Στη μνήμη του Σάκη Πεπονή – «ανδρών επιφανών, πάσα γη, τάφος»…

«Στη ζωή, δεν έχει σημασία πόσες μάχες έχεις κερδίσει…
μεγαλύτερη σημασία έχει , πόσες μάχες έχεις δώσει, ακόμα και μόνος σου….»

Σε πολύ λίγους είναι γνωστό, ότι ο Σάκης Πεπονής, έχει καταγωγή από την Κρήτη.

Σε πολύ λίγους είναι γνωστό επίσης, του πόσο ιστορικά είναι δεμένο, το όνομα Πεπονής (άλλος Πεπονής, όχι ο Σάκης), με τις πιο δραματικές περιόδους της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, όπως «η δίκη των εξ», μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Στο σημείωμά μου αυτό, δεν κάνω απολογισμό της πολύχρονης, αταλάντευτης, ακηλίδωτης πολιτικής και ιστορικής προσφοράς του Σάκη Πεπονή στον τόπο.

Αναφέρομαι στον Σάκη Πεπονή που γνώριζα προσωπικά και είχα την ευχαρίστηση, να τον φιλοξενήσω και στο σπίτι μου στο Σίσι, στο ήθος, την μόρφωση, την ακεραιότητα του ανθρώπου.

Άνθρωπος με υψηλό αίσθημα ευθύνης και χιούμορ, με υψηλή γενική μόρφωση και κουλτούρα, ευφυέστατος, προσηνής, ευγενικός, υπόδειγμα ευπατρίδη της πολιτικής και της κοινωνίας, χωρίς υπερβολή ο τέλειος τζέντλεμαν!!.

Και έχει σημασία, διότι η γενική μόρφωση και η κουλτούρα, είναι ιδιότητες, που όλο και περισσότερο αποτελούν σπάνιο είδος, είδος σε ανεπάρκεια στο χώρο της πολιτικής, αλλά και της κοινωνίας.

Άτομο με αρχές και αξίες, ακέραιος μαχητής, έδινε μάχες για αξίες και ιδανικά.

Δεν αναφέρομαι ούτε για τους αγώνες του για την Δημοκρατία, ούτε για την σχέση του με τον Νικόλαο Πλαστήρα, ούτε για τις δράσεις του ως Υπουργού, γι΄αυτά έχουν γραφεί πολλά, όμως η στάση ζωής του Σάκη Πεπονή, μας οδηγεί σε κάποια συμπεράσματα για την κοινωνία, το μέλλον, για το ότι οι πραγματικές νίκες που μένουν, προκύπτουν μετά από ρήξεις και συγκρούσεις, με αποστεωμένες και νεκρές αντιλήψεις.

Ο Σάκης Πεπονής στην πολιτική του δράση, ήρθε σε ρήξη με το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα του ρουσφετιού, με τον «Νόμο Πεπονή», για τις προσλήψεις στο δημόσιο, με τον νόμο για το ΑΣΕΠ.

Το 2000, ο λαός της Αθήνας δεν τον εξέλεξε Βουλευτή, διότι παντού οι παραπονούμενοι «σύντροφοι» του, αλλά και οι περισσότεροι συνυποψήφιοί του στο ΠΑΣΟΚ, όταν δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν την ρουσφετολογική τους πελατεία, είχαν σαν μόνιμη επωδό, «τι να σας κάνουμε; δεν φταίμε εμείς, φταίει ο Πεπονής και ο νόμος του», σαν να μην ήσαν οι ίδιοι που τον ψήφισαν.

Δυστυχώς η υποκρισία, πολύ ευδοκιμεί στις μέρες μας.

Όμως τελικά, ο Σάκης Πεπονής μένει στην ιστορία εκτός των άλλων, με αυτόν τον νόμο γροθιά στον παλαιοκομματισμό, την ρουσφετολογία, σημαία στην αξιοκρατία.

Εδώ, θέλω να εκφράσω κάποιες γενικότερες σκέψεις μου, για κάποιες άλλες ιστορικές προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε, αλλά εξακολουθεί να είναι παρών στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία, τους δολοφόνους του, τους έχουν ξεχάσει.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης, δεν εκλέχτηκε καν Βουλευτής και είπε το περίφημο, «ανθ΄ ημών, ο Γουλιμής», όμως το έργο του, ο Σιδηρόδρομος, η διώρυγα της Κορίνθου κλπ , είναι ζωντανά, έτσι, που το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, ονόμασε την γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν εκλέχτηκε καν Βουλευτής, αναθεματίστηκε, έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, όμως είναι πάντοτε παρών, ως η μεγαλύτερη πολιτική φυσιογνωμία της σύγχρονης Ελλάδας.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ο ιδρυτής της σύγχρονης ελληνικής Δημοκρατίας.

Αλήθεια, ποιος θυμάται τους αντιπάλους του Ελευθερίου Βενιζέλου;

Ποιος θυμάται τους Δεληγιάννηδες, τους Δεληγιώργηδες, τους «τζουμπέδες»;

Κανένας.

Γιατί όμως τα γράφω όλα αυτά, τι κοινό είχαν όλοι αυτοί που προανέφερα;

Ήσαν όλοι τους, υψηλής μόρφωσης άτομα, με αίσθηση υψηλής πολιτικής ευθύνης.

Αλήθεια, έχει γίνει ποτέ εκτίμηση σήμερα, για την επικρατούσα μετριότητα, το μορφωτικό επίπεδο πάρα πολλών από τους σημερινούς πολιτικούς, σε όλα τα επίπεδα;

Κλείνω αυτό μου το σημείωμα, με το «ηθικό δίδαγμα», η «πολιτικό δίδαγμα», η «συμπέρασμα».

Η ιστορία στην πορεία, διαγράφει, όλη αυτή την απέραντη στρατιά των ρουσφετολόγων της μικροπολιτικής και κρατά μόνο αυτούς, που έδωσαν μάχες για αρχές και αξίες, που άλλες κέρδισαν, άλλες έχασαν.

Είναι κατανοητό λοιπόν, γιατί χρησιμοποίησα για τίτλο του σημειώματός μου στον Σάκη Πεπονή, το απόσπασμα από τον επιτάφιο του Περικλέους, «ανδρών επιφανών, πάσα γη, τάφος»….