Ε όχι και σύνθημα του Μητσοτάκη η «νέα μεταπολίτευση» – Ποια η αλήθεια!

Ένα αναγκαίο σχόλιο για τη “νέα μεταπολίτευση”, επειδή τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής μου έχω αφιερώσει άπειρο και πολύτιμο χρόνο στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Τη “νέα μεταπολίτευση” (που ισχυρίζεται ο Μητσοτάκης ότι είναι δικής του έμπνευσης), προσωπικά την άκουσα για πρώτη φορά από έναν διαδηλωτή, το καλοκαίρι του 2007, στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για τις πολύνεκρες φωτιές στην Πελοπόννησο.

Επειδή μου έκανε ένα “κλικ” αυτό που άκουσα, από έναν άγνωστο άνθρωπο που πέρασε από δίπλα μου παραμιλώντας, το ενέταξα στον πολιτικό λόγο του ΕΑΡ (Ελληνικό Ανανεωτικό Ρεύμα), του οποίου τότε ήμουν ένας από τους γραμματείς του Πολιτικού του Συμβουλίου.

Τη “νέα μεταπολίτευση” την εννοούσα/με ως πέρασμα από τον ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό στην άμεση δημοκρατία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι τους Αγανακτισμένους του 2011, πολλές φορές μίλησα κι έγραψα για την ανάγκη μιας νέας μεταπολίτευσης και μάλιστα όριζα ως προηγούμενη μεταπολίτευση εκείνη του 1909, υποστηρίζοντας ότι το 1974 δεν συνέβη καμία μεταπολίτευση, αλλά αποκατάσταση του προ της δικτατορίας πολιτικού συστήματος, με μόνη διαφορά την κατάλυση της μοναρχίας.

Η “νέα μεταπολίτευση” πράγματι ορθώθηκε και γιγαντώθηκε ως αίτημα στις πλατείες των Αγανακτισμένων, οι οποίοι επίσης την εννοούσαν ως ένα νέο αμεσοδημοκρατικό πολίτευμα που θα προέκυπτε από Συντακτική Εθνοσυνέλευση.

Πέρασε και στα στόματα ανθρώπων της Αριστεράς, δίχως ωστόσο να έχω καταλάβει πώς την εννοούσαν.

Σε κάθε περίπτωση, δεν αποτελεί “πνευματικό δικαίωμα” του Μητσοτάκη και καλό είναι να κόψουν στη ΝΔ τα “χαλασμένα” και να σοβαρευτούν.

Δεν ξέρω πόσο δύσκολο τους είναι να το πετύχουν με τον συγκεκριμένο αρχηγό, ίσως να είναι ακατόρθωτο, αλλά τουλάχιστον να σέβονται τους σοβαρούς νεοδημοκράτες (γνωρίζω πολλούς τέτοιους) που δεν έχουν ούτε τους απολιτίκ νεοφιλελευθερισμούς μέσα στα κεφάλια τους, ούτε προέρχονται από τη λαϊκίστικη λούμπεν ακροδεξιά.