Χρειαζόμαστε ένα Σύνταγμα που να εκφράσει τη νέα μεγάλη ελληνική πατρίδα

Κατοχύρωση της επάρκειας σε τρόφιμα και ενέργεια από εθνικούς πόρους – Κατοχύρωση της νησιωτικότητας – Κατοχύρωση της μη συνταγματοποίησης των μνημονίων – Παρατηρητήριο Πολιτών για την αλλαγή του Συντάγματος

Ο κοινωνικός διάλογος για την αναθεώρηση του συντάγματος ξεκίνησε με καθυστέρηση έξι μηνών και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα είναι κυρίως ηλεκτρονικός, με ενδεχόμενο να γίνουν κάποιες εκδηλώσεις με συλλογικούς φορείς.

Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι η εγγραφή στον διάλογο γίνεται μέσω Taxis δημιουργείται εξ αρχής μια εύλογη καχυποψία στον πολίτη, η οποία ενισχύεται από το γεγονός ότι η ηλεκτρονική διαβούλευση -δηλ. η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων- είναι δραματικά περιορισμένη σε ένα μήνα, καθώς λήγει την 1η Απριλίου.

Το ερωτηματολόγιο συμβατικό και οι επιλογές συχνά ύποπτες και σίγουρα ελλιπείς (πχ: στον ΠτΔ εκεί που δίνει την δυνατότητα ελέγχου από το λαό, δεν λέει πώς; – Στους βουλευτές Επικρατείας δεν δίνει δυνατότητα επιλογής Περιορισμού των θέσεων -αν έχεις μάλιστα επιλέξει τους 200).

Με δυο λόγια η συμμετοχή των πολιτών περιορίζεται σε ένα ερωτηματολόγιο που εντάσσεται στη λογική του άρθρου 110 που περιορίζει αντιπαραγωγικά -σε αυτή την κρίσιμη ιστορική φάση της χώρας- τις αναθεωρητέες διατάξεις.

Χωρίς αμφιβολία το ερωτηματολόγιο και η διαδικασία διαβούλευσης εξυπηρετούν μια πολιτική στρατηγική της κυβερνώσας πλειοψηφίας και είναι απολύτως συστημικό, με την έννοια του πολιτικού συντηρητισμού.

Ήδη ομάδες και πρωτοβουλίες πολιτών έχουν συγκροτήσει Παρατηρητήριο Πολιτών για την αλλαγή του Συντάγματος για τον στοιχειώδη έλεγχο της διαδικασίας.

Η ύστερη μεταπολιτευτική μας ιστορία αποτέλεσε καταισχύνη για το σύνταγμά μας.

Τόσο η υποβάθμισή του το 2001, όσο και ο εξευτελισμός του το 2008 εξέθεσαν το πολιτικό σύστημα.

Έτσι, το παρόν σύνταγμα δεν μπόρεσε να προστατεύσει τη χώρα ούτε από την υπερχρέωση, ούτε από την αθλιότητα του πολιτικού προσωπικού, ούτε από την διαπλοκή και τη ληστεία της δημόσιας περιουσίας.

Παραβιάστηκε δε ασύστολα από τους πολιτικούς και τους δικαστές κατά την εποχή των μνημονίων.

Ως εκ τούτου χρειάζεται μια ριζική συνταγματική αλλαγή.

Αυτή μπορεί να συντελεστεί μετά την τρέχουσα διαβούλευση, μέσα από μια διαδικασία δημοψηφίσματος, στο πρότυπο του δημοψηφίσματος που επέτρεψε την αλλαγή του πολιτεύματος μετά την πτώση της δικτατορίας.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα εντελώς νέο σύνταγμα – εφαλτήριο για το μέλλον, το οποίο να κατοχυρώνει τη μη συνταγματοποίηση των μνημονίων, να διευρύνει και να εμβαθύνει τους δημοκρατικούς θεσμούς, να προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα και την δημόσια περιουσία από εγχώριους και ξένους σφετεριστές και να ανοίγει την ελληνική κοινωνία στο παγκόσμιο σύστημα.

