Ένας πίνακας πριν μας καταπιεί η αθεράπευτη ρωμέικη μιζέρια

Καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του κορυφαίου Βικτωριανού ζωγράφου Τζωρτζ Φρέντερικ Ουώτς, σκέφτηκα να δούμε εδώ όχι ένα από τα περίφημα συμβολικά έργα του, με τα γριφώδη αλληγορικά θέματα, αλλά ένα νεανικό του έργο που απεικονίζει την οικογένεια Ιωνίδη.

Μια από τις λαμπρότερες ελληνικές οικογένειες του 19ου αιώνα που έζησε στην Μεγάλη Βρετανία.

Εκεί κατέφυγε το 1821 από την Κωνσταντινούπολη ο γενάρχης της, ο Κωνσταντίνος Ιπλιξής-Ιωνίδης, για να αναδειχθεί σπουδαίος τραπεζίτης και διακεκριμένος φιλότεχνος, συλλέκτης, χορηγός μεγάλων καλλιτεχνών αλλά και εθνικός ευεργέτης: από δωρεά του ιδρύθηκε μεταξύ άλλων η Ιωνίδειος σχολή του Πειραιά.

Στον πίνακα (έργο του 1841) βλέπουμε την οικογένεια του γιου του, του Αλέξανδρου-Κωνσταντίνου (1810- 1890) με τη σύζυγό του Ευτέρπη και τα παιδιά τους: τον οκτάχρονο Κωνσταντίνο, την εφτάχρονη Αγλαΐα, τον τετράχρονο Λουκά και τον μόλις ενός έτους Αλέξανδρο τον νεώτερο. Λείπει μόνο η Χαρίκλεια που γεννήθηκε το 1844.

Μια μικρή εικόνα του πιο λαμπρού ελληνικού αιώνα, τότε που οι Έλληνες αστοί με λογισμό και μ’ όνειρο έχτιζαν τη νεώτερη Ελλάδα πριν τους καταπιεί κι αυτούς κι εμάς η αθεράπευτη ρωμέικη μιζέρια.