Στις 26 Μαΐου ιδρύεται εξ αρχής το ελληνικό δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα

Τα αποτελέσματα της 25ης Μαΐου θα είναι καθοριστικά.

Ανεξάρτητα κι από εκκλήσεις κομματικού πατριωτισμού, σκοπιμότητες ρόλων και φαρισαϊκή διγλωσσία τα αποτελέσματα θα είναι καθοριστικά, προδιαγράφοντας τις ορίζουσες του νέου σκηνικού.

Οι τρέχουσες, οι υφιστάμενες προετοιμασίες κυρίαρχης διαχείρισης των αποτελεσμάτων είναι ολοφάνερο ότι δεν αντέχουν μπροστά στη δύναμη της λαϊκής ετυμηγορίας.

Ενδεικτικό του πλήρους αδιεξόδου των ηγεσιών των κυρίαρχων κομμάτων, ιδιαίτερα των δύο κυβερνητικών εταίρων, αποτελεί το γεγονός της ολοκληρωτικής αδυναμίας τους για πρωτοβουλίες και του χαμηλότερου επιπέδου. Η ανακύκλωση τους σε χιλιοειπωμένα μοτίβα που η εξελίξεις απορρίψανε και η κοινωνία χλεύασε, δείχνει μια αδυναμία που έχει πάρει τη μορφή απομόνωσης!

Είναι βέβαιο ότι η δημόσια ζωή της χώρας θα εισέλθει σε νέα περίοδο μετά την 26η Μαΐου, με πιθανή νέα εκλογική αναμέτρηση το φθινόπωρο, ή/και νωρίτερα, και πάντως βέβαια την εντός δεκαμήνου, του Μαρτίου 2015.

Η πυκνότητα και το περιεχόμενο των εξελίξεων θα εξαρτηθούν από τις δυνατότητες, αλλά και τις αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ και του διασκορπισμένου σοσιαλιστικού χώρου, από την πολιτική συγκρότηση και τη στρατηγική, αλλά και τα ρήγματα και τις μοιραίες αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς κι από την ανασυγκροτημένη, ώριμη δύναμη του σοσιαλιστικού χώρου.

Η “Ν.Δ.”, λοιπόν, επειδή αποτελεί για το σύστημα τον ουσιαστικά μοναδικό και έσχατο πολιτικό του πυλώνα, θα υποστηριχθεί με κάθε τρόπο και θα συγκεντρώσει σχεδόν το σύνολο των καθεστωτικών δυνάμεων, όμως, το κόμμα του Βενιζέλου (που επιμένει να λαθροχειρεί χρησιμοποιώντας τον ιστορικό τίτλο του ΠΑΣΟΚ), αλλά και το ευκαιριακό μόρφωμα της “Ελιάς” δεν θα έχει καμία τύχη, καταγράφοντας την τρίτη, καταλυτική του ήττα.

Επιβεβαιώνεται η προ έτους εκτίμησή μας, ότι οι δυνάμεις πραγματικής ισχύος του εγχώριου και ευρωπαϊκού συστήματος δεν υπολογίζουν, πλέον, τον Βενιζέλο και την ολιγομελή ηγετική ομάδα ως σοβαρό στήριγμα και ήδη έχουν εξελίξει δύο σενάρια υποκατάστασής του, το πρώτο με τους “58”, που δεν ευδοκίμησε λόγω της υφιστάμενης φθοράς του πρωταγωνιστικού προσωπικού και της ασθενικής σχέσης τους με την κοινωνία και το δεύτερο, με τον Στ. Θεοδωράκη και το “Ποτάμι”, που, αθεμελίωτα πάντως, εκτιμούν ότι θα μπορούσε να δώσει λύση κυβερνητικής υποστήριξης – συνεργασίας.

Οι παλινωδίες Βενιζέλου: από τον εκβιασμό της αποχώρησης απ΄ την κυβέρνηση αν δεν υπερψηφισθεί μέχρι διψήφιο ποσοστό η “Ελιά”, στην επανεπιβεβαίωση ότι θα συνεχίσει ανεξαρτήτως ποσοστού να συμμετέχει στην κυβέρνηση και στην συνέχιση και με το μεσοπρόθεσμο της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αποδεικνύουν ότι ο ίδιος δεν διαθέτει καμία δίοδο (δια)φυγής αναμετρώμενος με τα ακόμα χειρότερα ποσοστά της ήττας του.

Η Δημοκρατική Παράταξη, αναγκαιότητα ιδρυτικής πρωτοβουλίας: 26η Μαΐου, βήμα μπροστά…

Το καθοριστικότερο, ίσως, στοιχείο της 25ης Μαΐου θα είναι η καταλυτική -τρίτη συνεχόμενη-, σε σημείο συγκριτικού εκμηδενισμού της επιρροής του κόμματος, που διοικεί ο Ε.Βενιζέλος.

