Πανορθόδοξη Σύνοδος και Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Είχα προ καιρού προβλέψει ότι ο δρόμος προς την Πανορθόδοξη Σύνοδο τον Ιούνιο στην Κρήτη θα είναι δύσβατος. Πολλοί είναι εκείνοι που τους ενώνει μία και μόνη επιδίωξη:

Να παραμείνει η Ορθοδοξία κλειστή στον επαρχιώτικό της μικρόκοσμο, και για τον σκοπό αυτό αγωνίζονται με κάθε μέσο να αποτραπεί η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άλλωστε, διαβλέπουν ότι το κορυφαίο αυτό γεγονός της συνοδικής αυτοσυνειδησίας της Εκκλησίας μας θα καταδικάσει στο ανώτερο δυνατό επίπεδο τον μοναδικό λόγο ύπαρξής τους, που δεν είναι άλλος από την άρνηση οποιασδήποτε μορφής διαλόγου με τους εκτός των “κανονικών” ορίων της Ορθοδοξίας χριστιανούς.

Κάνουν, λοιπόν, ότι περνά από το χέρι τους, αν δεν καταφέρουν να αποτρέψουν την σύγκλησή της, τουλάχιστον να ψαλιδίσουν την πλέον αισιόδοξη προοπτική της μακραίωνης αυθεντικής παράδοσης της Ορθοδοξίας και την αξιόπιστη μαρτυρία της στον έξω κόσμο.

Σημείο αιχμής το βασικό προς ψήφιση εκκλησιολογικό κείμενο των σχέσεων με τον μη Ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο. Επιστολές από συντηρητικούς καθηγητές εναντίον απόψεων συναδέλφων τους αρχιερέων, επιστολές κληρικών υπό την καθοδήγηση ιεραρχών, αλλά και συσπείρωση συντηρητικών και φονταμενταλιστικών κύκλων για μια σειρά θεμάτων, από το σύμφωνο συμβίωσης, την επίσκεψη του Πάπα στη Μυτιλήνη, τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών, την ίδρυση κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στο τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, ακόμη και την…περιπλάνηση προσκυνηταρίου σε δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και πολλά παρόμοια. Έτσι για να …ζεσταίνονται οι μηχανές της αντίδρασης.

Μάλιστα, οι πιο ακραίοι από αυτούς τους κύκλους, οι σφόδρα αντι-πατριαρχικοί παλαιοημερολογίτες, οργανώνουν μετά το Πάσχα συλλαλητήριο με θέματα την «επάρατη νόσο της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού», την κάρτα πολίτη, (με την δήθεν «εισαγωγή του σφραγίσματος» από την Νέα Τάξη Πραγμάτων), την «ισλαμοποίηση της Ελλάδος», τον αντιρατσιστικό νόμο, τους «λαθρομετανάστες», που «έκλεψαν τα σπίτια των Ελλήνων», και το καιρασάκι στην τούρτα…. «ο διωγμός της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους Άθω».

Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται και η ανεξήγητη πρωτοβουλία της επίσημης πολιτείας, με το γραφείο του υπουργείου Εξωτερικών Θρησκευτικής και Πολιτιστικής Διπλωματίας της δήθεν αριστερής κυβέρνησης, να επιχειρήσει προσέγγιση των σχισματικών παλαιοημερολογιτών καταληψιών της ιστορικής μονής Εσφιγμένου, του προπυργίου (ως μονής της μετανοίας ενός των κορυφαίων αγίων της Ορθοδοξίας, του Γρηγορίου του Παλαμά) του αντι-οικουμενικού και αντι-πατριαρχικού αγώνα. Και όλα αυτά, ως διά μαγείας, το διήμερο της επιβληθείσας στανικώς υπό της ΕΣΗΕΑ 48ωρης απεργίας των δημοσιογράφων.

