Η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να είναι “καταιγίδα” το ευρώ όμως είναι αργός θάνατος

«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους το καθεστώτος και αφ ετέρου για να είναι απασχολημένοι και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, όσο και η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών…» (Αριστοτέλης).

Τις τελευταίες βδομάδες και μήνες, προβάλλεται επανειλημμένα και επίμονα το «πρόβλημα της δραχμής» με τους ανάλογους εξορκισμούς και τα ευχολόγια για να απομακρυνθεί το «μίασμα» που θα μόλυνε το έθνος και τον λαό.

Με αδύνατα επιχειρήματα χωρίς λογική βάση, δαιμονοποιείται η σκέψη ακόμα, εγκατάλειψης του ευρώ και επιστροφή στην δραχμούλα.

Φαίνεται όμως, ότι οι Έλληνες αλλά και οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν μπουχτίσει από τους αυτόκλητους σωτήρες των εθνών και των λαών και δίνουν λίγη σημασία σε αυτές τις ανούσιες, θα έλεγα, προπαγάνδες.

Αντί να αλλάξουν πολιτικές συμπεριφορές και καμώματα, για να σώσουν το ευρώ και την Ευρώπη, επαναλαμβάνουν μονότονα τα χιλιοειπωμένα και συνεχίζουν να πράττουν τα χιλιοκαμωμένα.

Γιατί όμως, έτσι ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, επανέρχεται το περιβόητο θέμα της Δραχμής στη Ελλάδα;

Τα σενάρια διάλυσης της ευρωζώνης επανέρχονται κατά καιρούς στο προσκήνιο.

Στη Γαλλία, στην Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα αλλά και αλλού στην Ευρώπη, τα πράγματα δεν είναι τόσο ευνοϊκά για το ευρώ.

Για τον λόγο αυτό, ο ευρωπαϊκοί και οι ελληνικοί μηχανισμοί, με τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, εμφανίζονται πρόθυμοι και κάνουν ότι χρειάζεται για να στηρίξουν το ευρώ.

Απ’ την άλλη μεριά οι λεγόμενοι λαϊκιστές, όπως η Μαρίν Λε Πεν (Marine Le Pen), στη Γαλλία, επιτίθενται στο οικοδόμημα, με συνέπεια η δημοτικότητα του ευρώ να υποχωρεί σημαντικά.

Αποτέλεσμα, επιχειρηματικά στελέχη και επενδυτές φοβούνται ότι κανένα ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όλα είναι ανοιχτά.

Αυτός είναι ο λόγος που επανήλθαν επίμονα στο «φάντασμα της δραχμής» με τους ανάλογους εξορκισμούς και τα ευχολόγια για να απομακρυνθεί το «μίασμα» που θα μόλυνε το έθνος και τον λαό.

Είναι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εμφανίζονται πρόθυμες και κάνουν ότι χρειάζεται για να στηρίξουν το ευρώ.

Την Ελλάδα θα πρέπει να την καθυποτάξουν, διότι τρέμουν από μια ενδεχόμενη χιονοστιβάδα αντιδράσεων. Η Ελλάδα πρέπει να μη μπορεί να σηκώσει κεφάλι.

Τα αποτελέσματα του Ευρώ

Η καθιέρωση του Ευρώ, στην Ευρώπη, δημιούργησε ένα οικονομικό και παραγωγικό «πλεόνασμα» στην Ευρωζώνη από το οποίο ωφελήθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, η κυρίαρχη οικονομία, η Γερμανία.

Η Ευρώπη στο σύνολό της, ακόμη και η ίδια η Ευρωζώνη, μη εξαιρουμένης ούτε αυτής της Γαλλίας, ελάχιστα ή καθόλου, ωφελήθηκαν από το κοινό νόμισμα.

Τα ισοζύγια πληρωμών των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης καταδεικνύουν ότι οι περισσότερες χώρες της ζώνης βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση εν αντιθέσει με χώρες της ΕΕ έξω από την Ευρωζώνη.

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Κύπρος, αλλά και άλλες χώρες και κυρίως οι λαοί των χωρών αυτών ξέρουν πολύ καλά ότι με το Ευρώ δε δημιουργήθηκε κανένας παράδεισος.