Μέσα σε τέσσερα (4) χρόνια ο φορέας αυτός όπως διοικήθηκε και πολιτεύθηκε, απομείωσε κατά τρόπο συγκλονιστικό, την εκλογική του δύναμη, χάνοντας περίπου 2.700.000 Έλληνες πολίτες!

Το άθροισμα των επιρροών του στους μηχανισμούς κυβερνητικής εξουσίας και τους μηχανισμούς του κράτους, μαζί με το διαβρωμένο δίκτυο πελατειακών του σχέσεων είναι αυτό που συνιστά το σημερινό περιθωριακό ποσοστό του, που δεν έχει καμία σχέση με τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας…

Ταυτόχρονα, το βράδυ της 25ης Μαΐου θα έχει ολοκληρωθεί ο τρίτος κύκλος αποσύνθεσης του.

Ο πρώτος, αφορούσε την εκλογική κατάρρευση και είχε ουσιαστικά πραγματοποιηθεί από την Άνοιξη 2010 ως τον Ιούνιο 2012, ο δεύτερος εξελισσόταν παράλληλα και κάτω απ΄αυτόν και αφορούσε την αποσάθρωση της ευρείας κοινωνικής συμμαχίας που είχε διαμορφωθεί με κορμό το ΠΑΣΟΚ και έχει ήδη συντελεσθεί, αποτυπωμένος στα ακραία, εφιαλτικά ποσοστά φτώχειας (30%), ανεργίας (27%), ύφεσης (σωρευτικά: -26%), τετρακοσίων χιλιάδων (400.000) κλειστών επιχειρήσεων!

Ο τρίτος κύκλος αποσύνθεσης αφορά στο πραγματικό στελεχιακό του δυναμικό, στο οποίο, αν εξαιρεθεί το ριζοσπαστικό, κατά βάση ιστορικό εκείνο τμήμα που παραμένει βαθιά πολιτικοποιημένο, προοδευτικό, ανένταχτο ή/και αποστασιοποιημένο, το υπόλοιπο έχει πραγματοποιήσει διάφορες επιλογές ένταξης του, ιδιαίτερα, δε, στη φάση αυτή των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών με την προσχώρηση σε σχήματα όλου του φάσματος (από τη “Ν.Δ.”, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ). Χαρακτηριστικό της ολοκλήρωσης μιας κρίσης αποσύνθεσης και στα τελευταία σημεία της.

Η 26η Μαΐου βρίσκει τον ελληνικό σοσιαλιστικό χώρο και τα κοινωνικά του ερείσματα στη δυσμενέστερη κατάστασή του, από το 1974 μέχρι σήμερα.

Όμως, γνωρίζει καλά και βαθιά, πλέον, ποια είναι η βασική αιτία για την κατάσταση αυτή: η πολιτική των τεσσάρων (4) τελευταίων ετών και το ηγετικό προσωπικό που την υποστήριξε, την αποφάσισε, την άσκησε.

Γνωρίζει τι και ποιους οριστικά και για πάντα οφείλει (και όφειλε) να αντιπαλέψει και να απορρίψει.

Γνωρίζει ποιόν κύκλο και για ποιους λόγους οφείλει να κλείσει, κλείνοντας έτσι και λογαριασμούς χρεωκοπίας.

Ταυτόχρονα, συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος έχει μηδενισθεί. Ότι, το momentum, η πυκνή χρονική- πολιτική στιγμή της νέας ιδρυτικής διαδικασίας στον κοινωνικό και πολιτικό αυτό χώρο, του ελληνικού δημοκρατικού/σοσιαλιστικού χώρου είναι ΤΩΡΑ.

Νέα αδικαιολόγητη αναβολή ανάληψης συγκεκριμένης, πολιτικής και οργανωτικής ιδρυτικής πρωτοβουλίας συνιστά στάση σύμπραξης στην οριστικοποίηση διάλυσης του σοσιαλιστικού χώρου και από τα πράγματα εναντίωσης στην ιστορική αναγκαιότητα ανάταξης του.

Οι εθνικές εκλογές (του φθινοπώρου 2014 ή του Μαρτίου 2015) δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς την ύπαρξη και τη δράση του πολιτικού ισοδυνάμου της Δημοκρατικής Παράταξης, όπως αυτή θα ανασυσταθεί μέσα από μία μεγάλη, ενωτική, ιδρυτική Πρωτοβουλία.

Στις επόμενες εθνικές εκλογές, όπου τα ζωτικό διακύβευμα θα είναι η έξοδος της χώρας από τον στραγγαλισμό αυτών των πολιτικών, με άλλη πολιτική και με άλλη κυβέρνηση, η Δημοκρατική Παράταξη δεν μπορεί να είναι απούσα, ούτε, βέβαια, ένα δεξιό δορυφορικό σχήμα, παρακολούθημα του Σαμαρά.

