Βίοι παράλληλοι: Νταβίντ Πατσίφικο- Ανδρέας Γεωργίου

Ο πρώτος, «ο Δαυίδ ή Νταβίντ Πατσίφικο ήταν Ισπανοεβραίος ή Πορτογαλοεβραίος (Γιβραλτάρ 1784-1854 Λονδίνο), τυχοδιώκτης που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1836 ως Πρόξενος της Πορτογαλίας στην Αθήνα από το 1836 ως το 1842 οπότε και παύθηκε συνεπεία καταχρήσεων…» (Wikipedia).

Ύστερα από την αναίτια εισβολή στο σπίτι του των «αντιεξουσιαστών» ή μπαχαλάκηδων της εποχής (1847) ήγειρε υπέρογκες και ατεκμηρίωτες διεκδικήσεις έναντι του Ελληνικού κράτους. Η άρνηση της πολιτείας να τις ικανοποιήσει προκάλεσε την «…υπέρμετρη αντίδραση της Βρετανίας, που κορυφώθηκε με τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας από το Βρετανικό Ναυτικό το 1850 και την κατάσχεση ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, ώστε να αναγκαστεί η Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση…) (Wikipedia).

Ο δεύτερος, ο Ανδρέας Γεωργίου, υπήρξε επί χρόνια στέλεχος του Δ.Ν.Τ. και από τον Αύγουστο του 2010 Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι σαφές ότι ο κύριος Γεωργίου δεν ευθύνεται για την χρεωκοπία της χώρας και την υπαγωγή της στην τριμερή επικυριαρχία (Τρόικα). Αυτή είχε προηγηθεί ελέω Γ. Παπανδρέου δίχως κανένας να μπορεί να επιβεβαιώσει – αλλά ούτε και να διαψεύσει – τις υποψίες του Α. Πεπελάση ο οποίος σημειώνει («ΜΟΝΟ» 25/02/2012): «…Ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα […] Πώς αλλιώς ερμηνεύεται η πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές…».

Ο κύριος Γεωργίου λοιπόν δεν ευθύνεται για τη χρεωκοπία αλλά για την επικύρωση των «στατιστικών» που από τον Οκτώβριο του 2009 διατυμπάνιζε η νεοσύστατη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο υπουργός Οικονομικών με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τις (ανερμάτιστες ή κάτι πολύ χειρότερο;;;) πολιτικές που ακολούθησε τους πρώτους μήνες να οδηγηθούμε την Άνοιξη του 2010 στον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Δ.Ν.Τ.. Άλλωστε όπως έχει δηλώσει δημόσια ο Dominique Strauss-Kahn οι συνομιλίες με τον Παπανδρέου «είχαν προηγηθεί»…

Είναι όμως αναμφισβήτητο γεγονός – για το οποίο καταγγέλλεται και έχει πρωτόδικα καταδικαστεί – ότι για μερικούς μήνες υπήρξε ταυτόχρονα υπάλληλος του ΔΝΤ (μέλλους της Τρόικας των δανειστών) και πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Το ηθικό ασυμβίβαστο είναι προφανές ακόμα και για τους κατοίκους της ορεινής «Άνω Ραχούλας» αλλά δεν ήταν προφανές για τον απόφοιτο του Κολλεγίου και Διεθνών Πανεπιστημίων κύριο Γεωργίου. Καταγγέλλεται επίσης ότι, αν και ήταν επικεφαλής ενός επταμελούς συλλογικού οργάνου, λειτουργούσε αυθαίρετα και δίχως να ενημερώνει τα υπόλοιπα μέλη της Διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ. Το περίεργο είναι ότι δεν καταγγέλλεται, όπως θα περίμενε κάποιος από την αξιωματική αντιπολίτευση (αυτή αντίθετα τηρεί «αιδήμονα σιωπή Αρσακειάδας», ίσως με την φρούδα ελπίδα μελλοντικής σύμπραξης) αλλά από δύο πρώην στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ τα οποία διορίστηκαν μαζί του τον Αύγουστο του 2010 και τα οποία κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο.

Είναι επίσης γεγονός ότι για πρώτη φορά – εκτός από τις άλλες «καινοτομίες» – συμπεριλήφθησαν τα χρέη και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ και είναι περίεργο το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν είχε απαιτηθεί κάτι τέτοιο από την Eurostat (εκτός και αν αυτή η εξαίρεση δεν γινόταν μόνο στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης). Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η «αναθεώρηση» των στοιχείων με τα «νέα εργαλεία» έγινε μέχρι το 2006 ακριβώς μία ανάσα μετά το τέλος της εποχής του «εκσυγχρονιστικού» μπλοκ.

Δεν «διώκεται» λοιπόν ο κύριος τέως Πρόεδρος από την αντιπολίτευση. Δεν διώκεται από την κυβέρνηση. Διώκεται από την δικαιοσύνη για την οποία το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποφασίσει πότε την θέλει ανεξάρτητη και πότε χειραγωγημένη. Καταγγέλλεται από δύο πρώην στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ και σε αρωγή του έρχονται οι «θεσμοί» να επιβάλλουν αποκατάσταση. Όπως ακριβώς και στην περίπτωση Πατσίφικο.