Δεν συμφώνησαν τίποτα στη Μπρατισλάβα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βγήκε βαθιά διχασμένη σε (γερμανικό) βορρά, (μεσογειακό) νότο και ανατολή (κράτη του Βίζεγκραντ).
Διαιρεμένη ξεκάθαρα κυρίως ανάμεσα στον μεσογειακό “ελληνορωμαϊκό κόσμο” (ακριβώς όπως σας τα έγραφα πριν ένα χρόνο ότι θα συμβούν) και στον γερμανικό “βαρβαρικό” βορρά.
Οι ηγέτες της Ε.Ε. έδωσαν ραντεβού να τα ξαναπούν σε 6 μήνες.
Βεβαίως σε αυτό το διάστημα μπορεί να συμβούν όλα τα “τρελά” σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και φυσικά Αμερική. “Τρελά” που μπορούν να φέρουν “τούμπα” τα πάντα.
Πληροφορίες που φτάνουν στα αφτιά μου αναφέρουν κινήσεις ντόπιων γερμανόφιλων που αποσκοπούν να υπονομεύσουν τη συμμαχία του Νότου.
Στο εσωτερικό μέτωπο, στην Ελλάδα, ήδη συγκροτούνται δύο στρατόπεδα που θα συγκρουστούν σκληρά.
Οι “μεσογειακοί” και οι “γερμανόφιλοι”.
Σαν να επαναλαμβάνεται ο εθνικός διχασμός του 1914-17.
Στους “μεσογειακούς” ήδη συσπειρώνονται Καραμανλικοί, Σοσιαλπατριώτες (παλιό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ δηλαδή) και αριστεροί “τσιπρικοί”.
Στους Γερμανόφιλους έχουν ήδη μαζευτεί όλες οι νεοφιλελεύθερες αποχρώσεις από Κούλη, Σημίτη, Βενιζέλους, Σταύρους, Αννούλες κι άλλους περιφερόμενους νεοφιλελέλες.
Αυτή που απομένει να αποφασίσει με ποια πλευρά θα συνταχθεί είναι η Φώφη, η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει έξω από τους τοίχους της Χαριλάου Τρικούπη.
Χρυσή Αυγή και ΛΑΕ παραμένουν “πιστές” του Πούτιν, άρα είναι εκτός παιχνιδού και το ΚΚΕ, όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια, θα μείνει στον κόσμο του.
Δίχως υπερβολή έχω την αίσθηση ότι οδηγούμαστε στο τελικό ξεκαθάρισμα, τόσο μέσα στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Εκτός εάν, γιατί “παίζει” μεγάλο “εάν”, ο τζιχάντ από τη Μέση Ανατολή επεκταθεί και στην ήπειρό μας, αλλά εκεί πλέον δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τίποτα… Εκεί κανείς δεν ξέρει εάν θα απομείνει και τίποτα για να συζητάμε.