ΠΑΣΟΚ: Στρατηγική ήττα ή…. ήττα των στρατηγών του;

Με τον κίνδυνο να εκληφθώ ως εμμονικός, με το παρόν μου κείμενο επιχειρώ να τοποθετηθώ για άλλη μια φορά σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ βιώνει ήδη τα 42 του χρόνια, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής εξέλιξης του τόπου και το ότι αρκετοί με άκρα επιπολαιότητα και άλλοι από σκοπιμότητα επιχειρούν να το «ξεγράψουν» έτσι αβασάνιστα, είναι μέγα λάθος.

Το αν όμως κάποιοι προσδοκούν στην διάλυση του ΠΑΣΟΚ ώστε να δικαιολογήσουν δικές τους άλλες επιλογές και πορείες με το «αιτιολογικό» ότι δήθεν το «τοξικό» ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνο για όλα, οι ίδιοι δε να μην αναλαμβάνουν ευθύνες είναι και ανήθικο πολιτικά και άθλιο.

Πιστεύω και επαναλαμβάνω ότι όλοι όσοι συμμετείχαμε κατά καιρούς στα ανώτατα καθοδηγητικά του όργανα, οφείλουμε να τοποθετηθούμε.

Η αφωνία, η αποστασιοποίηση πολλών που έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελεί θέση ευθύνης και δεν απαλλάσσει κανένα, ούτε από τα θετικά, ούτε από τα αρνητικά.

Κατά τη γνώμη μου το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: Τι από τα δυο έχει συμβεί;

Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικοϊδεολογικό ρεύμα και πολιτική οργάνωση έχει ηττηθεί στρατηγικά άρα δεν έχει λόγο ύπαρξης, ή οι στρατηγοί του και εννοώ τους κατά καιρούς επικεφαλής του, ηττήθηκαν λόγω χειρισμών και επιλογών;

Η απάντησή μου είναι σαφής και άμεση, ούτε το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε στρατηγικά, ούτε οι στρατηγοί του ανεξάρτητα από επιμέρους λάθη.

Αυτό θα το τεκμηριώσω ιδιαίτερα για τους «στρατηγούς», ανεξάρτητα του ότι οι ίδιοι δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν το κάνουν, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την διαχρονική, ιστορική, πολιτική ενότητα, συνέχεια και δράση του ΠΑΣΟΚ.

Υποερώτημα, το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε στρατηγικά;

Προφανώς όχι, ο ιδεολογικοπολιτικός και κοινωνικός χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, του σοσιαλισμού, του πατριωτισμού, του εκσυγχρονισμού, της διαφάνειας, του εκδημοκρατισμού, της συμμετοχής, της συναίνεσης, του κοινωνικού διαλόγου, του κοινωνικού συμβολαίου, είναι συνεχώς παρών σε όλη την Ευρώπη.

Αναγκάζεται σε συμβιβασμούς, η ακόμα υφίσταται ήττες, όμως η ιστορική εξέλιξη έχει αποδείξει ότι την Ευρώπη οδήγησαν σε ήττες οι ακραίοι εθνικισμοί, οι ακραίες συντηρητικές φωνές, οι συγκρουσιακές αντιλήψεις μεταξύ λαών και την οδήγησαν σε επανάκαμψη οι δυνάμεις της δημοκρατίας και της συναίνεσης.

Σήμερα οι συντηρητικές δυνάμεις οδηγούν την Ευρώπη σε κρίση και φαίνεται ότι η Σοσιαλδημοκρατία, ο Σοσιαλισμός, ηττήθηκαν.

Λάθος, οι δυνάμεις αυτές δεν ηττήθηκαν, βρίσκονται σε ύφεση όμως αυτές θα κληθούν και πάλι να ανορθώσουν την Ευρώπη.

Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ αναλυτικότερα στον πολιτικό αταβισμό της Ευρώπης, που έχει μεγάλες ομοιότητες με την κρίση του μεσοπολέμου, με την κρίση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Δεν πρέπει να αγνοήσουμε όμως, ότι εκείνη την κρίσιμη περίοδο που οδήγησε στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, δεν υπήρχε μόνο ο χιτλερικός, γερμανικός ναζισμός και φασισμός, τέτοιες δυνάμεις σύμμαχες του Χίτλερ, ακόμα πιο απάνθρωπες, υπήρχαν και σε χώρες όπως ονομάζουμε σήμερα χώρες Βιζεγκρατ, στις Βαλτικές δημοκρατίες, στην Ουκρανία, στην Ρουμανία και αλλού.

Ανεξάρτητα αν «ξεπλύθηκαν» φορτώνοντάς τα όλα στους Γερμανούς, πολλές απ αυτές τις δυνάμεις, έχουν αναβιώσει (αταβισμός) με άλλη μορφή.

Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα, ακόμα και ο Ομπάμα αποστασιοποιήθηκε από το Ουκρανικό, την Λιβύη κλπ και για τα λάθη που η Ευρώπη παρέσυρε την Αμερική, που και η Ευρώπη παρασύρθηκε χωρίς να το ομολογεί, ακόμη από ακραίους που έχουν επικρατήσει πολιτικά σε αυτές τις χώρες.

Δεν μπορεί να αγνοηθεί ο «φορμαλισμός» αυτών των δυνάμεων, «πολιτικά» με την Αμερική, «οικονομικά» με την Ευρώπη, ούτε το ότι επεχείρησαν να εμπλέξουν Ευρώπη και Αμερική σε σύγκρουση με την Ρωσία.

Δυστυχώς, την ώρα που η Αμερική ο Ομπάμα βρίσκεται στην Κούβα και τον Κάστρο, συνεργάζεται με την Ρωσία για λύση στην Συρία, η Ευρώπη οπισθοχωρεί και αναβιώνουν ως φαντάσματα από το παρελθόν, οι επίγονοι του φασισμού της δεκαετίας 1930-1940.

Το ΠΑΣΟΚ δεν ηττήθηκε, εκφράζει τις δυνάμεις που αντιστέκονται, τις δυνάμεις τις προόδου και της εξέλιξης στην Ελλάδα, είναι παρόν με τις ιδέες και την ιστορία του, τα σύμβολά του, αποτελεί εν δυνάμει την εναλλακτική λύση, το βασικό κορμό των προοδευτικών δυνάμεων και έχει ως πλαίσιο πολιτικής δράσης την επανακατάκτηση του χώρου του, την επανασυσπείρωση των δυνάμεων που είχαν συστρατευτεί και συμπορευτεί μαζί του.

Έρχομαι τώρα στους στρατηγούς… κανένας δεν ηττήθηκε, λάθη ναι, ήττες όχι.

Ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε ο Κώστας Σημίτης, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου θα αναφερθώ ιδιαίτερα.

Την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, την ένταξη της χώρας στο Ευρώ, τις σημαντικές εκσυγχρονιστικές επιτυχίες, την οικονομική ανάπτυξη, τα μεγάλα έργα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες (παρά τα ψεύδη που έχουν λεχθεί) και όχι μόνο, κανένας δεν μπορεί να τα αφαιρέσει από τον Κώστα Σημίτη.

Τον Καλλικράτη, τις αλλαγές στα θέματα διαφάνειας και εκσυγχρονισμού, αλλά και την τιτάνια προσπάθεια για να μην καταστραφεί η χώρα από την κατακρήμνιση στο βάραθρο που την οδήγησε η τραγική πενταετία του άλαλου Καραμανλή, κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει από τον Γιώργο Παπανδρέου, ανεξάρτητα από λάθη.

Δεν κάνω αναλυτικότερες αναφορές δεν είναι του παρόντος.

Τι ηττήθηκε διαχρονικά; Ηττήθηκε η διαχρονική πολιτική ενότητα του ΠΑΣΟΚ, δεν στηρίχτηκε από τους επόμενους, με την αντίστοιχη κριτική, η εποχή Ανδρέα Παπανδρέου.

Το ίδιο ισχύει για τους επόμενους σε σχέση με τους κατά περίπτωση προηγούμενους, το ίδιο ισχύει και σήμερα, όχι βέβαια από την μόλις πρόσφατα εκλεγείσα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά από την έλλειψη στήριξης του ΠΑΣΟΚ από τους προηγούμενους Προέδρους του, οι οποίοι οφείλουν και δεν μπορούν να έχουν άλλη πολιτική επιλογή, παρά μόνο να το στηρίξουν.

Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι να λεηλατείται και να απαξιώνεται ανυπεράσπιστη η πολιτική προσφορά του ΠΑΣΟΚ και να αποτελεί εύκολο θύμα στο θυσιαστήριο του ξεπλύματος των ευθυνών, του συνόλου του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο.

Το ΠΑΣΟΚ κατάφορα αδικείται και οφείλουν να σταθούν δίπλα του οι κατά καιρούς ηγεσίες του.

Δεν είναι τυχαίο ότι τον Α. Παπανδρέου τον υπερασπίζεται ο ίδιος ο λαός, έχει αφεθεί ανυπεράσπιστος πολλές φορές από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, κάτι που τελευταία φαίνεται να βελτιώνεται.

Με οργίζει να βλέπω στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε τηλεοπτικές συζητήσεις η και στη Βουλή, βουβά.

Όταν πχ ο υπαρχηγός του Καρατζαφέρη και τωρινός Αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη (που ξαφνικά τον «βάφτισαν» γνήσιο εκσυγχρονιστή ) σε συνεχείς παροξύνσεις πολιτικού ντελίριου και σεληνιασμού, για το «πόσα κακά» επέφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Με οργίζει όταν το «σύστημα Τσίπρα» και λοιπών, μιλούν με θράσος, ψευδόμενοι, για την «καταστροφή» που επέφερε το ΠΑΣΟΚ στον τόπο.

