Τι θέλει να πετύχει η Τουρκία με το προσφυγικό – Πώς θα το χρησιμοποιήσει!

Η αλήθεια για το “προσφυγικό”, κατά τη γνώμη μου, που για μια ακόμα φορά, φορείς και Μέσα δεν έχουν επαρκώς αναλύσει και δεν παρουσιάζουν, συνοψίζεται στα εξής:

– 1. Ο διάδρομος των Δυτικών Βαλκανίων έκλεισε (κι ας έλεγαν πως τίποτα τέτοιο δεν είχε αποφασίσθη).

– 2. Καμία ποσόστωση “δίκαιας κατανομής” δεν αποφασίστηκε (κι ας έλεγαν ότι αυτό είναι το ελάχιστο αλληλεγγύης και δίκαιας ισορροπίας στο εσωτερικό της Ε.Ε.).

– 3. Το όλο θέμα (διαχείρισης των προσφύγων που βρίσκονται εδώ και όσων θα προκύψουν) έχει αποφασισθεί ότι στην ουσία του και σε απροσδιόριστο χρονικό βάθος είναι θέμα της Ελλάδας, με “ευρωπαϊκή βοήθεια”, που οικονομικά δεν έχει προσδιορισθεί, διοικητικά δεν έχει καμία πραγματική αξία και στρατηγικά δεν υπάρχει.

– 4. Η μετατροπή, το βάφτισμα των αποφάσεων κάθε Συνόδου Κορυφής σε επιτυχία της ελληνικής πλευράς, πέρα από ένδειξη άγνοιας του ευρύτερου πεδίου και των πραγματικών στοχεύσεων των συνασπισμών εντός της Ε.Ε., βεβαιώνει και για την ένδεια ελληνικών στόχων και πραγματικών συμμαχιών προώθησή τους. Ταυτόχρονα, μια τέτοια στάση (στην ουσία αποδοχής τετελεσμένων με ταυτόχρονη φιλολογία ικανοποίησης) στερεί τη χώρα από τον αναγκαίο ρεαλισμό, τις σωστές αντιδράσεις και τον απαραίτητο σχεδιασμό ανάκαμψης.

– 5. Παρά τις όποιες διακηρύξεις, και η κυβέρνηση η ίδια, συνειδητοποιεί την εξαιρετικά πιεστική κατάσταση και ετοιμάζεται για μακροχρόνια διαχείριση, γιαυτό, ήδη, και επικαιροποίησε και εξέδωσε αποφάσεις για άδειες εργασίας και παραμονής μεταναστών και προσφύγων (την προηγούμενη εβδομάδα). Την ίδια στιγμή που τα πρώτα δείγματα εντάσεων τμημάτων των προσφύγων με τις κρατικές δυνάμεις γίνονται φανερά, αλλά και η κόπωση, η απογοήτευση και οι φοβίες της ελληνικής κοινωνίας θα προσφέρουν έδαφος σε ακραίες στάσεις και δυνάμεις. Τμήματα της χώρας, κατά βάση λαϊκών συνθέσεων, δέχονται τεράστια βάρη, συνοδευμένα κι από μειωτικές συμπεριφορές (το παράδειγμα με τη “Μακεδονία” κλπ).

– 6. Οι μελλοντικές διαστάσεις του ζητήματος, -από την 20 Μαρτίου, κιόλας- , δημιουργούν ένα ΝΕΟ οξύ ελληνοτουρκικό ζήτημα, στην ήδη βεβαρημένη ελληνοτουρκική ατζέντα (διαχείριση προσφυγικών ροών, όπου η Ελλάδα θα πιέζει για την επαναπροώθηση και η Τουρκία στην πράξη θα αρνείται, ενώ, παράλληλα θα προωθεί νέα τμήματα από τα “προσφυγικά αποθέματα”). Με το ΝΑΤΟ σε ρόλο επιδιαιτητή και τις τουρκικές ναυτικές δυνάμεις σε αμφισβήτηση θαλάσσιων ζωνών εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε κάθε ευκαιρία.

– 7. Ο συνδυασμός του προσφυγικού με την οικονομική κατάρρευση και τις εντάσεις στα ανατολικά της χώρας δημιουργεί ένα καταθλιπτικό, μάλλον συνθλιπτικό, μίγμα συνθηκών που δεν μπορούν μεσοπρόθεσμα να αντιμετωπισθούν από τις κυβερνητικές δυνάμεις, των οποίων το πολιτικό, στρατηγικό και ηγετικό έλλειμμα είναι φανερό.

– 8. Η Τουρκία θα αξιοποιεί και θα χειρίζεται το “προσφυγικό” ως μοχλό πίεσης και της Ελλάδας και της Ευρώπης. Η Τουρκία έχει μετατρέψει το “προσφυγικό” σε μέσον για την επάνοδο της στο ευρωπαϊκό σκηνικό (μετά και την δεινή θέση της λόγω Ρωσίας, Κούρδων αλλά και ΗΠΑ) και την επαναπροώθηση των “παγωμένων” ευρωπαϊκών στόχων της. Η στρατηγική της, όπως πάντα, έχει χρονικό βάθος, και στη δεδομένη περίοδο αντιλάμβάνεται τη δύσκολη θέση της.

– 9. Η Ε.Ε., χωρίς καμία ουσιώδη και αποφασιστική παρέμβαση – δράση στην αίτια (αιτίες) γέννησης και αναπαραγωγής της προσφυγικής κρίσης, δηλαδή του πολέμου στην Συρία και την ευρύτερη αστάθεια, χωρίς αποφασιστική κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας (αντίστοιχη μιας Ένωσης αλλά και του κρίσιμου θέματος), βολεύτηκε με την μετακίνηση του παράγωγου της κρίσης μέσα στην Ελλάδα, αντί να παρέμβει στην εστία (εστίες) γέννησης του και στη χώρα – ιμάντα μεταφοράς του (την Τουρκία).