Πρέπει να υπάρξει αυτόνομη, αυτεξούσια, με εναλλακτική πρόταση, στρατηγική και όραμα ανόρθωσης.

Η στήριξη στο σημερινό συρρίκνωμα, που αστόχως φέρει τον ιστορικό τίτλο του ΠΑΣΟΚ, πέρα από οποιαδήποτε φρασεολόγια ένδυσης της, είναι ενοχή. Και η σιωπή ή η ουδετερότητα, συνενοχή.

Κάθε λαθροχειρία ή/και παραπλανητικός χειρισμός του Ε. Βενιζέλου και της ολιγομελούς ομάδας του με χρήση παρόμοιων τίτλων περί ανασύστασης θ’ αποτελεί μία αγωνιώδη προσπάθεια λαθροβίωσης τους, που όπως δεν είχε μέχρι τώρα, πολύ περισσότερο, τώρα, καμία σχέση δεν έχει με τα πραγματικά αιτούμενα και τις αδήριτες αναγκαιότητες.

Στις 26 Μαΐου, συλλογική ομάδα στελεχών, αποτελούμενη από εκπροσώπους δυνάμεων που στάθηκαν όρθιοι, απέναντι στην τετραετή νεοφιλελεύθερη καταιγίδα και από προσωπικότητες με ηθικό κύρος και προοδευτικό ανάστημα αναλαμβάνουν ως Οργανωτική Επιτροπή το μεγάλο και σύνθετο, αλλά αναγκαίο και καθοριστικό έργο της ανασύστασης, της ίδρυσης εξ αρχής του ελληνικού δημοκρατικού σοσιαλιστικού κινήματος.

Με γνώση των δυνατοτήτων και των ορίων της, αποτελεί το κέντρο Διεύθυνσης αυτής της προσπάθειας, σ΄ αυτό το μεταβατικό αλλά κρίσιμο στάδιο, με σαφές πλαίσιο καθηκόντων, με χρονικά προσδιορισμένη αποστολή, με στόχο την ενωτική δρομολόγηση της συγκρότησης του χώρου μέχρι την κορυφαία ιδρυτική πράξη, το ιδρυτικό Συνέδριο, για την ανάδειξη εκεί της νέας ηγεσίας και τη λήψη αποφάσεων για το πολιτικό του μανιφέστο και το καταστατικό.

Η μεταβατική αυτή περίοδος, -περίοδος ενός εξαμήνου-, πρέπει να είναι, και μπορεί να είναι, περίοδος ενωτικής, πλουραλιστικής και δημιουργικής προσπάθειας οικοδόμησης ενός σύγχρονου προοδευτικού κινήματος με την επανασυγκέντρωση των κοινωνικών ερεισμάτων, τη συσσωμάτωση των διάσπαρτων από την κρίση σοσιαλιστικών δυνάμεων, τη ανανέωση, τον εμπλουτισμό και την ενίσχυση του μέσα από τις δυνάμεις της νεολαίας, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, της παραγωγής και της πραγματικής οικονομίας όλων των τομέων.

Το εγχείρημα αυτό τελικά εγγράφεται στην εναλλακτική διέξοδο, τη δημοκρατική, προοδευτική προοπτική της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.

Στοχεύει στην εναλλακτική κυβερνητική και πραγματική διέξοδο και ανόρθωση της χώρας από την κρίση, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τη σημερινή συντηρητική κυβερνητική συμμαχία και τα καταστροφικά τους αποτελέσματα.

Το εγχείρημα αυτό ενώ εξελίσσεται πρωτογενώς σε ελληνικό επίπεδο και τις πρωτοφανείς για τη δυσκολία τους ελληνικές συνθήκες, παράλληλα θα αναπτύσσει δράση και πρωτοβουλίες στο ευρωπαϊκό, επειδή κατανοεί βαθιά την αλληλεξάρτηση και την αναγκαιότητα συνολικότερων προοδευτικών λύσεων και εξελίξεων.

Η τελική δικαίωση αυτής της προσπάθειας, όπως και κάθε ανάλογης, που αναμετριέται με τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια και ανάγκες, σχετίζεται με τη συγκρότηση όρων και συνθηκών για μία νέα κοινωνία παραγωγής για τον άνθρωπο, δικαιοσύνης, χειραφέτησης και απελευθέρωσης σε μια Ευρώπη κοινωνική και ισόρροπη και έναν Κόσμο δίκαιο και δημοκρατικό.

Αυτή η συγκεκριμένη Πρωτοβουλία, όπως στα κύρια σημεία της παρουσιάσθηκε, θα μπορούσε να ήταν βαθύτερα το θετικό μήνυμα που θα απέφερναν τα αποτελέσματα της 25ης Μαΐου.