Είναι ο Αλέξης χειραγωγήσιμος;

Πριν από –κα ’να χρόνο, όταν πρωτοπήγε ο Αλέξης στην Αμερική, τα διάφορα παπαγαλάκια των καθεστωτικών ΜΜΕ έβγαζαν στην πιάτσα μύριες όσες «πληροφορίες», προκειμένου να εξευτελίσουν το νεοσσό της αριστεράς.

Όλες οι πληροφορίες λειτουργούσαν στο ρυθμό του: «πες – πες όλο και κάτι θα μείνει». Στο νεοσσό, όμως, δεν «κόλλησε» τίποτα. Δεν κουβαλούσε τίποτα το βρωμερό που θα μπορούσε να του προσάψει κανείς και να τον χρωματίσει ανεξίτηλα.

Από πάνω, ήταν και ο μεγαλύτερος «γάτος» στον χώρο του, όπου, παρά το τρυφερόν της ηλικίας του, κατάφερε και εκτόπισε όλα τα «τζιμάνια» της κουλτουριαροτρόπας αριστεράς. Όλα τα «τζιμάνια»…

Ο μικρός είχε πρωτόγονο ζωικό δυναμισμό που στην οσμή του και μόνον παραμέρισαν όλα τα «μεγέθη» που συνωστίζονταν στο παλιό «Ντόλτσε».

Δεκαετίες τώρα απέδειξαν ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να αμπελοφιλοσοφούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ανθρωπιστικό πρόσωπο της αριστεράς, και την απάνθρωπη όψη του καπιταλισμού. Όταν σκόνταφταν στις αξύριστες μασχάλες κάποιας συντρόφισσας τότε θυμόντουσαν ότι «τα ψάρια στο Αιγαίο έχουν δικαιώματα», και ότι «οι Βλάχοι έπρεπε να μείνουν εκτός Αθηνών».

Μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό υψιπετούς πολιτικής σκέψης, ο μοναδικός που έτυχε να διαθέτει συγκροτημένη πολιτική σκέψη και σοβαρότητα ήταν ο Αλέξης. Κανένας άλλος. Γι’ αυτό και πήρε κεφάλι. Δεν ήταν τυχαίο. Το παιδί μεγάλωσε, αλλά μέσα σε ένα τέτοιο κολοβό περιβάλλον η πολιτική του σκέψη διατηρήθηκε κολοβή.

Οι αριστερές του ευαισθησίες και τα κοινωνικά του αντανακλαστικά ουδέποτε μπολιάστηκαν με πατριωτικά νάματα ικανά. Πως θα μπορούσε άλλωστε να ’ναι διαφορετικά; Ο συγκεκριμένος χώρος ουδέποτε διακρίθηκε για τις πατριωτικές του θέσεις. Η ύπαρξη του Μανώλη Γλέζου μόνον ως άλλοθι μπορεί να ερμηνευτεί. Τα λοιπά ηγετικά στελέχη του χώρου, κατά γενική ομολογία, προκαλούν την συμπάθεια. Αυτό είναι πανθομολογούμενο. Πολιτική ελληνική όμως, δεν μπορούν να παράξουν. Δεκαετίες τώρα δεν το κατάφεραν. Απόδειξη απτή και τρόμος στα μπατζάκια μας, η περίπτωση της Σαμπιχά.

Η απογοήτευση του ταλαιπωρημένου και απογοητευμένου ελληνικού λαού είναι ορατή. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε τεκμήρια και αποδείξεις. Οι αγόμενοι και συρόμενοι συριζαίοι από τα λογής – λογής συμφέροντα είναι έτοιμοι να εκδράμουν στην πλάτη του ελληνικού λαού, όπως παλαιότερα οι πασόκοι του Ανδρέα Παπαντρέου, και να τον λεηλατήσουν.

Ο τρόμος ενός ακόμα μεγάλου διασυρμού της Ελλάδος και των ελλαδιτών είναι προ των πυλών. Είθε ο Αλέξης, ο «πανέξυπνος αυτός πολιτικός» όπως παραδέχθηκαν οι υπερατλαντικοί μας φίλοι να μην είναι «ευκόλως χειραγωγήσιμος».