Στο κάτω – κάτω, δεν ψηφίζεις κάθε μέρα!

Δεν ξέρω πόσοι θα εκλεγούν αυτή τη φορά από την ευρύτερη αριστερά.

Δεν ξέρω καν που κινείται το εκλογικό σώμα γιατί στις δημοσκοπήσεις δεν είναι να στηρίζεσαι.

Αν πράγματι στους δημοσκόπους κλείνουν τα τηλέφωνα, αν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά μένουν εκτός, αφού δεν έχουν σταθερές τηλεφωνικές συνδέσεις και αν ένα ποσοστό άνω του 20% δηλώνει ότι δεν έχει αποφασίσει, τότε οι δημοσκόποι θα πέσουν πανηγυρικά έξω!

Εξάλλου στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές υπάρχει σχεδόν πάντα ο δεύτερος γύρος όπου παραμένουν άγνωστες και αδιευκρίνιστες οι συμμαχίες.

Το θέμα ωστόσο δεν είναι μόνον να βγουν προοδευτικοί ή αντιμνημονιακοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Δεν είναι ούτε και οι δυνατότητες συνεργασίας με την κεντρική κυβέρνηση.

Εξάλλου οι «αριστεροί» θα πρέπει να ξέρουν πως ο Λαός θα τους δώσει μία ευκαιρία… για να αποδείξουν τη διαφορά…

Δεύτερη μάλλον δεν θα έχουν, αν αποτύχουν και κάνουν τα ίδια!

Το θέμα είναι τι Παιδεία, Όραμα και Αισθητική έχουν αυτοί οι άνθρωποι.

Με αυτό δεν τους αμφισβητώ αναγκαστικά, απλά θέτω ένα ερώτημα.

Μέσα στη σημερινή κρίση οι νέοι τοπικοί άρχοντες και σύμβουλοι θα πρέπει να κάνουν πολλαπλάσια δουλειά.

Όχι μόνον να ενισχύσουν τις οργανώσεις και τις κινήσεις αλληλεγγύης αλλά και να επουλώσουν αδικίες.

Είτε πρόκειται για συνδέσεις ρεύματος, είτε νερού, είτε για φαγητό, είτε για υπηρεσίες υγείας… Και τόσα άλλα…

Θα πρέπει να υπερασπιστούν τις πόλεις τους από τις αποφάσεις της Κεντρικής Κυβέρνησης που έφεραν τα πάνω-κάτω.

Νόμοι που δημιουργούν προβλήματα στο Περιβάλλον, είτε πρόκειται για υποβάθμιση με απόβλητα, είτε πρόκειται για αιγιαλούς, είτε πρόκειται για αποχαρακτηρισμούς εκτάσεων, είτε πρόκειται συντελεστές δόμησης, είτε, είτε…

Νόμοι που διέλυσαν τις υπηρεσίες τους στο όνομα της «μεταρρύθμισης» αφού όλα επαφίενται στις «ιδιωτικές πρωτοβουλίες»!

Θα πρέπει να «συμμαζέψουν» τις πόλεις και τα χωριά με πενιχρά οικονομικά, είτε πρόκειται για καθαριότητα, είτε για λειτουργία σταθμών για τα παιδιά, για την άθληση ή και για τον Πολιτισμό.

Θα πρέπει να μεριμνήσουν άμεσα και αποφασιστικά, συνολικά, για οικογένειες με σοβαρά προβλήματα επιβίωσης και δεν αναφέρομαι στο «ένα πιάτο φαί».

Μας φτάνουν όμως αυτά;

Εμένα προσωπικά όχι!

Δεκαετίες τώρα καταστρέφουμε τις πόλεις κατεδαφίζοντας παλιά κτήρια, αφήνοντας άλλα να γκρεμιστούν ώστε κάποια στιγμή «εκ των πραγμάτων» να αποφασιστεί η κατεδάφισή τους και να χτίσουν τέρατα «οι δικοί μας», γίνονται παρεμβάσεις σε πλατείες και δρόμους που δεν έχουν σχέση με καμία αισθητική αλλά με τις κολεγιές του κάθε τοπάρχη με εταιρείες, υπηρεσίες, γραφεία κατασκευαστών ακόμα και με λατομεία μαρμάρων…

Μην γελάτε!

