Προσδοκώντας την ανάσταση της Παιδείας

Κάθομαι αρκετή ώρα τώρα μπροστά στην οθόνη, χαζεύοντας τον κέρσορα να αναβοσβήνει…

Ήθελα να γράψω κάτι αισιόδοξο σήμερα, αλλά φευ! Τι μπορεί να βρει κανείς από την πολιτική επικαιρότητα των ημερών που να κρύβει έστω, μια αχτίδα φωτός;

Τίποτα, δυστυχώς. Η χώρα μας μπαίνει σε τροχιά συντριβής, με καμία απολύτως ελπίδα αλλαγής της πορείας αυτής. Η ηλιθιότητα θριάμβευσε. Η άγνοια και η αγραμματοσύνη είναι πλέον κατεστημένο.

Ανίκανοι και δειλοί πολιτικοί, χωρίς προτάσεις, χωρίς εκτόπισμα, κρυμμένοι πίσω από τους παχυλούς μισθούς τους.

Ο Τιτανικός βυθίζεται και οι ίδιοι εθελοτυφλούν. Δεν τους απασχολεί η τραγική κατάσταση της οικονομίας, δεν αντιλαμβάνονται την βαρύτητα της κατάστασης.

Δεν ξέρουν τι να κάνουν, καθώς μια ζωή, η πολιτική τους έκφραση ήταν η αντίδραση. Η αντίδραση στα πάντα. Δεν δημιούργησαν ποτέ τίποτα, απλώς μποϋκόταραν όποιον τα κατάφερνε. Στόχευαν όποιον δημιουργούσε θέσεις εργασίας, δημιουργούσε πλούτο, εισήγαγε καινοτομία. Έκαναν πλάτες στην απόλυτη καταστρατήγηση ηθών και αξιοκρατίας στην Παιδεία. Ενθάρρυναν την απόλυτη περιφρόνηση ακαδημαϊκών θεσμών, την καταστροφή των εγκαταστάσεων, απομακρύνοντας την νεολαία μας από την πνευματική εξέλιξη.

Πολύ φοβάμαι, ότι η παρούσα κυβέρνηση θα εξαπολύσει πογκρόμ εναντίον της Παιδείας, αξιώνοντας να μεταβληθεί η νέα γενιά σε μια πνευματική μετριότητα, χωρίς στόχους, χωρίς όνειρα.

Ήδη έχουμε λάβει μια πρώτη γεύση με την κατάργηση των αξιολογήσεων και την ισοπέδωση των ικανών μαθητών με τους αδιάφορους. Τραγικό λάθος!

Αντί να ωθούμε τη νεολαία στην απόκτηση Γνώσης, την αποθαρρύνουμε, βάζοντας στην ίδια μοίρα τους ικανούς πνευματικά με τους λιγότερο ικανούς.

Όχι μόνο καταστρέφεται λόγω αδράνειας η χώρα μας σε όλους τους τομείς, αλλά δυσχεραίνουν και τους νέους που θέλουν να προοδεύσουν.

Χωρίς πνευματικά ισχυρή, επιστημονικά κατηρτισμένη και ανταγωνιστική νεολαία, δεν ευελπιστούμε σε τίποτα πια.