Το βρόμικο παιχνίδι Ερντογάν με τους Σύρους πρόσφυγες στον απόηχο του πραξικοπήματος

Διαβάζοντας ένα άρθρο με τίτλο “Ανακούφιση στους Σύρους Πρόσφυγες από την επικράτηση Ερντογάν”, που παρέθετε και 2-3 συνεντεύξεις με πρόσφυγες στη νότια Τουρκία, αισθάνομαι ότι για μια ακόμη φορά ότι μας παραπλανούν τα γεγονότα στην γειτονική χώρα τις τελευταίες μέρες.

Ποιοι πρόσφυγες ένιωσαν ανακούφιση;

Αυτοί που είδαν τους συγγενείς τους να μένουν έξω από τον σιδερένιο φράχτη που έχουν χτίσει οι Τούρκοι στα σύνορα με την Συρία και τον ISIS να τους απομακρύνει πυροβολώντας ενώ οι Τούρκοι στρατιώτες έμεναν θεατές;

Οι πρόσφυγες που ξεγελάστηκαν πληρώνοντας λαθρέμπορους αδρά ποσά για να τους φέρουν στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι θα έμεναν εγκλωβσμένοι σε άθλιες συνθήκες, χωρίς άσυλο και με το Ευρωπαϊκό όνειρο… να μένει απλώς όνειρο;

Οι πρόσφυγες που στην ίδια την Τουρκία δεν έχουν κανένα αναγνωρισμένο καθεστώς Πρόσφυγα και στηρίζονται σε ένα νόμο που τους δίνει δικαιώματα (μόνο στους Σύρους και σε κανέναν άλλον) δουλειάς και υγείας και αύριο με ένα νεύμα ο Ερντογάν τον έχει πάρει πίσω;

Οι πρόσφυγες που για κακή τους μοίρα ο Ερντογάν θέλει να τους κάνει τον πολιορκητικό του κριό για την νέα πολιτική του παρέμβαση στην Συρία;

Που πρότεινε και η ΕΕ αποδέχτηκε -έστω και σε ένα αόριστο μέλλον- τη δημιουργία πόλης προσφύγων μέσα στο συριακό έδαφος;

Μια τεράστια μπίζνα δηλαδή για τον Ερντογάν και παράλληλα η δημιουργία του πρώτου επίσημου γκέτο στην ιστορία της περιοχής μας;

Το άρθρο που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να δώσει έναν ευχάριστο τόνο στις αυθαιρεσίες του νέου σουλτάνου της Τουρκίας, είχε γραφτεί πριν την ανακοίνωση και εφαρμογή της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στην Τουρκία.

Και συνδυάζεται με άλλα άρθρα που θα αναλύσουμε και σε άλλα άρθρα από σταθμούς σαν τον Al Jazeera που ξαφνικά θυμήθηκε τους χαμένους του Μαβί Μαρμαρά, τη χαρά στη Γάζα που πλέον δέχεται την άφθονη ανθρωπιστική βοήθεια της Τουρκίας μετά την συμφωνία της με το Ισραήλ, τα πανηγύρια στους δρόμους της πόλης της Γάζας από μέλη της Χαμάς για την επικράτηση Ερντογάν, τα πανηγύρια στο Λίβανο, τις διαδηλώσεις σε Βιέννη, Λονδίνο από υποστηρικτές του Ταγίπ.

Ο Ερντογάν θέλει να παίξει τον ρόλο του Ηγέτη του Ισλάμ.

Για αυτό και πρέπει να χαίρονται όλοι οι Σουνίτες επί γης.

Να χαίρονται, να τραγουδάνε και να ευγνωμονούν.

Εξ άλλου ο μεγάλος Ιμάμης στην Μέκκα προσευχήθηκε για το καλό της Τουρκίας και ο τουρκικός Τύπος το προέβαλλε μαζικά.

Οι κακοί τώρα είναι οι δυτικοί, οι “άπιστοι”, ενδεχόμενως κάποια στιγμή και οι Γκιαούρ…

Πέρα όμως από την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου ο Ερντογάν σε σχέση με τους πρόσφυγες πρέπει να υπολογίσει και άλλες παραμέτρους: τα “ζεστά” λεφτά της ΕΕ για το Ταμείο Προσφύγων (6 δισ. περίπου για τα επόμενα 3 χρόνια), τις επιπλοκές από πιθανή είσοδο τρομοκρατών στην ΕΕ (που δεν θα έφερνε απλώς ένταση στις σχέσεις αλλά θα καθιστούσε την Τουρκία από πιθανό σύμμαχο, στόχο), την πιθανή ενίσχυση των Κούρδων στην Συρία από ΟΛΗ η Δύση τους βλέπει πια ως αντίβαρο στις Τουρκικές επιδιώξεις, το αγρίεμα του Ισραήλ και στο θέμα των γεωτρήσεων για φυσικό αέριο στην Κύπρο.

Πολλοί προεξοφλούν ότι ο Ερντογάν μπορεί να πιέσει με τους πρόσφυγες.

Στην παρούσα φάση το θεωρώ απίθανο να επιδιώξει μια ακόμη ένταση.

Ο Ερντογάν δεν θέλει ΑΜΕΣΑ ένα διεθνές πρόβλημα που δεν του φέρνει κανένα κέρδος.

Αυτή την στιγμή άλλες φαίνεται να είναι οι προτεραιότητές του και οι στοχεύσεις του.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ΕΕ ΚΑΙ η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εφησυχάσουν.

Αντίθετα, μια νέα στρατηγική για το προσφυγικό απαιτείται σε επίπεδο ΕΕ και πρέπει να πειστούν ακόμη και οι δύσπιστοι στην ΕΕ ότι μια άτακτη διαχείριση του προσφυγικού θέματος έχει περισσότερους κινδύνους απ΄ότι το χάιδεμα ακροδεξιών αυτιών.

Σε αναμονή των εξελίξεων, λυπάμαι τα χαρούμενα πρόσωπα προσφύγων στην Τουρκία. Μακροπρόθεσμα θα δούμε πολλά δάκρυα…