ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Είναι προφανές ότι η καθυστέρηση της καταβολής του 1,23 δισ. ευρώ που προβλέπει η σύμβαση με τη Fraport αποβλέπει στην στέρηση ρευστότητας από το ελληνικό δημόσιο στο πλαίσιο του «πνιγμού» που έχει σχεδιάσει ο Δρ. Σόιμπλε.
Εκεί κολλάνε και οι πληροφορίες για πίεση του δημοσίου από τους δανειστές για την καταβολή 1,15 δισ. ευρώ το μήνα στους ιδιώτες από τα χρεωστούμενα του κράτους, ούτως ώστε να μην μπορέσει η ελληνική πλευρά να μαζέψει από μόνη της τη δόση των 7,5 δισ. ευρώ του Ιουλίου και να υποχρεωθεί και πάλι σε συνθηκολόγηση.
Είναι αυτό που αποκαλείται «αποικία χρέους».
Ο Δρ Σόιμπλε επιμένει να απειλεί με «ήττα του ελληνικού προγράμματος» καθώς η αποχώρηση του ΔΝΤ σημαίνει -κατ΄ αυτόν- τέλος του, παρά τη γνωμοδότηση της επιστημονικής επιτροπής της γερμανικής Βουλής ότι δεν χρειάζεται οπωσδήποτε άμεσα νέα απόφαση του κοινοβουλίου, εάν αποχωρήσει το ΔΝΤ.
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ εμφανίστηκε διχασμένο σε σχέση με τη συμμετοχή του και επιμένει σε θολές θέσεις.
Ο Ντάιζελμπλουμ επιχειρεί με τη γνωστή του υποκρισία να πει ότι η έκθεση του ΔΝΤ που καταγγέλλει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» το ελληνικό χρέος είναι «ξεπερασμένη» και «αχρείαστα απαισιόδοξη»… και ο Γιούνκερ ψάχνει για συμβιβαστική λύση, ενώ η Αθήνα ζητά συμφωνία που θα οδηγεί στο QE, την πιστωτική χαλάρωση.
Σε περίπτωση που το eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου αποτελέσει ένα ακόμη εκβιασμό της Ελλάδας από τους πιστωτές με παράλογες απαιτήσεις, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας οφείλει
1. να μην αποδεχθεί άλλο παραλογισμό (μέτρα για μετά το 2018)
2. πέντε λεπτά μετά το τηλεφώνημα του Τσακαλώτου πρέπει να καλέσει ταυτόχρονα τον πρέσβη της Γερμανίας και τον πρέσβη των ΗΠΑ και να τους επιδώσει το φάκελο των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας (κατοχικό δάνειο, πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις)
3. την επομένη να κοινοποιήσει επισήμως τον φάκελο των απαιτήσεων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
4. Στον επόμενο προϋπολογισμό να εγγράψει τις ελληνικές απαιτήσεις.
Βεβαίως όλα αυτά ενέχουν κινδύνους, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει το άθλιο πινγκ πονγκ των εξωφρενικών απαιτήσεων.
Το όλο ζήτημα είναι καιρός να τεθεί, ίσως και μια μέρα πριν το περιβόητο Eurogroup, εκτός εάν ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας κρατάει το φάκελο για πιο δύσκολες στιγμές.
Προφανώς η επισημοποίηση της απαίτησης θέλει προετοιμασία, η οποία ελπίζουμε ότι έχει ολοκληρωθεί.
Η ελληνική διεκδίκηση δεν αποτελεί αντεκδίκηση, αλλά για δικαίωση και επιβίωση και αυτό πρέπει να επικοινωνηθεί σωστά στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, διότι -υπενθυμίζεται- όταν η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμπεριέλαβε τις ελληνικές απαιτήσεις στις προγραμματικές της δηλώσεις, ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου (1999-2008) και νυν πρόεδρος της Ομάδας των Φιλελεύθερων στο Ευρωκοινοβούλιο Guy Verhofstadt κατάγγειλε με έντονο τόνο τον Έλληνα πρωθυπουργό γιατί ξυπνάει τα «φαντάσματα του παρελθόντος» και τόνισε ότι δεν πρέπει να ακολουθήσει γραμμή «αντεκδίκησης».
Όπως γράψαμε στις 14.2.2015 σχολιάζοντας την παρέμβαση Verhofstadt, πρέπει, όχι μόνο να εξηγηθεί με λεπτομέρειες η ελληνική διεκδίκηση, αλλά και να αποκαλυφθεί η γερμανική στάση έναντι της Ελλάδας μετά την ενοποίηση, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε ότι αφορά αυτό το ζήτημα. Συγκεκριμένα:
Ο κ. Verhofstadt προφανώς δεν μπορεί να σταθμίσει το βάρος που είχε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η γερμανική κατοχή για την Ελλάδα.
Η πολεμική και κατοχική εμπειρία του Βελγίου σύγκριση με την δική μας είναι επιεικώς αστεία.
Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι σε κάθε χωριό υπάρχει το μνημείο ενός νεαρού παιδιού που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς.