Έτσι είδα σε μια παραλιακή πόλη, κεντρικό πεζόδρομο στρωμένο με πέτρες και μάρμαρα… και διακοσμημένο με τρίτης διαλογής γύψινες κόπιες αγαλμάτων…

Και επανέρχομαι:
Πέραν της καλής θέλησης, της συντροφικότητας και των δημοκρατικών περγαμηνών, πόσοι από αυτούς έχουν την Παιδεία, τις Γνώσεις, το Όραμα, την Αισθητική για την αναβάθμιση των πόλεων και των χωριών;

Πόσοι δεν κρύβουν τη ελληνική μιζέρια και περιορίζονται στο γαύρο, το τσιπουράκι και το «και αύριο μέρα είναι»;

Φοβάμαι πως πολλοί λίγοι γιατί απλά, δυστυχώς, ο Έλληνας έχει πάρει εδώ και χρόνια διαζύγιο με την Ποιότητα Ζωής και την Αισθητική.

Και βέβαια με αυτά δεν εννοώ την επιδειξιομανία και τον νεοπλουτισμό που χαρακτήριζαν ένα μέρος των Ελλήνων μετά την μεταπολίτευση.. . (Τι να κάνουν και αυτοί, αυτά ήξεραν, αυτά τους έδειχναν…)

Αν σε μερικούς, ακούγομαι «πολύ αστός» θα σας θυμίσω πως ό,τι έχει μείνει από την Αρχαία Ελλάδα, πέραν της Φιλοσοφίας και του Γραπτού Λόγου, για τα οποία είμαστε υπερήφανοι, έμεινε για την Αισθητική της που περικλείει γνώσεις αρχιτεκτονικής, αρμονίας και φιλοσοφίας…

Φοβάμαι πως πολλοί τοπικοί υποψήφιοι πέραν του σπιτιού τους, όπου η γυναίκα κάνει κουμάντο με το καινούργιο σαλονάκι και τα ριχτάρια, δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που αποκαλούν Πολιτισμό – Τέχνη και περικλείει ιδέες, οράματα, απόψεις, νεωτερισμούς…

Και βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, αυτό το know how σπάνια το έχει κάποιος στην Ελλάδα όπου γκρεμίσαμε τα πάντα για να χτίσουμε με μπετόν, ισοπεδώσαμε δάση και κάμπους, ταυτίσαμε την παράδοση με το «σεμεδάκι» πάνω στην τηλεόραση…

Και αυτό το know how δεν το έχει ο υποψήφιος δεξιός με τη μεζονέτα στο Κολωνάκι και την κολόνια Armani ή δεν ξέρω ποια άλλη που βρέθηκε τυχαία στην πολιτική γιατί δεν είχε να κάνει τίποτε άλλο…

Οι τοπικές κοινωνίες θέλουν Αρχιτέκτονες, Κοινωνιολόγους, Πολιτικούς Μηχανικούς(κάντε λίγο κράτη εδώ), Καλλιτέχνες, Πολεοδόμους που βάζουν το «ΕΣΥ» και το «ΕΜΕΙΣ» πάνω από το «ΕΓΩ»…

Θέλει όραμα για να στηρίξουμε τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας, να αναβαθμίσουμε τις πόλεις μας και να προάγουμε την Αισθητική ως φιλοσοφία ποιότητας ζωής…

Καγκελάκια, συντριβανάκια, φώτα, έργα βιτρίνας σε τουριστικές περιοχές, δηλώσεις ταύτισης με την κεντρική εξουσία, επικοινωνιακά χαμόγελα, φιέστες, φρου φρου κι αρώματα δεν έχουν σχέση με ανθρώπους που θέλουν να επουλώσουν και να ανεβάσουν πιο ψηλά τις πόλεις μας και τους πολίτες ανεξαρτήτων τάξης…

Για μένα πάντως τα κριτήρια αυτή τη φορά θα είναι πολύ υψηλά και αφού θα επιλέξω το συνδυασμό με βάση την ιδεολογία μου, θα περάσω από κόσκινο όλους τους υποψήφιους…

Στο κάτω-κάτω, δεν ψηφίζεις κάθε μέρα!