Με οργίζουν όταν όλοι αυτοί, απευθύνονται και αναφέρονται στον μόνο μη εν ζωή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, κατηγορώντας τον για τα πάντα, μη μπορώντας ο ίδιος να υπερασπιστεί την πολιτική του προσφορά και ευτυχώς, υπάρχει ο λαός που τον λάτρεψε, δεν ξεχνά και τον υπερασπίζεται.

Ο πραγματικός λόγος που επιτίθενται στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι, το ότι για πρώτη φορά δόθηκαν εξουσίες στον λαό, στους πολίτες, κατέρρευσε το δόγμα της ψωροκώσταινας, της φτωχής αλλά εντίμου Ελλάδος, του περιθωρίου και πρέπει να ξαναοικοδομηθεί το δόγμα της «φτωχής Ελλαδίτσας» κι έτσι να κάτσει ο λαός στ΄ αυγά του.

Λησμονούν, ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου, άσκησε φιλολαϊκή πολιτική, αλλά προστάτευσε την Εθνική οικονομία, εγκαίρως όποτε χρειαζόταν, να θυμίσω μόνο το άρθρο 4, την αναστολή της ΑΤΑ, το ότι η η χώρα θα φάει το χρέος η το χρέος θα φάει την χώρα το 1993, που δυστυχώς, το τέρας που αναπτύχτηκε το 2004- 2009 έφαγε την χώρα.

Με εξοργίζει αυτό το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ…

Πολιτικοί λιποτάκτες από το ΠΑΣΟΚ, διαχρονικά βολεψάκηδες και βολεμένοι πάντοτε των συστημάτων και παρασυστημάτων εξουσίας, οσφυοκάμπτες, «αριστερά» της αναξιοπρέπειας και του ψεύδους.

Αυτή η «λούμπεν» αριστερά των Βορείων Προαστίων, των κολεγιόπαιδων, των «προφεσόρων», των «καθηγητάδων», που μας δουλεύουν πουλώντας φούμαρα και μπούρδες, για εφαρμογή «ταξικών» πολιτικών (μάλλον τοξικών θέλουν να πουν).

Αλήθεια, μπορεί να μας αναλύσουν «ταξικά» την κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας και τι σχεδιάζουν, τι προσδοκούν όλοι αυτοί οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ;

Υπήρξαν πάντοτε της προσκολλήσεως, τα χαϊδεμένα παιδιά του «επάρατου» ΠΑΣΟΚ, πάντοτε σε προνομιακές σχέσεις με το κράτος, την διοίκηση, την εξέλιξή τους στα πανεπιστήμια.

Όλοι αυτοί οι δήθεν αριστεροί, αλλά πάντοτε προσφερόμενοι δια πάσα χρήση, εξπέρ στην διγλωσσία, στην υπονόμευση, στην προβοκάτσια, στο παρασκήνιο, στην ίντριγκα.

Πολύ ευέλικτοι και ευπροσάρμοστοι, με την ίδια ευκολία το πρωί με το «εμπρός της γης η κολασμένοι» και το «πέσατε θύματα αδέλφια εσείς» και το βράδυ στα σαλόνια και την υπηρεσία της διαπλοκής, απολαμβάνοντας την θαλπωρή της «κρυφής γοητείας της μπουρζουαζίας».

Πραγματογνωμοσύνες, γνωμοδοτήσεις, διαιτησίες, μεγάλα δικηγορικά γραφεία προσανατολισμένα στο δημόσιο κλπ. στους κόμβους της αντιπροσώπευσης επιχειρήσεων της τέως Ανατολικής Ευρώπης, του σοβιετικού μπλοκ και διαφόρων παρένθετων επιχειρήσεων με σοβαρό «κομματικό» ενδιαφέρον, κάποιας εποχής πάντοτε, σε κάθε είδους περίεργους προθαλάμους μεγαλοεργολάβων, μεγαλοπρομηθευτών του δημοσίου, μιντιαρχών κλπ.

Και τώρα κάποια σκόρπια ερωτήματα αλλά και προκλήσεις προς απάντηση.

Ο Γεράσιμος Αρσένης, Διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος το 1981 και μετέπειτα Υπουργός Οικονομικών, οφείλει να μας πληροφορήσει σε τι κατάσταση παρέλαβε το 1981 από την ΝΔ το Τραπεζικό σύστημα και την Εθνική Οικονομία (πχ κόκκινα δάνεια, πληθωρισμος, υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, προβληματικές επιχειρήσεις, δημόσιο χρέος, εσωτερικό και διεθνές, κατάσταση ασφαλιστικών ταμείων κλπ).