«Η Ελλάδα έχασε στον πόλεμο το 10% του πληθυσμού της, έναντι του 2,8% της Σοβιετικής Ένωσης και υπέστη ζημιές στο ετήσιο ΑΕΠ της τάξεως του 170%, έναντι του 135% που υπέστη η ηττημένη Γερμανία. Ανάλυση της εφημερίδας του Βερολίνου Tagesspiegel αναφέρει ότι καμιά άλλη χώρα κατοχής, όπως η Γερμανία, δεν κατέστρεψε τόσο, όσο την Ελλάδα: 130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, εκτελέστηκαν ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών, 70.000 Έλληνες Εβραίοι οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πέθαναν από πείνα, επειδή οι Γερμανοί κατάσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα. Το 50% των υποδομών της χώρας και το 75% της βιομηχανίας καταστράφηκαν» (1).
Ο Μανώλης Γλέζος υποστηρίζει (2) ότι επρόκειτο για μια «στρατηγική αφαίμαξη»: ο στρατός κατοχής κατάσχεσε το 51% των μετοχών των τραπεζών και των κρατικών επιχειρήσεων, κατάσχεσε και έλιωσε 19 τόνους ασημένια 10δραχμα και 20δραχμα και 49 τόνους χάλκινα νομίσματα έναντι αποζημίωσης μόλις 340 λιρών Αγγλίας, έπαιρνε το 10% της αγροτικής παραγωγής και φυσικά, το περιβόητο το αναγκαστικό δάνειο και αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς.
Η ληστεία της Ελλάδος ήταν πρωτοφανής, ιδιαίτερα δε με τη χρήση πλαστών γερμανικών χαρτονομισμάτων των 50 μάρκων από τα στρατεύματα κατοχής.
Μάλιστα, οι Γερμανοί στρατιώτες, αφηγείται ο Γλέζος, έδιναν το πλαστό 50μαρκο για να πάρουν τσιγάρα που έκαναν 6 δρχ. και ζητούσαν ρέστα σε επίσημα λεφτά, κάτι που είχε τρελάνει τους περιπτεράδες, κουρείς κ.ά..
Σημειωτέον ότι στην κατοχή κυκλοφορούσαν εκτός από τις δραχμές, τα νομίσματα των τριών κατακτητών και τα πλαστά!… γεγονός που υποχρέωσε την κυβέρνηση να αγοράσει τα πλαστά γερμανικά και ιταλικά χαρτονομίσματα προκειμένου να ελέγξει κάπως την κατάσταση.
Γιατί δεν υπογράφουν
Για όλα αυτά υπάρχει ένας τεράστιος λογαριασμός, που βασίζεται σε διεθνείς αποφάσεις, αλλά η Γερμανία υπεκφεύγει, υποστηρίζοντας ότι δεν είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και γι΄ αυτό δεν υπογράφει Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα, διότι τότε θα πρέπει να καταβάλει άμεσα τα χρέη αυτά.
Σύμφωνα με τον Μανώλη Γλέζο αυτή πρέπει να είναι η κεντρική επιδίωξη της Ελλάδας. Θεωρεί ότι επειδή οι Γερμανοί είναι νομότυποι, τότε θα πληρώσουν.
Την άποψη αυτή υποστηρίζει και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος (3), ο οποίος επισημαίνει ότι «το 1953, με τη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν «χαρίσθηκαν» στη Γερμανία οι οφειλές της, όπως η γερμανική πλευρά “τεχνηέντως” φαίνεται να διατείνεται.
Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε «σε αδράνεια» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου) “Συμφώνου Ειρήνης” μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόκειται νομικώς για ένα είδος “αναβλητικής αίρεσης” (lato sensu) σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων».
Η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης» επήλθε το 1990 και τότε υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας.
Ο Παυλόπουλος υποστηρίζει πως «καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως παθόντα από την γερμανική κατοχή κράτη, όπως η Ελλάδα».
Τα ζητήματα αυτά είχε θέσει ο Μανώλης Γλέζος στον Γερμανό πρόεδρο Γιοάχιμ Γκάουκ, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, στον οποίο και εξήγησε γιατί οι αναφορές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για παρελθόν και ότι αυτά τα ζητήματα έχουν λήξει δεν ευσταθούν.
Πρώτον, αν έληξαν, πότε έληξαν και πώς;
Δεύτερον, δεν μπορεί να αποτελούν παρελθόν, διότι πόλις πριν τρία χρόνια η ενιαία Γερμανία απαίτησε από την Τσεχία αποζημιώσεις για τις περιουσίες των Σουδητών Γερμανών που έφυγαν από τα εδάφη της μετά τον πόλεμο (ΣΣ: οι Γερμανοί είναι αυτοί που αναβιώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος, όποτε τους συμφέρει, κ. Φέρχοφσταντ).
Τρίτον, πρόσφατα το γερμανικό κράτος αποφάσισε να συνταξιοδοτήσει τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος στο Ισραήλ.