Αντίθετα, πολλά πρόσθετα δυσεπίλυτα προβλήματα έχουν επωμιστεί οι λαοί των χωρών αυτών.

Ας μην προσπαθούν, επομένως, να παρουσιάζουν σαν οικονομική κόλαση μια ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Η ένταξή μας στην Ευρωζώνη το 2001 μπορεί να μοίρασε σε ορισμένες περιπτώσει πλούτο, αλλά δε βοήθησε καθόλου στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Αντίθετα, περιήλθαμε σε μια δεινή κρίση που το τέλος της δεν είναι εμφανές.

Η ανεπάρκεια, μαζί με την κακοδιοίκηση αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος συνευθύνονται για την κρίση.

Η ένταση όμως της πρωτοφανούς αυτής κρίσης οφείλεται στο ευρώ σε συνδυασμό με τις επιβαλλόμενες ανεδαφικές πολιτικές από το διευθυντήριο της Ευρώπης και κυρίως τη Γερμανία.

Ευρώ ή Δραχμή; Οι συνέπειες

Βεβαίως, επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δε θα είναι περίπατος σε ανοιξιάτικο ανθισμένο λιβάδι.

Θα έχει και δυσάρεστες συνέπειες, και δύσκολες στιγμές, κυρίως κατά τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής.

Η φυγή των κεφαλαίων και ο πληθωρισμός είναι οι πιο σημαντικές παρενέργειες.

Η «δαιμονοποίηση» της δραχμής και η καλλιεργούμενη φοβία του πληθυσμού, είναι η βασική αιτία μιας σχετικής ή και μιας μεγάλης φυγής κεφαλαίων, η έκταση της οποίας μπορεί μετριαστεί, αν η μετάβαση είναι καλά σχεδιασμένη και αν ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα.

Ο πληθωρισμός θα είναι το αποτέλεσμα στοχευμένων υποτιμήσεων του εθνικού νομίσματος.

Η υποτίμηση όμως του νομίσματος αποτελεί ένα από τα κύρια «εργαλεία» ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και κατά συνέπεια και της ανασυγκρότησής της.

Ο πληθωρισμός βέβαια, αποδυναμώνει την αγοραστική δύναμη των μισθωτών, εκτός αν τιμαριθμοποιηθούν οι μισθοί και τα ημερομίσθια.

Με την υποτίμηση και τον πληθωρισμό τα δάνεια, παλαιά και νέα, χάνουν με το χρόνο μέρος του βάρους τους και της αξίας τους, καθώς και οι καταθέσεις των αποταμιευτών.

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι με λίγα ευρώ ή δολάρια ή στερλίνες ή άλλο ξένο συνάλλαγμα οι «αετονύχηδες» θα μπορούν να αγοράσουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα της δραχμής, αυτό αν συμβεί, είναι μάλλον θετικό, γιατί θα υπάρξει εισροή κεφαλαίων που θα βοηθήσει την οικονομία και την ανάπτυξη.

Η ενδεχόμενη αλλαγή ιδιοκτητών, μεγάλων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, δεν αφορά τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, αλλά ειδικές προνομιακές τάξεις του πληθυσμού.

Η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος του συγκροτήματος “ΑΣΤΕΡΑΣ” ή του Χίλτον π.χ. δεν αφορά τον ελληνικό λαό.

Εξ άλλου, η τιμή παρόμοιων εγκαταστάσεων γίνεται σε διεθνείς τιμές και διεθνές νόμισμα.

Οι κάτοχοι ξένου συναλλάγματος δε θα πάρουν με το ζόρι το σπίτι ή το χωράφι του Έλληνα νοικοκύρη. Αυτό είναι ψευδέστατο και παραπλανητικό.

Υπάρχουν επομένως και θετικές και αρνητικές συνέπειες για το λαό και την οικονομία από μια ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Η βαρύτητα των αρνητικών στοιχείων και το μέγεθος των θετικών είναι μεγέθη μετρήσιμα.

Με πολύ μεγάλη ακρίβεια, μπορούν οι ειδικοί να εκτιμήσουν την αξία των θετικών και των αρνητικών από ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Δεν πρέπει επομένως να αφορίζουμε τη μια ή την άλλη θέση, αν προηγουμένως δε γνωρίζουμε το μέγεθος των αρνητικών και την αξία των θετικών στοιχείων της κάθε μιας περίπτωσης.

