“Μπούμεραγκ” για τα κόμματα οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι Γκεμπελίσκοι που αρθρογραφούν στον Τύπο και βγάζουν πύρινους λόγους από το γυαλί της τηλεόρασης για την σημασία της ψήφου των Ελλήνων πολιτών στις επικείμενες ευρωεκλογές, είναι ότι δεν απευθύνονται ούτε σε ανόητους , ούτε σε αιθεροβάμονες και κυρίως ούτε σε εξτρεμιστές.

Παραδοσιακά οι Έλληνες πολίτες διακατέχονται από έναν ιδιότυπο συντηρητισμό, επιζητούν την σταθερότητα, δεν επιθυμούν πολιτικές και κοινωνικές περιπέτειες, αλλά δεν θέλουν και να τους βάζουν ταμπέλες ούτε να τους χαλιναγωγούν.

Και δυστυχώς κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες των μέσων μαζικής ενημέρωσης , αυτή την περίοδο, δεν λειτουργούν ως δημοσιογράφοι, αλλά ως πληρωμένοι κονδυλοφόροι πολιτικών -και οικονομικών- συμφερόντων.

Κάποιοι, οι περισσότεροι, στα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πείσουν ότι η υπερψήφιση των κομμάτων της σημερινής συγκυβέρνησης αποτελεί μονόδρομο για την ευρωπαϊκή μας πορεία και σωτηρία. Κάποιοι άλλοι, οι λιγότεροι, ότι μόνο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Λες και δεν έχουν ακούσει ποτέ την χιλιοειπωμένη ρήση «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα».

Στην μακραίωνη ιστορία μας, άλλωστε, πολλές φορές δεν φοβηθήκαμε να αλλάξουμε πολιτικά κόμματα και πολιτικούς, να ανατρέψουμε ακόμη πιο δύσκολες καταστάσεις.

Οι αυτόκλητοι υποστηρικτικές «της σταθερότητας» , πρέπει να γνωρίζουν ότι με τον τρόπο που δρουν μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης που «εργάζονται» , μάλλον ζημιώνουν παρά ωφελούν τα πολιτικά τα κόμματα που υπερασπίζονται.

Γιατί οι πολίτες δεν είναι ανόητοι, αιθεροβάμονες ή εξτρεμιστές για να τους ποδηγετούν με τόσο προκλητικό τρόπο.

Γνωρίζουν καλά τι θα ψηφίσουν και δεν χρειάζονται «υποβολείς» .

Θυμώνουν και εκνευρίζονται όταν κάποιοι τους κάνουν υποδείξεις και τους κουνούν απειλητικά το δάκτυλο, για να ψηφίσουν ότι αυτοί θεωρούν «σωτήριο».

Και κυρίως οι πολίτες οργίζονται όταν τους βάζουν ταμπέλες. Όταν τους κατατάσσουν σε κατηγορίες , που άλλωστε οι ίδιοι δεν αισθάνονται ότι ανήκουν.

Δεν σημαίνει δηλαδή ότι όποιος δεν ψηφίσει τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δρα ως εξτρεμιστής ή όποιος δεν ψηφίσει το ΣΥΡΙΖΑ δρα ως συνένοχος των δανειστών.

Και βέβαια δεν σημαίνει ότι όποιος πολίτης ψηφίσει άλλο κόμμα , απλά είναι αιθεροβάμων γιατί πάει χαμένη η ψήφος του. Κάθε πολίτης έχει νου και κρίση και βέβαια το αναφαίρετο δικαίωμα να ψηφίζει όποιον θεωρεί καταλληλότερη επιλογή.

Άλλωστε αν για τη σωτηρία της χώρας , όπως ευαγγελίζονται οι Γκεμπελίσκοι , υπάρχει μόνο μια πολιτική επιλογή, τότε ας μην ξανακάνουμε εκλογές, ας καταλύσουμε τη δημοκρατία.

Οι εποχές των ψεύτικων και απειλητικών διλλημάτων προς άγραν ψήφων έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Άλλωστε, αυτό αποδείχτηκε στη προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση , με τα ποσοστά που έλαβαν τα πολιτικά κόμματα. Ο ελληνικός λαός επέλεξε να δώσει τη ψήφο τους σε μεγάλο αριθμό πολιτικών κομμάτων, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν πιστεύει σε ένα ή δύο μόνο κόμματα.

Όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη θα πρέπει να σέβονται αυτούς στους οποίους απευθύνονται. Και κυρίως δεν θα πρέπει να αναγάγουν σε «μοναδική αλήθεια» τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.

Γιατί η κοινωνία δεν κρίνει μόνο τους πολιτικούς και τις πολιτικές, αλλά και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τα μέσα που τους δίνουν βήμα.

Υ.Γ. “Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τάνκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τελεόραση”. Ουμπέρτο Έκο.