Περιθωριακά, λοιπόν, ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, στην αναμπουμπούλα έκαναν λόγο για ιστορικές εξελίξεις – έχοντας προφανώς εσωτερική ενημέρωση από εκείνους τους παράγοντες της πολιτείας που είχαν την φαεινή ιδέα (;) και τελικά αδέξια πρωτοβουλία, αλλά και όσους εκκλησιαστικούς παράγοντες συναίνεσαν σ’ αυτήν, και ανακριβώς ανήγγειλαν πομποδώς επίσημη
Έκτακτη Διπλή Ιερά Σύναξη της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους – είτε έκαναν λόγο με έντονες αντι-πατριαρχικές διαθέσεις για προσπάθεια του Φαναρίου να…κάμψει το φρόνημα των ζηλωτών!

Το σημερινό δημοσίευμα του ΑΜΕΝ έρχεται να αποκαταστήσει την αλήθεια.

Η εξαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αποτελoύμενη από τους μητροπολίτες Μιλήτου κ.
Απόστολο, Ανδριανουπόλεως Αμφιλόχιο και Σηλυβρίας Μάξιμο, συνοδευόμενη από τον ειδικό γραμματέα Θρησκευτικής και Πολιτιστικής Διπλωματίας κ. Στάθη Λιάντη, επισκέφτηκαν τη Μονή Εσφιγμένου και συζήτησαν με τους καταληψίες σχισματικούς παλαιοημερολογίτες και τον αυτοαποκαλούμενο «ηγούμενο» Μεθόδιο την δυνατότητα επιστροφής της μονής στην κανονική τάξη.

Η εξαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά από δραματικές διαβουλεύσεις αποχώρησε άπρακτη από τη Μονή, αφού διαπίστωσαν την εμμονή των καταληψιών στην άρνηση μνημόνευσης του Πατριάρχη και με μόνη υποχώρησή τους την αποκατάσταση των σχέσεών τους με την αγιορείτικη κοινότητα μόνο σε διοικητικό επίπεδο.

Οι πρωτοβουλίες, όμως, της αριστερο-δέξιας, πλην όμως α-δέξιας, πολιτείας οδήγησαν σε ταπείνωση την πατριαρχική εξαρχία. Βέβαια, τέλος καλό, όλα καλά, και με επίσημη στήριξη της κανονικής αδελφότητας και του κανονικού ηγουμένου της κ. Βαρθολομαίου.

Άλλωστε, ο Πατριάρχης αμέσως μετά την εκλογή του είχε τείνει χείρα, συμφιλίωσης, στέλνοντας γράμμα προς τους εντός της Μονής, με την προσφώνηση «οσιώτατοι ο τε Καθηγούμενος και οι λοιποί Πατέρες της εν Αγίω Όρει Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Εσφιγμένου, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά της ημών Μετριότητος». Με με το γράμμα εκείνο τους καλούσε να «επανέλθουν εις την κανονικήν τάξιν και στοργικήν αγκάλην της Μητρός Εκκλησίας, ης αναπόσπαστον κανονικόν τμήμα αποτελεί και η Ιερά (αυτών) Μετάνοια». Η απάντηση των εντός της Μονής υπήρξε αρνητική.

Έκτοτε, σε έγγραφα του Πατριαρχείου από του 1999 και εξής η Μονή χαρακτηρίζεται ως «εν σχίσματι τελούσα», και σε έγγραφό του το 2000 το Πατριαρχείο θεωρεί την εκπροσώπηση της Μονής «ανύπαρκτη».

Όλα αυτά αναφέρονται λεπτομερώς στη γνωμάτευση των Τρωϊάνου-Παπαστάθη-Καραγιαννακίδη. Αλλά και τα μέχρι σήμερα επακολουθήσαντα στην επίσημη ιστοσελίδα της μονής.

Αυτό, όμως, που πληγώνει την ιερά κοινότητα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και όλους τους πιστούς Ορθοδόξους, είναι η απαράδεκτη αδράνεια της πολιτείας να αποκαταστήσει την τάξη και να επιτρέψει μετά από σειρά δικαστικών αποφάσεων την είσοδο της κανονικής αδελφότητας στα υπό κατάληψη κτήρια της Μονής τους. Και αυτή η στάση της φοβούμαι πως τώρα πλέον λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Έχω επίσημα διατυπώσει τις απόψεις μου, και μάλιστα δις , και περιμένω επιτέλους δικαίωση της κανονικής αδελφότητας.