Αμφιβάλλω αν αυτό έχει γίνει από τους κυβερνόντες την χώρα μας και κυρίως από εκείνους που δαιμονοποιούν την επιστροφή στη δραχμή.

Είναι σίγουρο πάντως, ότι εάν η κρίση της ελληνικής οικονομίας είχε αντιμετωπιστεί υπό καθεστώς εθνικού νομίσματος, σήμερα, θα βρισκόμασταν σε φάση ανάκαμψης και άνθισης της οικονομίας.

Θα είχαμε ξεφύγει από τον βάλτο της εξαθλίωσης.

Και ακόμα είναι σίγουρο, ότι αν πρόκειται να υιοθετείται η ίδια πολιτική με το παρελθόν, και τώρα ακόμα, είναι σίγουρα προτιμότερο, το δικό μας εθνικό νόμισμα από το νόμισμα χρήσης, το ευρώ.

Δεν θα υπάρξει ούτε καταστροφή ούτε μαγική σωτηρία είτε με τη μια είτε με την άλλη περίπτωση.

Χρειάζεται κόπος, χρειάζονται επίπονες προσπάθειες και θυσίες είτε έτσι είτε αλλιώς.

Χρειαζόμαστε, κυρίως, μια διακυβέρνηση από ικανούς και ενάρετους που να λένε την αλήθεια στο λαό, μια διακυβέρνηση που να την εμπιστεύεται ο λαός. Θυσίες θα υπάρξουν. Το θέμα είναι να μη πάνε οι θυσίες του λαού χαμένες.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ: Εθνικό θέμα και προπαγάνδα

Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε η εναλλακτική λύση, δηλαδή η ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, είναι από απαράδεκτος έως εγκληματικός.

Αντί να γίνει δημόσιος διάλογος, αντί να ενημερωθεί ο λαός υπεύθυνα και αντικειμενικά, αντί να τεθεί το θέμα με τους σωστούς όρους, αντί να ανατεθεί σε ειδικούς ώστε να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα μετάβασης, αντί να συμμετέχουν σε μια έρευνα οι ειδικοί οικονομολόγοι και άλλοι που κατέχουν το θέμα, αντί όλων αυτών, ένα εθνικό θέμα με τεράστιες διαστάσεις, έγινε θέμα κεντρικής προπαγάνδας και τρομοκράτησης των πολιτών και του λαού.

Ο λαός τρομοκρατήθηκε. Ειπώθηκαν τα πιο απίθανα πράγματα και ακόμα ακούγονται.

Τα μέσα ενημέρωσης οργίασαν και ένα πραγματικά εθνικό ζήτημα, το έκαμαν θέμα προπαγάνδας και ταμπού και ακόμα είναι.

Με ανύπαρκτα διλλήματα επιδίδονταν σε τρομολαγνεία και έσπερναν τον φόβο στους πολίτες, καθώς διέδιδαν ότι η άλλη λύση, η επιστροφή στη δραχμή θα αποτελέσει την καταστροφή στην ελληνική οικονομία.

Μα βρισκόμαστε ήδη σε διαδικασία κατάρρευσης όχι εξ’ αιτίας της δραχμής, αλλά έχοντας το ευρώ σαν νόμισμα χρήσης. Σήμερα δεν έχουμε εθνικό νόμισμα αλλά νόμισμα χρήσης, το ευρώ.

Η επόμενη μέρα και η καταιγίδα

Η Ελλάδα, θα πρέπει, σοβαρά και μελετημένα, να βάλει στη φαρέτρα των διαπραγματεύσεων και πιθανή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Μια πραγματική διαπραγμάτευση της ελληνικής κατάστασης και των ελληνικών προβλημάτων χωρίς να είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να προχωρήσει σε έξοδο από το ευρώ, είναι από χέρι, σε πολύ μειονεκτική θέση.

Είναι σαν κάποιος, να κάνει αγώνα δρόμου, με το ένα πόδι.

Και δε μιλάω για μπλόφα. Μιλάω για πραγματική θέση.

Αυτός, που στις διαπραγματεύσεις επικαλεστεί ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, θα πρέπει να το εννοεί και όχι να μπλοφάρει.

