Μία Δούρου δεν φέρνει την άνοιξη…

Μία Δούρου δεν φέρνει την άνοιξη. Και η άνοιξη που θα άλλαζε την σελίδα στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε τελικά.

Τα ποσοστά που σημείωσαν την περασμένη Κυριακή οι Συριζαίοι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι στους μεγάλους δήμους προκάλεσαν την στρατηγική έκπληξη στην Κουμουνδούρου, την οποία δυστυχώς δεν προλαβαίνει να ανατρέψει μέσα σε μια βδομάδα.

Το τεράστιο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι από πολύ νωρίς πολιτικοποίησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι οποίες τα τελευταία χρόνια αποκτούν όλο και περισσότερο έναν πιο διαπροσωπικό χαρακτήρα, χωρίς ιδεολογικές πορφύρες.

Επιπλέον ανέβασε υπέρμετρα τον πήχη των αποτελεσμάτων με μια υπερφίαλη και άκαιρη επικοινωνιακή καμπάνια, που επέμενε ότι τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών θα έβγαζαν νέα κυβέρνηση, ως να είχαμε εθνικές εκλογές.

Το χειρότερο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι δεν υπολόγισε τις δεξαμενές από τις οποίες θα αντλούσε ψήφους στο δεύτερο γύρο για τους υποψηφίους του που θα κατάφερναν να φτάσουν σε αυτόν.

Κατέβασε παντού δικά του ψηφοδέλτια, υποτιμώντας συνεργασίες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ελάχιστοι υποψήφιοι του που κόβουν το νήμα για το 2ο γύρο να μην έχουν συμμαχίες για να αντλήσουν ψήφους.

Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι η πολιτική ατζέντα μνημόνιο-αντιμνημόνιο πάνω στην οποία στηρίζεται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ τον οδηγεί σταθερά σε αδιέξοδο, που μπορεί να καταλήξει στον αποκεφαλισμό του.

Αν δεν είχε καταγράψει λάθη η τακτική της Νέας Δημοκρατίας σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές τότε τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί πολύ πιο άσχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία επέμενε να κατεβάζει ανά την Ελλάδα κομματικούς υποψηφίους αγνοώντας την πρόθεση του εκλογικού σώματος, που αναζητούσε υποψηφίους ευρύτερης αποδοχής ή ακόμη και διαφορετικού περιεχομένου.

Ο Ηλίας Ψινάκης είναι μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση. Επιπλέον, πολλές υποψηφιότητες της είτε έρχονταν από το παρελθόν που οι εκλογείς έχουν καταδικάσει επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια είτε κατέληγαν στο λάθος άτομο για τον λάθος δήμο. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Το ότι η Νέα Δημοκρατία έχει υποψηφίους στις περισσότερες περιφέρειες κατά τον δεύτερο γύρο δεν σημαίνει ότι αυτοί θα εκλεγούν αυτόματα. Τα περιθώρια αναζήτησης ψήφων από άλλα κόμματα είναι αρκετά περιορισμένα. Δεν μπορεί να κοιτάξει εύκολα στα δεξιά της, γιατί θα συναντήσει την άρνηση των ΑΝΕΛ. Και πιο πέρα από την ΑΝΕΛ δεν τολμά πλέον να στείλει το βλέμμα της. Αν κοιτάξει αριστερά της ίσως το αστείρευτο μίσος του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ να της προσθέσει κάποιες ψήφους. Πάντως το βλέμμα της δεν μπορεί να πάει μακρύτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Μόνο που το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που ο πράσινος ήλιος του ΠΑΣΟΚ έλειπε από τις κάρτες των αποτελεσμάτων από τις οθόνες της τηλεόρασης.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όσοι το στελέχωναν και το ψήφιζαν επί δεκαετίες δεν ήταν παρόντες χθες στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Αντίθετα, αποστασιοποιημένοι από τον χώρο που τους γέννησε και χωρίς έκδηλη κομματική ταμπέλα κατάφεραν να κρατήσουν τα ερείσματά τους στις τοπικές κοινωνίες και σε περιφερειακό επίπεδο.

Στην ουσία ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν έφερε στο προσκήνιο την Νέα Ελλάδα που επαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την μεγάλη δεξαμενή των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, οι οποίο ορφανοί από κόμμα, δεν μετακινήθηκαν ούτε αριστερότερα ούτε δεξιότερα.

Δεν πήγαν ούτε καν μέχρι την ΔΗΜΑΡ, η οποία καταποντίστηκε και μάλλον οδεύει προς εξαφάνιση. Αντίθετα, κατάφεραν να καλύψουν με επιτυχία το κενό του κεντροαριστερού χώρου μετά τον όλεθρο που του προκάλεσε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτοί θα είναι τελικά και οι ρυθμιστές του 2ου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Έτσι, κατά ένα ειρωνικό τρόπο ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία βρίσκονται ξανά στην ανάγκη των κεντροαριστερών ψηφοφόρων.

Η Νέα Δημοκρατία το συνειδητοποίησε το πρωί της Δευτέρας, όταν εσπευσμένα ο Σίμος Κεδίκογλου έτρεξε να δηλώσει ότι θα υποστηρίξει Καμίνη και Σγουρό στο 2ο γύρο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, με τόσο όξος και χολή που έχει εκφράσει όχι μόνο κατά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των ίδιων των ψηφοφόρων του από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση δεν έχει περιθώρια να παρακαλέσει για ψήφους της κεντροαριστεράς.

Τουναντίον, ο ρεβανσισμός που εδώ και καιρό εκπέμπεται από τον ΣΥΡΙΖΑ προς ο,τιδήποτε πασοκικό έχει αρχίσει να δημιουργεί έναν λανθάνοντα συναισθηματισμό σε πολλούς κεντροαριστερούς ψηφοφόρους ότι τελικά το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε μεγαλύτερο μερίδιο τιμωρίας από αυτό που του αναλογούσε για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό μπορεί να κατεβάσει κι άλλο την οροφή των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη Κυριακή, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να βαράνε οι κατσαρόλες στην Κουμουνδούρου από τις διάφορες συνιστώσες.

Κατά συνέπεια, παρά την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η κεντροαριστερά, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν τα υπόλοιπα κόμματα τις αυτοδιοικητικές εκλογές της έδωσε την ευκαιρία να μετατραπεί στον ρυθμιστή των εξελίξεων στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Η διαδικασία της σοβαρής ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, που στην ουσία ξεκινά το βράδυ της επόμενης Κυριακής, παρασέρνει στο διάβα της όλα τα κόμματα. Άλλωστε η έξοδος από μια τόσο μεγάλη κρίση, την οποία βιώνουμε από το 2008 δεν μπορεί να συμβεί χωρίς ανακατατάξεις, από τις οποίες δεν εξαιρείται ούτε το κόμμα της κας Δούρου.