Εθνική ντροπή… λαθρεπιβάτες

Στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία επικύρωσε και τυπικά και με την «βούλα» την ουσιαστική πτώχευση της χώρας και την υπαγωγή της σε αναγκαστική διαχείριση, ουσιαστικά με την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας, μέσω του περίφημου υπερταμείου.

Αναλισκόμενοι στην θολούρα για τα ειδικά μισθολόγια, το ΕΚΑΣ κλπ (χωρίς να μειώνει κανένας την αξία τους για τους πολίτες), μέσα σε διάφορα επικοινωνιακά με καπνούς, με γηπεδικούς εξυπνακισμούς και φωτοβολίδες του Τσίπρα και του Μητσοτάκη, η χώρα υπάχθηκε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο η μάλλον σε γερμανικό οικονομικό έλεγχο.

Ο Σόιμπλε πέτυχε τους στόχους που από την αρχή είχε θέσει, που ήταν να υπαχθεί όλη η κρατική περιουσία σε μια «εταιρεία», ανάλογης με αυτήν στην οποία υπάχθηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Ανατολικής Γερμανίας, κατά την επανένωση των δυο Γερμανιών.

Τότε όμως, πουλούσαν τις εταιρείες της Ανατολικής Γερμανίας σε εταιρείες της Δυτικής ακόμα και για ένα μάρκο, διότι ως στόχο είχε να εξαφανίσει κάθε οικονομική δομή που θα θύμιζε το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας.

Η σχέση όμως ήταν ενδογερμανική.

Τότε βέβαια, με την ανοχή της ΕΟΚ και μετέπειτα της ΕΕ η Γερμανία παραβίασε κάθε Ευρωπαϊκό Κανόνα (το ίδιο κάνει και τώρα με τα συνεχή εμπορικά πλεονάσματα) για να πετύχει τους πολιτικούς και κοινωνικούς της στόχους.

Σημειώνω ότι παρότι για πολλά χρόνια καγκελάριος είναι η Μέρκελ, που προέρχεται από την Ανατολική Γερμανία, οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ της τέως Ανατολικής και τέως Δυτικής Γερμανίας είναι πολύ μεγάλες.

Τώρα έχουμε ένα κράτος χωρίς περιουσία, πτωχευμένο, σε αναγκαστική διαχείριση.

Τώρα όποιος διακανονισμός γίνει για το χρέος, μικρή η και καθόλου αξία θα έχει.

Τους στόχους του ο Σόιμπλε τους πέτυχε, τα υπόλοιπα; Είναι λεπτομέρειες.

Δεν θα προσχωρήσω στο πεσιμισμό και την μελαγχολία κάποιων που εκφράζονται με το απαισιόδοξο «το δυστύχημα να είσαι Έλληνας» είναι λάθος.

Όμως με βαθιά θλίψη και απογοήτευση, βλέπω διάφορους παράγοντες της οικονομίας, του δημόσιου χώρου και λόγου, των ΜΜΕ και όσων μπορούν να απευθυνθούν στην κοινωνία, να απευθύνονται με ασάφεια διατηρώντας θολούρα, αρνούμενοι την σαφή τοποθέτηση.

Ουσιαστικά συμμετέχουν στον αποπροσανατολισμό των πολιτών και της κοινωνίας.

Και βέβαια, η βροντερή σιωπή των διαφόρων «ελίτ», είτε πνευματικές είναι αυτές, είτε κοινωνικές, κρίμα…

Επιχειρούν οι ίδιοι να περάσουν στην νέα εποχή της επιτροπείας λαθραία, ως λαθρεπιβάτες, για να υπάρχουν πάλι ως μεσάζοντες, ως εσωτερικοί εμιγκρέδες στην «νέα» υποταγμένη και πτωχευμένη πατρίδα.

Οι ίδιοι σε μια συγχορδία αποπροσανατολισμού, ταυτίζονται με τα «καρακόλια» του Τσίπρα.

Κρίμα και πάλι κρίμα για την πνευματική ελίτ, για την υγιή επιχειρηματικότητα, για της υγιείς δυνάμεις της χώρας, της δημοκρατίας, που πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους τώρα, όσο είναι καιρός.

Τελικά δεν ξέρω αν κάποτε το σύστημα των αμοραλιστών και της πολιτικής καφρίλας, που με επικεφαλής τον Τσίπρα διοικεί τον ΣΥΡΙΖΑ και την χώρα, θα αισθανθούν τύψεις, αν επιτέλους καταλάβουν τι ζημιά κάνουν στον τόπο, ιδιαίτερα αν κάποτε καταλάβει ο Τσίπρας την νέμεση της ιστορίας που θα έρθει και τις Ερινύες που θα τον κυνηγούν και θά’ναι πολύ σκληρές γι αυτόν, γιατί είναι πολύ νέος.

Υ.Γ. Κάποιοι διακινούν θεωρίες, ότι κάποιος άλλος, επόμενος, μπορεί να αλλάξει την επιτροπεία και το υπερταμείο του διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Δυστυχώς δεν είναι έτσι, διότι οι δεσμεύσεις θα μπουν στις συμβάσεις θα γίνουν διεθνείς συμβάσεις και οι αλλαγές τους είναι σχεδόν αδύνατες, για να μην πω αδύνατες και αυτό το γνωρίζουν κι είναι ένα άλλο μεγάλο ψέμα που ταΐζουν τους πολίτες.

Και αυτό ερμηνεύει το ότι η αναγκαστική διαχείριση της χώρας είναι για 99 χρόνια, ενώ την ίδια ώρα μιλάνε για διακανονισμό του χρέους για περίοδο το πολύ 30, 40, άντε 50 χρόνων.

Εδώ είναι η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων, να καθαρίσουν τις θέσεις τους για να μην ξαναναβιώσει ο θρύλος, «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά’ναι»…