Είναι καιρός πλέον να παρθούν αποφάσεις. Η χώρα η Ελλάδα αργοπεθαίνει.

Ο Τζον Κένεντυ είχε πει κάποτε: «Ας μην διαπραγματευτούμε ποτέ από φόβο. Ας μην φοβηθούμε όμως ποτέ να διαπραγματευτούμε».

Τι όμως θα γινόταν μετά την έξοδο από το ευρώ; Θα έχανε ο απλός κόσμος τα χρήματά του;

Θα έχανε την περιουσία του; Τη σύνταξή του; Το μισθό του; Πώς θα ήταν η επόμενη μέρα για τη χώρα μας;

Το τι θα γίνει μετά την έξοδο από το ευρώ και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και αν συμφέρει να το αποφασίσουμε θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το τι θα γίνει αν παραμείνουμε στην ευρωζώνη και στα μνημόνια.

Διότι, αυτά που λέγονται και αυτά που ακούγονται για την καταστροφή που θα ακολουθήσει, η επιστροφή στη δραχμή και υπονοούν συγχρόνως ότι αν μείνουμε στο ευρώ και αν έχουμε λίγη ακόμα υπομονή τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα.

Όλοι, οι περισσότεροι σοβαροί αναλυτές του κόσμου, λένε ότι αυτό δεν γίνεται.

Αν η Ελλάδα συνεχίσει να έχει αυτόν τον δυσβάσταχτο όγκο χρέους, αν η Ελλάδα συνεχίσει να αντιμετωπίζει αυτό το τεράστιο πρόβλημα χρέους, και συνεχίσει μέσα στην ίδια πολιτική των μνημονίων, η Ελλάδα και ο λαός είναι καταδικασμένοι.

Αποκλείεται να υπάρξει ανάπτυξη. Θα υπάρξει επιδείνωση της ύφεσης.

Θα περάσουμε σε διαδικασία μαρασμού. Αυτά που λέγονται για επικείμενη ανάπτυξη είναι απίστευτα πράγματα.

Δε θα υπάρξει ανάπτυξη ακολουθώντας την ίδια πολιτική.

Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε. Πρέπει να επιλέξουμε εμείς και όχι να παρασυρθούμε σε μιαν έξοδο από το ευρώ.

Γιατί έτσι και αλλιώς, προχωρούμε προς την έξοδο από το ευρώ και θα επέλθει καταιγίδα μεγάλης διάρκειας και μεγάλης έντασης αν αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ.

Πρέπει να προετοιμαστούμε για να αντέξουμε μιαν άλλη καταιγίδα μικρής διάρκειας που θα επέλθει αν οικειοθελώς και μελετημένα εγκαταλείψουμε το ευρώ.

Και πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ μιας πρόσκαιρης καταιγίδας ή ενός αργού αλλά βέβαιου θανάτου παραμένοντας στο ευρώ και εφαρμόζοντας την ίδια πολιτική που μας επιβάλλουν…

ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ Ή ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Τι όμως περιλαμβάνει η καταιγίδα; Μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε;

Μήπως θα μας συντρίψει η καταιγίδα; Μήπως είναι καλύτερα να μείνουμε στο Ευρώ και ας πεθάνουμε σιγά σιγά;

Ο Αργός Θάνατος

Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αδιέξοδο όσο μένει στο ευρώ και ακολουθείται η ίδια πολιτική και όσο δεν αναπροσαρμόζεται το υπέρογκο χρέος της.

Η Ελλάδα είναι πιασμένη σε δόκανο, που αν δεν απαγκιστρωθεί θα επέλθει η κατάρρευση και ο θάνατος. Η απαγκίστρωση μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

– Με ριζική αλλαγή της πολιτικής της στενότητας και της εσωτερικής υποτίμησης και με ταυτόχρονη ριζική αναπροσαρμογή του χρέους ή

– Με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και αθέτηση πληρωμής κάποιας κατηγορίας από το υφιστάμενο βαρύ χρέος.

Στην πρώτη περίπτωση, με την παραμονή της χώρας στο ευρώ, για να αλλάξει η πολιτική της ύφεσης και της λιτότητας θα πρέπει να συναποφασιστεί με τους εταίρους μας.

