«Τὸ τῆς πόλεως ὅλης ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσιν»

Τι έχει συμβεί επιγραμματικά το τελευταίο χρονικό διάστημα στην Πατρίδα μας αγαπητοί αναγνώστες;

1. Η Ελλάδα οδηγήθηκε σε ένα μια νέα συμφωνία με τους δανειστές της, με σαφώς επαχθέστερους όρους από αυτούς των προηγουμένων και τη στιγμή που φαινόταν πως η οικονομία έμπαινε σε τροχιά ανάπτυξης.

2. Λόγω των χειρισμών των συγκυβερνώντων, η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη εξαθλιωμένων προσφύγων και παράτυπων μεταναστών, ενώ υφίσταται φόβος πως εξτρεμιστικά στοιχεία, με το μανδύα των ισλαμιστών δήθεν θρησκόληπτων, έχουν περάσει στην κεντρική Ευρώπη από τα σύνορά μας, με συνέπεια να κλονίζεται η ασφάλεια των πολιτών

3. Συνεπεία των ως άνω, Τούρκοι αξιωματικοί έχουν αποβιβαστεί στα νησιά μας, εν είδει τοποτηρητών, ενώ ΝΑΤΟϊκά πλοία, υπό Γερμανό διοικητή, ασκούν (;) πράξεις αποτροπής (;) εισδοχής των μεταναστών προς την Ελλάδα, ενώ η Ελλάδα φαίνεται πως αδυνατεί να παρέμβει υπέρ των συμφερόντων της στο νέο γεωπολιτικό παζλ που στήνεται στην περιοχή της Αν. Μεσογείου

4. Τα στελέχη δε του ελληνικού στρατού, από μέλη μιας δύναμης αποτροπής, διασφάλισης της άμυνας της χώρας και εργαλείο εξωτερικής πολιτικής, μετατρέπονται σταδιακά σε ΚΨΜιτζήδες και εργολάβους δημοσίων έργων.

5. Η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση (αυτή που διεκόπη βιαίως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου του ’15, με συνέπεια να κλείσουν οι τράπεζες και να στεγνώσουν τα αποθεματικά των ταμείων) σέρνεται, παρά τις διθυραμβικές θετικές δηλώσεις εσχάτως του κ. Σόιμπλε (ας προβληματίσει αυτό), με το σενάριο ενός νέου καλοκαιριού αντίστοιχου με το προηγούμενο του 2015 να φαντάζει πλέον ως πιθανό.

6. Στην ουσία της διαπραγμάτευσης, το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό-φορολογικό ζήτημα φαντάζει ως Αρμαγεδδών, καθώς χτυπάει την όποια εναπομείνασα παραγωγική ικμάδα σε αυτόν τον τόπο και οδηγεί χιλιάδες επιχειρήσεις καθημερινά να μεταφέρουν την έδρα των δραστηριοτήτων τους σε άλλες χώρες (κυρίως Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρο), με συνέπεια να χάνονται τα όποια προσδοκώμενα φορολογικά έσοδα και η ανεργία να παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα.

7. Ο δημόσιος τομέας, ο «μεγάλος ασθενής» παλαιόθεν, στελεχώνεται με ανθρώπους εν πολλοίς αστείους, με συνέπεια να καθίσταται πλέον ετοιμοθάνατος.

8. Η «πνευματική ηγεσία» του τόπου, περιχαρακωμένη στα γραφεία της και εξαρτημένη εν πολλοίς από επιδοτήσεις-«προγράμματα» και άλλες κρατικοδίαιτης πρακτικής συναλλαγές, αδυνατεί να αντιμετωπίσει το εκπαιδευτικό και κοινωνικό τέλμα, αδυνατεί να πράξει αυτό για το οποίο είναι –ή θα έπρεπε να είναι- εντεταλμένη

9. Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση δεν αρθρώνει λόγο εναλλακτικό και απελευθερωτικό, βάσει της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου-πολίτη, καθότι είτε επενδύει στη λογική του «ώριμου φρούτου» είτε γιατί δεν έχει τη στελεχειακή και διαχειριστική επάρκεια να αναλάβει το δύσκολο έργο της κοινωνικής και οικονομικής επανεκκίνησης είτε και τα δύο μαζί.

10. Ο λαός δε, μαθημένος στη μίσθαρνη κρατικοδίαιτη επιδοματική αντίληψη και πρακτική, αδυνατώντας να αντιληφθεί τα γεωπολιτικά επιγενόμενα, λόγω της τραγικής εκπαίδευσης που έχει λάβει, φοβούμενος πιθανόν και τα χειρότερα, παρακολουθεί τις εξελίξεις άβουλος.

(συμπληρώστε ελεύθερα κι άλλα σημεία, όσοι διαβάσετε αυτό το άρθρο και επιθυμείτε τούτο).

Αλλά, μήπως τελικά, αυτή είναι η επιλογή του λαού; Μήπως τελικά επιθυμεί την πολιτική της μιζέριας, της λογικής του «φταίνε οι άλλοι»;

Μήπως βρίσκει τη δικαιολογία της επιλογής του κάνοντας αναφορά σε «προεκλογικές υποσχέσεις» των πολιτικών, ενώ γνωρίζει (ή ώφειλε να γνωρίζει) την αλήθεια;

Και ποιος εξέλεξε τους πολιτικούς; Ποιος έστειλε στη Βουλή, που κάποτε την στελέχωναν τιτάνες, ανεπάγγελτους ανθρώπους, πολιτικά νάνους;

Ξέρω πως γίνομαι δυσάρεστος. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε πως η πολιτική και οι πολιτικοί είναι ο καθρέφτης μας. Είναι αυτό που είπε ο αρχαίος Έλληνας ότι το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν («τὸ τῆς πόλεως ὅλης ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσιν»).

Καιρός λοιπόν να αναστοχαστούμε και να προβούμε στην εθνική μας αυτογνωσία και επαναπροσδιορισμό των αξιών και των αρχών μας.

Καιρός να αντιληφθούμε πως αυτός ο τόπος, η Ελλάδα μας, δεν μας ανήκει, αλλά της ανήκουμε. Και πρέπει να τον διαχειριστούμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Να πάψουμε να αναθέτουμε ευθύνες σε ανθρώπους που είτε δεν μπορούν είτε δε θέλουν να πάνε την Πατρίδα μας μπροστά. Να πάψουμε να λειτουργούμε με τη λογική της ανάθεσης.

Να πάψουμε να κοιτάμε τα μικροσυμφέροντά μας, αλλά να οραματιστούμε, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε το εθνικό σχέδιο, μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, της Ελλάδας της πρόοδου, της έρευνας, της δημιουργίας, της παραγωγής.

Και μιας και είναι η ημέρα συγγραφής του παρόντος κειμένου (21/3/2016) η πρώτη μέρα της άνοιξης, να ανοίξουμε τα παράθυρα του μυαλού, της ψυχής και της καρδιάς μας στο Φως, για να νικηθεί οριστικά το Σκότος.

Από μας, από τον καθένα μας ξεχωριστά, από όλους μαζί εξαρτάται αν θα γίνει σε αυτόν τον τόπο η επανάσταση της Κοινής Λογικής.

Από μας εξαρτάται η επί τα βελτίω δικαίωση, η με θετικό πρόσημο ανάγνωση της προαναφερθείσας δις ρήσης του Ισοκράτη.