Ο εχθρός είναι το Βερολίνο και η σωτηρία έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση

Η πορεία της χώρας μοιάζει με μια βάρκα στη μέση της θάλασσας, τραυματισμένη από πολλές μεριές και μπάζει νερά.

Υλικά να τη διορθώσουμε δεν υπάρχουν και ο μόνος τρόπος είναι να μπούμε σε μια που βρίσκεται παραδίπλα και είναι γεμάτη υλικά για να γίνει πολύ καλύτερη και απ αυτή, στην οποία βρισκόμαστε.

Συνήθιζαν οι λαοί παλιότερα να μιλούν με παρομοιώσεις και με παραβολές.

Ο αγώνας ήταν στα μάτια τους κάτι το απτό, το συγκεκριμένο.

Απέναντι είχαν τον αντίπαλό και έπρεπε να βρουν τον τρόπο να αγωνιστούν για το δικό τους μέλλον.

Σήμερα η χώρα πρέπει να ορθώσει ανάστημα, αφού πρώτα εντοπίσει τον αντίπαλο.

Μια χώρα που δοκιμάζεται βρίσκεται σε μια Ένωση με άλλες χώρες, είναι ενταγμένη σε μια νομισματική ένωση, βλέπει ποιοι είναι οι κερδισμένοι από τις δικές της κακουχίες και όμως τόσο οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, όσο και ο ίδιος ο λαός ακόμα ψάχνει να βρει τον εχθρό σε χαοτικά και μυστηριακά σύμβολα.

Εχθρός μας είναι ακόμα οι Ρότσιλντ, οι Εβραίοι, οι αγορές, τα χρηματιστήρια, και οι διάφοροι κακοί δαίμονες, που μας κυνηγάνε από αρχαιοτάτων χρόνων να εξαφανίσουν τους Έλληνες, επειδή πριν 2500 χρόνια ο Ελληνισμός γνώριζε στιγμές δόξας…

Δεν είναι τυχαίο φυσικά που απόψεις του είδους συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν τους Έλληνες, να μη βλέπουν τη Γερμανία και τον Γερμανικό ιμπεριαλισμό, τους μεγαλοϊδεατισμούς της πολιτικοοικονομικής ελίτ του Βερολίνου για τη δημιουργία του μεγάλου ΡΑΪΧ.

Με το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου η επιλογή των ΗΠΑ, που έβγαιναν πανίσχυρες, ήταν να ενισχυθεί με κάθε τρόπο η Γερμανία οικονομικά και να ορθωθεί ως φράχτης στις ιδέες και την ορμή της ΕΣΣΔ, που αύξανε και εκείνη τον χώρο επιρροής της.

Η Ελλάδα είχε παραχωρηθεί από τον Στάλιν αρκεί να κρατούσε Βουλγαρία και Ρουμανία, άρα θέμα κομμουνιστικής επικράτησης δεν υπήρχε.

Ο εμφύλιος ήταν η μόνη διαδικασία όπου συνεργάστηκαν όλοι οι μέχρι τότε αντίπαλοι, ώστε να ξεπλυθούν οι συνεργάτες των Γερμανών συμμετέχοντας στη συγκρότηση του κράτους όπως και έγινε.

Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Βασιλιά το 1951 όταν έδινε χάρη στον Λογοθετόπουλο τον κατοχικό πρωθυπουργό για τον «πατριωτισμό και τον αντικομουνισμό» που επέδειξε.

Αυτό όμως που επιπλέον είχε ανάγκη ο Έλληνας πολίτης για να ξεχάσει ολοκληρωτικά ποιος προκάλεσε 500.000 θανάτους και 800.000 θύματα, επίσης των Γερμανών, με κάποια αναπηρία, ήταν να αναδειχθεί ένας εχθρός πάνω από όλους, όπου αυτός θα έφταιγε για τη βαρβαρότητα των συνεργατών των Γερμανών που επέδειξαν ενάντια στους συμπατριώτες τους.

Έτσι φτάσαμε στους Εβραίους που φταίνε για όλα, άρα καλώς υπήρξαν οι Γερμανοτσολιάδες, καλώς έγινε ο εμφύλιος μιας και τον κομμουνισμό τον εφηύραν οι Εβραίοι.

Κάπου εδώ όμως θα πρέπει να σταματήσουν οι ανιστόρητες και αντιδιαλεκτικές επεξηγήσεις της ιστορικής εξέλιξης των κοινωνιών.

Εδώ και 100 περίπου χρόνια η Ελλάδα λειτουργεί ως προτεκτοράτο των Γερμανών, όσον αφορά τον οικονομικό τομέα, αφού στα ζητήματα γεωστρατηγικής, τον πρώτο λόγο συνεχίζουν να τον έχουν οι ΗΠΑ.

Οι Έλληνες θα πρέπει να καταλάβουν, ότι το 1989 ήταν καθοριστικής σημασίας για τη πορεία πολλών πραγμάτων ακόμα και για τις σχέσεις της Ελλάδας.

Η οικονομία της χώρας όντας στα χέρια του Βερολίνου, κάποια στιγμή βρέθηκε να μην είναι στις προτεραιότητες των ΗΠΑ μέχρι που ξεκίνησε η προσπάθεια της Γερμανίας να ελέγξει τους υδρογονάνθρακες και η Τουρκία να γίνει το μεγάλο Χαλιφάτο.

Η αναμενόμενη σύγκρουση ανάμεσα σε Γερμανία που ελέγχει με έμμεσο τρόπο τις οικονομίες της ΕΕ και των ΗΠΑ, είναι σε εξέλιξη.

Για την Ελλάδα, όπου βρέθηκε να γίνεται το θύμα του Βερολίνου, στόχος θα πρέπει να είναι η επιλογή συμμάχων στην παγκόσμια σκακιέρα που θα τη βοηθήσουν να απαγκιστρωθεί από τα δίχτυα του Βερολίνου.

Παράλληλα θα πρέπει να προχωρήσει στην αλλαγή των οικονομικών δομών με στόχο τη συγκρότηση μιας καθετοποιημένης δραστηριότητας σε όλους τους παραγωγικούς τομείς σε σύνδεση με την έρευνα και τα τεχνολογία.

Η όποια μείωση του χρέους χωρίς προστατευτισμό της οικονομίας και αλλαγή στον προσανατολισμό της θα είναι απλά στάχτη στα μάτια.

Ή θα περάσουμε στην άλλη βάρκα για να επιβιώσουμε και να τη φτιάξουμε καλύτερη απ αυτή που είμαστε, ή θα βουλιάξουμε και δεν θα μείνουν ούτε τα ίχνη μας.

Έξοδος από την ΕΕ με χάραξη δημοσιονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής με ελληνοκεντρικό προσανατολισμό ή διάλυση.