Η Ελλάδα δεν το μπορεί μόνη της. Για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν έχει δικό της νόμισμα δεν έχει δική της Κεντρική Τράπεζα.

Τα δεδομένα όμως, δε είναι ενθαρρυντικά ως προς τις προθέσεις των εταίρων μας για μια ενδεχόμενη αλλαγή της πολιτικής της ακραίας λιτότητας που έχουν επιβάλει στη χώρα μας.

Με αυτή την πολιτική δεν πρόκειται η Ελλάδα να ξεπεράσει το πρόβλημα ούτε να αποφύγει την κατάρρευση.

Ο λαός θα αργοπεθαίνει η Ελλάδα θα αργοπεθαίνει.

Ποτέ στην ιστορία των εθνών, πουθενά στον κόσμο, δεν έχει υπάρξει τόσο βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση και συγχρόνως, τόσης μεγάλης διάρκειας, όσο η κρίση που βιώνει η χώρα μας και ο ελληνικός λαός, 7 χρόνια τώρα και βάλε…

Αυτό που έχει μπροστά της η χώρα μας είναι να πάρει τη μεγάλη απόφαση.

Να πάρει τη σκληρή απόφαση. Πρέπει η Ελλάδα να το καταλάβει.

Πρέπει οι Έλληνες να το καταλάβουν ότι αν δε βγούμε από τη νομισματική ένωση, με αυτές τι πολιτικές που επιβάλλονται, είμαστε καταδικασμένοι σε διαρκή εξαθλίωση.

Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη. Γιατί, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη δεν πρόκειται να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης.

Ναι, θα επέλθει καταιγίδα αν εγκαταλείψουμε το ευρώ.

Οι καταιγίδες όμως είναι πρόσκαιρα φαινόμενα.

Θα πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την αντιμετώπιση της και για την ελαχιστοποίηση των φαινομένων που θα ακολουθήσουν.

Η Καταιγίδα

Η καταιγίδα θα έχει τρία σκέλη:

– Το νομισματικό σκέλος

– Το τραπεζικό σκέλος και

– Το εμπορικό σκέλος

Χρειαζόμαστε άψογη προετοιμασία, ξεκάθαρες θέσεις και σαφείς στόχους.

Απαιτείται κυρίως και κοινωνική συσπείρωση αλλά και πολιτική βούληση μαζί με στιβαρό χέρι στο τιμόνι.

–Η Νομισματική κρίση.

Θα έχει πολλές πλευρές. Θα έχει τη διάσταση του ευρώ που θα κυκλοφορεί παράλληλα με τη δραχμή.

Θα υπάρχει δηλαδή διπλή κυκλοφορία ευρώ και δραχμής.

Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να προστατευτεί ο πολίτης.

Η νομισματική κρίση θα επιφέρει και την αλλαγή των καταθέσεων.

Οι καταθέσεις από ευρώ θα γίνουν σε δραχμές.

Αλλά και τα δάνεια θα αλλάξουν και αυτά σε δραχμές. Αυτό δε λέγεται ούτε προβάλλεται.

Δε λέγεται, γιατί θέλουν να προβάλουν στον κόσμο ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.

Δε θα χαθούν τα λεφτά από τις καταθέσεις. Αντί ευρώ θα γίνουν δραχμές.

Και τα δάνεια όμως θα είναι σε δραχμές και οι μισθοί.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τον μέσο Έλληνα πολίτη και εργαζόμενο.

Πόσο σύντομο θα είναι αυτό το διάστημα, εξαρτάται από την προετοιμασία μετάβασης και από τα ακολουθούμεθα μέτρα.

–Η τραπεζική Κρίση.

Οι τράπεζες θα βρεθούν σε δύσκολη θέση. Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα να μη γίνει κατάρρευση των τραπεζών, διότι θα διατρέξουν αυτόν το κίνδυνο με την αλλαγή του νομίσματος.

Και αυτό διότι τα στοιχεία του ενεργητικού και του παθητικού τους, άλλα θα είναι υπό ελληνική νομοθεσία και άλλα υπό διεθνή νομοθεσία και δε θα μπορούν να εγγραφούν χωρίς προβλήματα στον ισολογισμό τους.