Το νέο σύνταγμα πρέπει να κατοχυρώνει ρητά τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και να συγκροτεί και να οργανώνει -επιτέλους- ένα κοσμικό κράτος που αποτελείται από πολίτες, καταργώντας το πελατειακό κράτος του κοτζαμπασισμού και της Εκκλησίας.

Χρειαζόμαστε, επιτέλους, ένα κράτος «χωρίς ιδιοκτήτες» που να εμπορεύονται τη σφραγίδα του κράτους για παράνομες δραστηριότητες ή και ακόμη και για νόμιμες.

Ένα κράτος και μια δημόσια διοίκηση με ιεραρχία, στη λογική και της οριζόντιας οργάνωσης του κράτους που διευκολύνει η νέα τεχνολογία.

Όταν οι Έλληνες βρεθούν σε οργανωμένα θεσμικά πλαίσια που σέβονται τον εαυτό τους, δηλαδή έχουν ανταποδοτικότητα, λειτουργούν παραγωγικά και είναι ανταγωνιστικοί.

Το πέτυχαν οι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στην Ευρώπη, το πέτυχαν οι Κύπριοι που κληρονόμησαν μία διοίκηση οργανωμένη από τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Το πετύχαμε και στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το νέο σύνταγμα πρέπει να κατοχυρώνει επίσης ρητά τη νησιωτικότητα και την επάρκεια σε τρόφιμα και ενέργεια από εθνικούς πόρους.

Ένα κρίσιμο ζήτημα είναι η συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού και των ομογενών στο εθνικό Κοινοβούλιο και η ρητή υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας να παρέχει αποτελεσματική πρόσβαση στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στην ομογένεια.

Η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να αποτελέσει τη μείζονα μεταρρύθμιση, την έκφραση της Ελλάδας του 21ου αιώνα.

Τα προβλήματα του τόπου είναι κατ΄ εξοχήν πολιτικά και φυσικά δεν λύνονται με το σύνταγμα, όμως αυτό μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στον απεγκλωβισμό του κράτους και των συλλογικών φορέων από τα συμφέροντα.

Το νέο σύνταγμα πρέπει μεταξύ άλλων να επισφραγίσει τον οριστικό και απόλυτο διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος.

«Το ελληνικό σύνταγμα του 21ου αιώνα πρέπει να είναι μία νέα αρχή για τον Ελληνισμό χωρίς προαπαιτούμενα και πρέπει να στηρίζεται σε τέσσερις βασικές αξίες: την αλήθεια, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και το ωραίο. Και οι τέσσερις αυτές αξίες είναι ζήτημα Παιδείας, με «π» κεφαλαίο.

»Μόνο η Παιδεία μπορεί να μας εξασφαλίσει την απελευθερωτική αλήθεια, την ουσιαστική δημοκρατία, την πραγματική δικαιοσύνη και το ωραίο.

»Χρειαζόμαστε ένα σύνταγμα που θα μας οδηγήσει από την απολλώνια φαινομενικότητα στη διονυσιακή σοφία και στο βάθος. Που να εκφράζει τη βούληση του ελληνικού λαού για πρόοδο και πνευματική ανάταση.

»Να εκφράσει τη νέα ελληνική ευρωπαϊκότητα, τη νέα μεγάλη πατρίδα…

»Το νέο ελληνικό σύνταγμα χρειάζεται ένα εμπνευσμένο προοίμιο που θα δηλώνει το νέο νόημα του ελληνισμού, τη νέα ταυτότητα, γραμμένο από εμπνευσμένους νέους και σοφούς γέροντες.

»Γραμμένο μακριά από τις συντεχνίες των πολιτικών, των βουλευτών, των δικαστών»*.

*Από το βιβλίο μου «Η Ελλάδα στο ντιβάνι-Διεργασίες ανατροπής στην ιστορία, τη γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα», εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011.