Ο Δημήτρης Τσοβόλας, αλλά και ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, οφείλουν να μας απαντήσουν σε τι κατάσταση παρέδωσαν την οικονομία το 1989 στην κυβέρνηση Τζανετακη (ΝΔ και Συνασπισμός).

Ο «τεράστιος» Δραγασάκης, υπουργός Οικονομίας του Τζανετάκη μπορεί να μας πει τι παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ το 1989; Παρεμπιπτόντως κι ο άλλος «πολιτικός γίγας» Κουβέλης, υπουργός Δικαιοσύνης του Τζανετάκη, μπορεί να μας φωτίσει κι εκείνος για εκείνη την εποχή, με τις δικές του πληροφορίες;

Οι «γίγαντες» Παλαιοκρασάς και Αλογοσκούφης μπορούν να μας πληροφορήσουν τι παρέλαβαν και τι παρέδωσαν στις εποχές τους;

Στα θέματα αυτά, τις οικονομικές εξελίξεις και την υπερχρέωση της χώρας, σοβαροί επιστήμονες έχουν απαντήσει, αλλά οι απαντήσεις τους δεν συζητούνται, διότι η απάντηση, που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα που η επιστήμονες έχουν δώσει, βολεύει πολλούς ότι για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα, ο από εικοσαετίας νεκρός, αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, βολεύει και ξεπλένει πολλούς.

Και ολίγα περί διαπλοκής μιας και το θέμα είναι επίκαιρο.

Είναι κοινό μυστικό, ότι το περίφημο σκάνδαλο Κοσκωτά, κυρίως αφορούσε ανταγωνισμούς στον χώρο των ΜΜΕ και τον έλεγχό τους, ανεξαρτήτως του ότι στο οικονομικό του μέρος αφορούσε την ελλιπή εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος, στην Τράπεζα Κρήτης.

Εκείνη την εποχή, συνασπίστηκαν Μπόμπολας (ΕΘΝΟΣ- Φιλιππόπουλος), Τεγόπουλος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ), συγκρότημα Λαμπράκη, ΑΥΓΗ – ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ η περίφημη ΠΡΩΤΗ και όχι μόνο, με Μητσοτάκη και Συνασπισμό, κατά ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου και το τίμημα, η αντιπαροχή ήταν, δώστε μας την ιδιωτική τηλεόραση και μείς, θα σας βοηθήσουμε να διώξετε τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

Έτσι λοιπόν δόθηκαν το ΜΕGA στους έκδοτες, ο ΑΝΤ1 στον Κυριακού, ο Κ29 στον Κουρή, ο 902 στον Συνασπισμό που κατέληξε στο ΚΚΕ, «κατέλαβε» τον ΣΚΑΪ ο Αλαφούζος και το συγκρότημα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, πήρς κανάλι και ο Καρατζαφέρης, αλλά περιέργως πήρε και ο Βασίλης Λεβέντης, ναι ο Λεβέντης, και συνεχίστηκε το πανηγύρι της ασυδοσίας, που στην αφετηρία τους βρίσκεται ο Μητσοτάκης, η ΝΔ, ο Συνασπισμός, ο πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ με δαιδαλώδεις διαδικασίες, αδιαφανείς, αλληλοαγορών, πωλήσεων και αυθαιρεσιών, ΣΚΑΙ, ΤVX, ΤΕΜΡΟ, ΑΛΤΕΡ, ΑΛΦΑ Κοντομηνάς, ΣΤΑΡ, ΤVΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΝΕW Channel κλπ κλπ. Ασυδοσία, αδιαφανείς αγοραπωλησίες αξιών που αποκτήθηκαν από το δημόσιο, χωρίς λεφτά, όμως κοινός τόπος η ασυδοσία και η επικυριαρχία των εκδοτών.

Με ΝΔ Μητσοτάκη και Συνασπισμό, τον πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ το 1989, στην χειρότερη και πιο βρωμερή συναλλαγή της διαπλοκής, τότε γεννήθηκε και αναπτύχτηκε το τέρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο DNA του, στην αφετηρία του, το πιο βρώμικο γονίδιο της διαπλοκής στην Ελλάδα.

Και κάτι τελευταίο για να μην ξεχνιόμαστε…

Ακόμη και αυτό το 4% του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ, είχε πάντοτε προνομιακές σχέσεις στα ΜΜΕ και στους εκδότες, σε όλα τα επίπεδα και ισχυρή επιρροή και μη ξεχνάμε, ήταν πάντοτε προσφερόμενος στον χώρο των ΜΜΕ να υπηρετήσει το κατά περίπτωση συμφέρον η σενάριο των μιντιαρχών.

Αυτά για να μη ξεχνάμε που βρισκόμασταν και που βρισκόμαστε….