Θα πρέπει να τεθούν υπό τον έλεγχο του δημοσίου για να προστατευτούν.

Θα πρέπει να γίνει αυτό αμέσως και το κράτος να εγγυηθεί για τις καταθέσεις, να βοηθήσει τις τράπεζες και να βοηθήσει και τις μικρές επιχειρήσεις.

–Η Εμπορική διάσταση.

Σε πολύ σύντομο διάστημα, σχεδόν άμεσα, η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα θα φέρει θετικά αποτελέσματα στις συναλλαγές και στην ελληνική οικονομία.

Αυτό έντεχνα αποσιωπάται και συγκαλύπτεται.

Αυτό χρειάζεται η ελληνική οικονομία διότι το βασικό της πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας.

Η κρίση του ευρώ δεν ξεκίνησε λόγω του δημοσίου ή λόγω των πολλών υπαλλήλων και του σπάταλου κράτους.

Αυτά και βεβαίως θα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν.

Το πρόβλημα της Ελλάδας ξεκίνησε από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.

Η αλλαγή του νομίσματος και η υποτίμηση, αποτελούν ένα πρώτο βήμα και επαναλαμβάνω ένα πρώτο βήμα μόνο, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας που χρειάζεται η ελληνική οικονομία για να ανακάμψει.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ

Υποστηρίξαμε ότι η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα πρέπει να ξέρει για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες στην οικονομία και στην κοινωνία από μια μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και ότι θα πρέπει να είναι έτοιμη και αποφασισμένη να τολμήσει και να πάρει επιτέλους την απόφαση αν χρειαστεί.

Υποστηρίξαμε ακόμη, ότι με τη σημερινή κατάσταση, δηλαδή με Ευρώ σαν νόμισμα χρήσης και την ίδια καταστροφική πολιτική της άγριας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, όχι μόνο δεν βγαίνουμε από την κρίση και την βαθειά ύφεση που βρισκόμαστε, αλλά οδηγούμαστε σε αργό θάνατο.

Αυτό που θα βοηθήσει η αλλαγή του νομίσματος και η υποτίμηση, θα είναι η ανάπτυξη της ελληνικής αγοράς. Και αυτό ή ξεχνιέται ή σκόπιμα αποσιωπάται.

Αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι η ανάκαμψη της εγχώριας αγοράς. Να πάρει δηλαδή μπροστά και να λειτουργήσει η ντόπια αγορά, πράγμα που δεν πρόκειται να γίνει αν δεν αποκτήσουμε εθνικό νόμισμα.

Το Ευρώ κλονίζεται

Η ευρωζώνη, τα τελευταία χρόνια, υφίσταται μια ποικιλία απειλών για την ύπαρξή της. Το 2017, η κρίση της ευρωζώνης θα μπορούσε να εισέλθει σε μια νέα, πιο επικίνδυνη φάση.

Το επερχόμενο ρίσκο θα είναι πιο έντονο στην Ιταλία, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Οι εθνικιστικές δυνάμεις αυξάνουν τη δυναμική τους εδώ και χρόνια.

Η αβεβαιότητα για τα πολιτικά γεγονότα σ’ αυτές τις χώρες του Ευρωπαϊκού πυρήνα θα αυξήσουν επίσης τα οικονομικά ρίσκα, ιδιαίτερα στον τραπεζικό κλάδο.

Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη νέα παγκόσμια τάξη που ξεκίνησε όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ.

Επομένως, μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι μόνο θέμα επιλογής. Είναι και θέμα στρατηγικής. Έχει να κάνει και με μια πραγματικότητα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έτσι και αλλιώς.

Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση κατά μέτωπο και όχι με ξόρκια και αφορισμούς. Θα πρέπει να αποφασίσουμε και θα πρέπει να προετοιμαστούμε.

Αν επιλέξει η Ελλάδα να συνδεθεί με την τύχη του ευρώ, που ήδη κλονίζεται, θα πρέπει, τουλάχιστον να γίνει μια ριζική αλλαγή της πολιτικής της άγριας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης αλλά και μια γενναία αναπροσαρμογή του δημόσιου χρέους.

Η άλλη λύση είναι:

Η απαγκίστρωσή μας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του ευρώ και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν. Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους» (Πλάτωνας).