Το υπουργείο Δικαιοσύνης οφείλει να δώσει εξηγήσεις για τον ξυλοδαρμό Τσοχατζόπουλου

Στον Τσοχατζόπουλο, όπως και σε πολλούς άλλους, ασκήθηκε δίωξη με βάση το νομικό και θεσμικό οπλοστάσιο που δημιουργήσαμε από το 2009 μέχρι το 2012.

Γιατί πιστέψαμε στις μεγάλες αλλαγές που έπρεπε επιτέλους να βάλουν τέλος στην ατιμωρησία του βρώμικου χρήματος από τη συνδιαλλαγή και τον πλουτισμό πολιτικών.

Γιατί πολλοί από εμάς τότε πιστέψαμε ότι η χώρα δεν σήκωνε άλλα Βατοπέδια, δεν σήκωνε πρόωρο κλείσιμο της Βουλής όπως τον Μάιο του 2009 από τον Καραμανλή για να παραγραφούν εγκλήματα υπουργών, δεν σήκωνε απαράδεκτες εισαγγελικές απαλλαγές, όπως του Σανιδά που μετέτρεπε τις κεντρικές μεθοδεύσεις σε πράξεις “παραπλανηθέντων υπουργών” και απώλεια τεράστιας κρατικής περιουσίας.

Γιατί πιστέψαμε ότι το γαϊτανάκι των τεράστιων εξοπλισμών με τις μίζες σε διάφορα επίπεδα έπρεπε να εκλείψει επιτέλους αφού αφαιρούνταν δισεκατομμύρια από κοινωνικές δαπάνες, από την Υγεία, την Παιδεία για να ενθυλακώνονται σχεδόν με εθιμική ατιμωρησία από κάποιους υπουργούς και τα επιτελεία τους.

Και φέραμε την απόφαση των εξοπλιστικών μόνον με έγκριση και έλεγχο από τη Βουλή.

Και δημιουργήσαμε για πρώτη φορά τον θεσμό του Οικονομικού Εισαγγελέα δίνοντάς του μεγάλες αρμοδιότητες και υποχρεώσεις έρευνας βρώμικου χρήματος.

Και ανοίξαμε επιτέλους νομοθετικά τραπεζικούς λογαριασμούς που μέχρι τότε απαγορευόταν.

Και με θεσμική θωράκιση άρχισε να ανακαλύπτεται η πορεία από τις μίζες όπου αυτές επί χρόνια κρυβόταν.

Ο Τσοχατζόπουλος με τα εργαλεία που εφοδιάσαμε τις διωκτικές και εισαγγελικές Αρχές προέκυψε με βάση δικαστική απόφαση ότι τέλεσε τις συγκεκριμένες πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε.

Και στο προσωπικό του ημερολόγιο, με χειρόγραφη σημείωσή του, που δημοσιεύθηκε στα ΜΜΕ, αναφέρει “ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ ο ΔΙΩΚΤΗΣ ΜΟΥ”…

Προφανώς γατί δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι άλλαζε επιτέλους η δια των νόμων και μεθοδεύσεων προστασία που παρεχόταν τόσα χρόνια σε διεφθαρμένους πολιτικούς και προφανώς το έφερε βαρέως.

Η πραγματικότητα βέβαια ήταν ότι ουδεμία προσωποποιημένη δίωξη μεθοδεύσαμε αλλά συνειδητά σταματήσαμε την ιδιότυπη “ομερτά” που δημιουργούσε προσδοκία συγκάλυψης.

Εξάλλου τον είχα δει μόνον μια φορά πριν από χρόνια και μου ήταν και σε προσωπικό επίπεδο συμπαθής. Μέχρις εκεί.

Σήμερα, μετά από περιπέτειες χρόνων, η πρόκληση σωματικών βλαβών εις βάρος του, σε έναν κρατούμενο και δη υπερήλικα από “γνωστό ” συγκρατούμενο, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, ενώπιον μάλιστα σωφρονιστικών υπαλλήλων και συνηγόρου (πώς μπορεί άραγε… να βρισκόταν στον ίδιο χώρο εκτός επισκεπτηρίου, σύμφωνα με δημοσιεύματα) αποτελεί πράξη βαρβαρότητας και ακύρωσης κάθε έννοιας Δικαίου.

Και ειδικά όταν η συνωμοσιολογία φουντώνει, όταν κάτω από την είδηση δίνεται ευκαιρία σε πολλούς “κριτές” να ρητορεύουν με μίσος και να ανάγεται το κάθε “λουλούδι” σε ήρωας για τις σωματικές βλάβες εις βάρος του οποιοδήποτε κρατούμενου, για οποιαδήποτε αιτία.

Και να ακυρώνεται εν τοις πράγμασι η μεγάλη κατάκτηση που το νομοθετικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε.

Ελπίζω το Υπουργείο Δικαιοσύνης να δώσει εξηγήσεις…