Η στρατηγική “Πάρου” μεγεθύνει τα αδιέξοδα της ΝΔ

Η αρχική αντιμετώπιση από την ηγεσία της ΝΔ των προτάσεων του Πρωθυπουργού για τη Συνταγματική αναθεώρηση ήταν απολύτως αντίστοιχη με την στείρα αρνητική στάση που κράτησε η αξιωματική αντιπολίτευση κατά τη συζήτηση του εκλογικού Νόμου στη Βουλή.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει ως απόλυτη προτεραιότητα την διατήρηση του παλιού πολιτικού συστήματος δείχνοντας ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται για κανένα δημόσιο πολιτικό διάλογο και για καμία συμμετοχή στην μεταρρύθμιση του κράτους και του πολιτικού συστήματος.

Ο κ. Μητσοτάκης συμπλέοντας με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα έχει ως αυτοσκοπό να σταματήσει κάθε προοδευτική δημοκρατική εξέλιξη, να ρίξει άμεσα την κυβέρνηση και να διεκδικήσει την εξουσία αναβιώνοντας τις ανομολόγητες σχέσεις του παρελθόντος μεταξύ συμφερόντων και πολιτικής.

Η συμπεριφορά αυτή έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκεται η Ν.Δ έναντι δύο σοβαρών προβλημάτων.

Το ένα είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν υπηρετεί τον θεσμικό της ρόλο στο πολιτικό σύστημα, δεν αντιπροτείνει τίποτε συγκεκριμένο.

Το δεύτερο έγκειται στο γεγονός ότι η ΝΔ κυνηγάει έναν στόχο που δεν εξαρτάται από την ίδια με βάση την κοινοβουλευτική τάξη. Μια κυβέρνηση που έχει την δεδηλωμένη στη Βουλή θα εξαντλήσει την τετραετία εκτός αν ζητήσει η ίδια την προσφυγή στη λαϊκή βούληση για πολύ σοβαρό και συγκεκριμένο λόγο.
Συμπερασματικά λοιπόν η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη με την στρατηγική “Πάρου” δεν έχει καμιά προοπτική.

Παρακολουθεί απλά τις εξελίξεις, καταγγέλλοντας οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση και εκλογολογεί συνεχώς.

Αυτή όμως είναι πρακτική καφενείου, όχι μεγάλου κόμματος. Δεκαετίες τώρα, στα καφενεία όλης της χώρας οι αγαπημένες συζητήσεις των θαμώνων είναι δυο.

Αν θα γίνουν εκλογές πότε και ποιος θα τις κερδίσει, ποια ομάδα έχει κάνει τις καλύτερες μεταγραφές και ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο.

Τα πολιτικά κόμματα όμως, ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη εποχή για τη χώρα, πρέπει να κάνουν κάτι περισσότερο από μια απλή συζήτηση για να περνάει ευχάριστα η ώρα.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αιφνιδίασε τον κ. Μητσοτάκη πολλές φορές τους τελευταίους μήνες.

Τον αιφνιδίασε με την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης και την έναρξη της συζήτησης για την απομείωση του ελληνικού χρέους.

Τον αιφνιδίασε παίρνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και το κράτος.

Τον αιφνιδίασε με τις πρώτες ενδείξεις ότι η οικονομία ανακάμπτει και η ανεργία (έστω και με αργούς ρυθμούς) μειώνεται.

Η στρατηγική στην οποία στηριζόταν ο κ. Μητσοτάκης είχε ως βάση τη διάλυση της χώρας. Στην ουσία της δεν διαφέρει από την προεκλογική προπαγάνδα φόβου της κυβέρνησης Σαμαρά. Και αυτό σημαίνει κάτι πολύ σημαντικό, πέραν από παιχνίδια τακτικισμού και επικοινωνίας.

Σημαίνει ότι η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη δεν έχει καταλάβει γιατί ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε πολιτικά την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Δεν έχει καταλάβει τίποτα από τα λάθη αυτής της καταστροφικής κυβέρνησης και θέλει να εκλεγεί για να επαναλάβει τις ίδιες ακριβώς πολιτικές.

Η κάθε αξιωματική αντιπολίτευση μετά την ήττα των εκλογών έχει την ευκαιρία να αναστοχαστεί και να καταστρώσει ένα νέο πρόγραμμα, να αναπροσαρμόσει στρατηγική και στόχους. Με τον κ. Μητσοτάκη η ΝΔ έχασε αυτή την ευκαιρία.

Γι αυτό ,ακόμη και οι μόνιμα «ευνοϊκές» προς την ΝΔ δημοσκοπήσεις που παραγγέλνουν τα φιλικά της ΜΜΕ, δείχνουν ότι η ΝΔ δεν μπορεί να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους.

Η προσπάθεια της να προσεταιριστεί στελέχη και ψηφοφόρους από την κεντροαριστερά όχι μόνο δεν προσθέτει δυναμική στη ΝΔ αλλά απαξιώνει περεταίρω την ίδια την κεντροαριστερά στη κοινωνία.

Στην πραγματικότητα ο κ. Μητσοτάκης ήδη κινείται αμυντικά. Με την συνεχή «εκλογική ετοιμότητα» που κηρύσσει στην ΝΔ επιδιώκει να περιχαρακώσει τον χώρο, όχι για να κερδίσει αλλά να μην χάσει ψηφοφόρους.

Στην αγωνία του αυτή, κοιτάζει μονομερώς προς τα δεξιά. Επειδή φοβάται απώλειες από τα υπό συγκρότηση ακροδεξιά κόμματα διολισθαίνει σε μια ρητορική Βορίδη – Γεωργιάδη που αποξενώνοντας όλο και περισσότερο τους κεντροδεξιούς πολίτες που εξέφραζε παραδοσιακά η ΝΔ.

Με όρους μεγάλου κόμματος ,η ΝΔ περιθωριοποιείται συνεχώς, η πολιτική και εκλογική «οροφή» της διολισθαίνει.

Τους προσεχείς μήνες η έλλειψη στρατηγικής του κ. Μητσοτάκη θα φανεί ακόμη περισσότερο.

Η κυβέρνηση έχει δρόμο μπροστά της, θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για την υλοποίηση του προγράμματος της, για την δεύτερη αξιολόγηση και την απομείωση του χρέους, για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό, θα συνεχίσει να αποπερατώνει έργα που η ΝΔ τα είχε παραπέμψει στις καλένδες, θα κινείται στην κατεύθυνση βελτίωσης των όρων κοινωνικής διαβίωσης, θα αναλαμβάνει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, θα εμμένει σε λογικές κοινωνικής δικαιοσύνης, με στοχοπροσήλωση στη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος και του κράτους ενώ η ΝΔ θα ζητάει μονότονα εκλογές.

Με λογικό αποτέλεσμα, όταν τελικά γίνουν, να τις χάσει.