Να απελευθερώσουμε τη Δημοκρατία από τους… προστάτες της!

Βιώνουμε το φαινόμενο ενός “παράφορου” εναγκαλισμού επιλεκτικής προστασίας… των «δημοκρατικών κανόνων»! Εκδηλώνεται από ένα μέρος του πολιτικού και όχι μόνο προσωπικού, με τη δικαιολογία ότι «εξειδικεύουν», παραμονές εκλογών, κανόνες… προεκλογικής συμπεριφοράς.

Πρώτα προέκυψε η σκοπιμότητα να αποσυνδεθούν οι ημερομηνίες διεξαγωγής των αυτοδιοικητικών εκλογών από τις ευρωεκλογές, με επιδίωξη κατά άλλους να αποθαρρυνθεί η συμμετοχή των πολιτών και να προκύπτουν ευρύχωρα άλλοθι ερμηνείας των αποτελεσμάτων.

Ακολούθησε η “απελευθέρωση” του χρόνου(;) ενημέρωσης των «δημοσκοπικών ευρημάτων»! Γεγονός που ερμηνεύθηκε ως «δώρο» σε όσους έχουν το οικονομικό πλεονέκτημα να χρηματοδοτήσουν “έρευνες”, που με τη σειρά τους θα επιχειρούν να “ενημερώνουν” την κοινή γνώμη για τις προθέσεις του πολίτη.

Την τελευταία περίοδο στο όνομα της δημοκρατίας στη φαρέτρα της «ενημέρωσης» προστέθηκαν όχι μόνο οι «δημοσκοπήσεις» αλλά και οι αμφιλεγόμενες «έρευνες» που ερμηνεύουν τις προθέσεις ψήφου στις αυτοδιοικητικές και όχι μόνο εκλογές.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, που αθροίζονται σε ένα ιδιότυπο καταιγισμό «ενημερώσεων», εκδηλώνονται κι άλλες ρυθμίσεις που καταλήγουν στη δημοκρατία των… “ισχυρών”.

Αποδέκτης όλων αυτών ο πολίτης, που βλέπει ότι η αναγκαία συζήτηση για τα μεγάλα οικονομικοκοινωνικά και δημοκρατικά θέματα που τον απασχολούν έχει κυριολεκτικά γίνει παρακολούθημα μιας “μάχης” που υποκρύπτει την χειραγώγηση της κρίσης του.

Αποδέκτες και όλα τα εμπλεκόμενα σχήματα και πρόσωπα, που ανακαλύπτουν αμήχανα πως δεν υπάρχουν κανόνες και μηχανισμοί ελέγχου της αξιοπιστίας όχι μόνο των ευρημάτων, της αντιπροσωπευτικότητας των προσεγγίσεων, αλλά και πλαίσια που να εγγυώνται την ίση αφετηρία πρόσβασης στην έρευνα, την ενημέρωση, την επικοινωνία…

Ανακαλύπτουν πως τελικά δεν υπάρχει πλαίσιο επιπτώσεων για όσους αποδεδειγμένα παραβιάζουν τα προηγούμενα και όχι μόνο.

Θεωρείται περίπου ως κεκτημένο πως μπορεί, χωρίς επιπτώσεις, να γίνει αποδεκτή η «αστοχία» η κατά άλλους μεροληπτική συμπεριφορά όσων διαχειρίζονται την πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης, τους κανόνες έρευνας…

Ορισμένοι μάλιστα επικαλούνται το γεγονός ότι χωρίς κανένα κόστος για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα τους και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές του Μαΐου, η δημοκρατία φέρθηκε γενναιόδωρα στους «διαχειριστές» και προσπέρασε τα κίνητρα τους, αφήνοντας στη «μνήμη» της αγοράς να… «ρυθμίσει» τις ευθύνες τους.

Το ετεροβαρές αυτό σκηνικό της αυτοδιοικητικης και πολιτικής αναμέτρησης δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο.

Γιατί θίγει τη δημοκρατία, τον πολίτη, ανεξάρτητα της κοινωνικής του διαστρωμάτωσης! Γι αυτό ακριβώς η υπεράσπιση των κανόνων που θα εγγυώνται «ίσες αφετηρίες και ευθύνες» δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλή διαμαρτυρία των παρατάξεων που θίγονται.

Η εμβάθυνση και αποκέντρωση της δημοκρατίας προκειμένου ο πολίτης να έχει πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα ώστε να αξιολογεί και να επιλέγει, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, είναι υποχρέωση καθολικής διεκδίκησης.

Είναι όρος για την ύπαρξη πολιτικής και κοινωνικής αυτονομίας, είναι το ανάχωμα ώστε να μην υποταχθεί η πολιτική στους αχαλίνωτους κερδοσκοπικούς κανόνες της αγοράς, είναι η ανθρωποκεντρική όψη της αντιπαράθεσης.

Είναι όμως και ευθύνη των δημοκρατικών, προοδευτικών κομμάτων. Όσων δηλαδή δεν πειθαρχούν την πολιτική στην αχαλίνωτη αγορά. Έχουν υποχρέωση να απελευθερώνουν τη δημοκρατία από όσους επιφέρουν θανάσιμα πλήγματα μέσα από τον σφιχτό «προστατευτικό» εναγκαλισμό.

Είναι τέλος και ευθύνη του πολίτη να απαντήσει με τη δημοκρατική του συμμετοχή. Να ακυρώνει με την ψήφο του και όχι μόνο, κάθε εγχείρημα που στοχεύει στην χειραγώγηση του. Να ακυρώνει ότι εξουσιοδοτεί, ότι εκχωρεί την δύναμη που έχει για να ορίζει τη μοίρα του.

Να δίνει έμπρακτη απάντηση ότι είναι στη δική του επιλογή, πως κόντρα στις υποδείξεις, μπορεί να ταυτίζει την σωτηρία της χώρας με την κοινωνική και παραγωγική σωτηρία!