Η πολιτική των καμμένων ουρανών…

“Έγινα ο θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων”, ήταν ο στίχος από το ινδουιστικό Bhagavad Ghita, που ήρθε στο μυαλό του Οπενχάιμερ, πατέρα της αμερικανικής πυρηνικής βόμβας, όταν αυτή ήταν έτοιμη προς χρήση.

Οπενχάιμερ, το τεράστιο μυαλό, που ο Νομπελίστας, Μαξ Μπορν, ήθελε δίπλα του, στην αποκωδικοποίηση της κβαντικής μηχανικής.

Οπενχάιμερ, ο “καταστροφέας των κόσμων…” και πολιτικός, επί της ουσίας, δημιουργός νέων κόσμων.

Δημιουργός του κόσμου, της πυρηνικής Αμερικής, της πυρηνικής Ρωσίας, Γαλλίας, Αγγλίας, Πακιστάν, Ινδίας, Κίνας και εσχάτως, της Βόρειας Κορέας.

Αναμφίβολα, ο στίχος που στοχάστηκε ο Οπενχάιμερ, είναι ένας στίχος, που σου καρφώνεται στο μυαλό.

Δεν τον αγνοείς. Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις! Δεν σου το επιτρέπει η ισχύς του νοήματός του!

Οπενχάιμερ, Μπορν, Αϊνστάιν, Σρέντιγκερ. Μεγαλοφυΐες, που έσκαψαν με το νου τους, τα βάθη του ίδιου του σύμπαντος.

Κοίταξαν την άβυσσο στα μάτια και κοίταξε και αυτή μέσα τους…

“Ο Θεός δεν παίζει ζάρια”, είπε έντρομος ο Αϊνστάιν, μπροστά στο ενδεχόμενο, ο Θεός, όντως να παίζει ζάρια!!!

Σε ένα εκπληκτικό άρθρο του το 2012 στο Αντίφωνο, ένα από τα λαμπρότερα ελληνικά μυαλά, ο καθηγητής φυσικής I.Π. Ζώης, αναλύει με όλα τα διαθέσιμα εργαλεία που του παρέχει η επιστήμη, το πόσο ασαφής, είναι η έννοια πραγματικότητα και εάν υφίστανται πράγματι, τα ζάρια που την παράγουν.

Ζάρια, πραγματικότητα, πυρηνικά όπλα, Βόρεια Κορέα, Ιράν, που η περίπτωσή του προσομοιάζει πολύ με αυτή της Βόρειας Κορέας και στο βάθος… το Βατικανό!!!

“Θα βαφτίσουμε Χριστιανούς και τους εξωγήινους”, είχε πει ο Πάπας Φραγκίσκος, ως υπεραυτοκράτορας του ευρωχριστιανισμού, συνεπικουρούμενος από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος. Νεο-Χριστιανοί λοιπόν και οι Εξωγήινοι, αλλά όχι οι Μουσουλμάνοι αποικιστές…

Ονομάσαμε πολιτικές διεργασίες, τα κύματα πιθανοτήτων, για να κολακεύσουμε το αυτεξούσιό μας.

Κοσμήσαμε την άγνοιά μας, με κάθε είδους επιστημονικό μασκάρεμα.

Τώρα, όμως, που κοιτάξαμε βαθιά την μασκαράτα μας, οι πιθανότητες, αποκτούν οντότητα. Τώρα, η άγνοια, κοιτάζει εμάς!

Καταρρέει η κυματοσυνάρτηση των ελίτ, εάν πράγματι, υπάρχουν τέτοιες…

Πολιτική της καμμένης γης, το παιάνισμα της οπισθοχώρησης. Το έσχατο μέσο άμυνας. Πολιτική του καμένου ουρανού, το έσχατο μέσο επίθεσης.

Εάν οι ουρανοί παράξουν “Μεσσίες”, τότε οι ουρανοί θα καούν. Πρέπει να καούν!

Το κάψιμο των ουρανών, θα φέρει και το τέλος της παιδικότητάς μας. Το αντέχουμε αυτό; Όχι, αλλά δε θα μας ρωτήσει και κανείς…

“Έγινα ο Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων”, θα έλεγε μειδιάζοντας και σήμερα, ο Οπενχάιμερ.

Θα συμπλήρωνα από το Bhagavad Ghita τους στίχους:

“Θρηνείς για εκείνους που δεν πρέπει να θρηνούνται και όμως, μιλάς με λόγια σοφίας. Μα οι σοφοί δεν θλίβονται, ούτε για τους ζωντανούς, ούτε για τους νεκρούς”.

Το ακούς, Κυριάκο; Το ακούς, Αλέξη; Το ακούς, Δημητράκη Κουτσούμπα; Οι πραίτορες των κόσμων, πέθαναν…