Όλα αυτά κατά τον Μανώλη Γλέζο αποτελούν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Και αναρωτιέται: Μήπως οι γερμανικές κυβερνήσεις μας εκδικούνται επειδή ανατρέψαμε στο πόλεμο τα σχέδιά τους, καθυστερώντας τα στρατεύματά τους στο Ρούπελ και στην Κρήτη, καθηλώνοντας 12 επίλεκτες μεραρχίες, με αποτέλεσμα να τους αποτελειώσει ο «στρατηγός χειμώνας» στη ρωσική στέπα; Προσωπικά πιστεύω ότι το ζήτημα της σχέσης Γερμανίας – Ελλάδας είναι περίπλοκο και πολύ παλιό και πολύ βαθύ… (ΣΣ: θα επανέλθουμε).
Τι μας χρωστάνε
Πρώτον, σε ότι αφορά το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων έχει επιλυθεί από τον Φεβρουάριο του 1946, από την 19μελή Συμμαχική Επιτροπή που όρισε τι θα πληρώσει κάθε χώρα του άξονα στις χώρες που είχε καταλάβει για τις ζημιές που έκανε.
Στην Ελλάδα κατοχυρώθηκε ποσό 7,1 δισ. δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938, που σήμερα, σύμφωνα με λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος, αποτιμώνται σε 108 δισ. ευρώ.
Δεύτερον, το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος είναι προσδιορίσει σε 3,5 δισ. δολάρια (του 1938). (ΣΣ: ο πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Αλντερπουργκ, με γραπτό υπόμνημά του στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Ιούλιο 1964, είχε αναφέρει ότι η οφειλή της Γερμανίας στην Ελλάδα από το δάνειο ανερχόταν σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή σε 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα).
Το δάνειο αυτό προέκυψε ως εξής: Το 1907, η Διάσκεψη της Χάγης αποφάσισε ότι τα νικημένα σε πόλεμο κράτη υποχρεούνται να διατρέφουν τα στρατεύματα κατοχής, αλλά κατόπιν πιέσεων ανθρωπιστικών οργανώσεων προστέθηκε η διευκρίνιση «εάν δύνανται»…
Η Ελλάδα ήταν έτσι υποχρεωμένη να τρέφει 500.000 Γερμανούς στρατιώτες, 250.000 Ιταλούς και 60.000 Βούλγαρους, ήτοι 810.000 συνολικά!
Και σαν να μην έφταναν αυτοί, οι κατοχικοί στρατοί, κατ΄εξαίρεση και μόνο από την Ελλάδα, έπαιρναν τρόφιμα για την διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ.
Αυτό το επιπλέον μεταφράστηκε στο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο των 8 δισ. δραχμών που μεταπολεμικά υπολογίσθηκε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες και σήμερα αποτιμάται με τους τόκους του στα 70 δισ. ευρώ.
Τρίτον, τις αποζημιώσεις για τα 100 ολοκαυτώματα χωριών της Ελλάδας, από τα οποία έχουν αναγνωρισθεί τα 89 με 56.225 νεκρούς.
Το σύνολο των γερμανικών υποχρεώσεων υπολογίζεται ανάλογα με τις μετατροπές των ισοτιμιών και το ύψος των επιτοκίων (2,5% – 3%), αλλά και τις μεθόδους αποτίμησης που χρησιμοποιούνται από τους αναλυτές.
Το Spiegel έχει κάνει λόγο για 162 δισ. ευρώ, ο μελετητής Δημοσθένης Κούκουνας για 510 δισ. ευρώ και ο Διαμιανός Βασιλειάδης του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας για 1 τρισ. ευρώ περίπου.
Η Ευρώπη για να προχωρήσει πρέπει όχι μόνο να κλείσει τους λογαριασμούς του παρελθόντος, ώστε τα «φαντάσματα» να εξαφανιστούν, αλλά και να ξεφύγει από την χρηματιστική αντίληψη του μέλλοντός της.
Η Ελλάδα και η Γερμανία οφείλουν να υπογράψουν ειρήνη. Αυτό αφορά και το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Το 8σέλιδο paper αρχών για τη μετεξέλιξη της Ευρωζώνης που παρουσίασε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής είναι μια νέα αφελής προσπάθεια να ξεγελαστούν οι λαοί και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, μάλιστα ακόμη πιο αφελής και από το «Σύνταγμα» που απέρριψαν οι Γάλλοι το 2005.
Έτσι, δεν πάμε πουθενά. Καλό είναι ο κ. Φέρχοφσταντ να ασχοληθεί και με τα νέα φαντάσματα που κατασκευάζονται στα υπόγεια των τραπεζιτών.
Ή θα υπάρξει πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης με όρους δημοκρατικούς και ισονομίας ή η ευρωζώνη και ΕΕ θα διαλυθούν και μάλιστα, όχι από την μικρή Ελλάδα, αλλά από τα ιδρυτικά της μέλη.
Για έγκυρη ενημέρωση πατήστε follow και ακολουθήστε μας στο twitter