Ο οδυρμός μίας κυνικής παραδοχής

Κλαίνε και οδύρονται ορισμένοι για την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Παππά να αντικαταστήσουν την υπάρχουσα διαπλοκή, όπως διαμηνύουν, με μία νέα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

Δεν θα μπω επί της ουσίας για το περιεχόμενο της ρύθμισης των τηλεοπτικών αδειών. Για να είμαι ειλικρινής ποσώς με ενδιαφέρει το αν οι άδειες θα δημοπρατηθούν από το ΕΣΡ, τη Βουλή ή ακόμα ακόμα και το Sotheby’s. Εξάλλου, για να γίνεται τόσος ντόρος μάλλον θα είναι πολύ μεγάλης αξίας. Ας το λάβουν αυτό υπόψη στην κυβέρνηση.

Από τα όσα παρακολούθησε το πανελλήνιο την Πέμπτη, συνάγεται μία εξομολογημένη αλήθεια. Τελικά, υπάρχει διαπλοκή. Και όμως, δεν αποτελεί έναν αστικό μύθο της μεταπολίτευσης, ούτε μία μανία καταδίωξης, έναν φανταστικό εχθρό εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ. Το συνομολόγησαν άπαντες. Δίχως αιδώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης που επί 40 χρόνια βρίσκονταν στο γκουβέρνο παραδέχθηκαν πως η διαπλοκή ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ.

Και για να μην ξεχνιόμαστε – όχι ότι υπάρχει κάποιος που αγνοεί τι εστί διαπλοκή – αυτό σημαίνει συναλλαγές κάτω από το τραπέζι του πολιτικού προσωπικού της χώρας με τους κατά Καραμανλή “νταβατζήδες”, στήριξη έναντι χρημάτων, προώθηση κυβερνητικών πρωτοβουλιών έναντι χαριστικών δανείων από τις τράπεζες τις οποίες άπαντες τώρα ανακεφαλαιοποιούμε. Σημαίνει δούναι και λαβείν, έναν εκβιασμό που λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις, με μοναδικό αντικείμενο ικανό να διατηρήσει την ομερτά και την ισορροπία το χρήμα. Είτε αυτό είναι μαύρο πολιτικό, είτε μαύρο σκέτο, είτε και καθάριο, ξεπλυμένο και έτοιμο να πέσει στην αγορά για πολυδιαφημισμένες επενδύσεις σε κρατικά έργα που παίρνουν οι ίδιοι πάλι νταβαζτήδες.

Τούτων δοθέντων, πριν ασχοληθεί οποιοδήποτε με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών, είτε αυτές θα οδηγήσουν σε ένα νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, είτε σε μία νέας κοπής διαπλοκή με αριστερά αντανακλαστικά, μέσα στον ορυμαγδό που ζούμε θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μιας και έκαναν την αρχή, να προχωρήσουν και σε επιμέρους αποκαλύψεις και παραδοχές τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ποιοι είναι αυτοί οι διαπλεκόμενοι; Γιατί συνεχίζει ο όρος να υφίσταται ως ένα μυστηριώδες πέπλο νέφους και δεν συγκεκριμενοποιείται; Εδώ που φτάσαμε, αφού το παλαιό πολιτικό προσωπικό της χώρας αποφάσισε να αυτοκαθαρθεί και διαρυγνύει τα ιμάτιά του για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος και δημιουργηθεί μία νέα διαπλοκή, θα πρέπει να μιλήσει με ονόματα.

Δεν είναι ντροπή πλέον, εδώ δεν ήταν ντροπή να παραδεχθούν ότι η διαπλοκή υφίσταται τόσα χρόνια που κυβερνούσαν οι ίδιοι. Εκτός εάν εξαντλείται στον έρμο τον Άκη, που καλά είναι εκεί που – δικαίως – τον έχουν μπουζουριάσει, αλλά και ο ίδιος γνωρίζει ότι στο όνομά του επιχειρείται να ξεπλυθεί η μπόχα και η δυσωδία μίας ολόκληρης μεταπολίτευσης.

Για να μπορέσει να τους πάρει λοιπόν μίας κοινωνία αηδιασμένη και με έμφυτη πλέον αποστροφή για τα λεγόμενα πολλών εξ αυτών σοβαρά, θα πρέπει να γίνουν πιο συγκεκριμένοι.

Και αυτό το δάκρυ για τους εργαζόμενους; Τόσες απολύσεις, τόσοι εκβιασμοί για ατομικές συμβάσεις εργασίας με όρους Μεσαίωνα; Μαζεύτηκαν τα δάκρυα τόσα χρόνια, βούρκωσαν οι αδένες και ξέσπασαν σε λυγμούς δοθείσης ευκαιρίας με τη διάταξη για τις τηλεοπτικές άδειες.

Ας μας πουν λοιπόν, εκτός βέβαια εάν τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες αυτοί ως υπουργοί δεν είχαν καταλάβει κάτι. Τότε δυστυχώς έχουμε να κάνουμε απλά με ηλίθιους. Ειδάλλως με αισχρούς και επικίνδυνους ψεύτες.

Υ.Γ. Εάν επιχειρηθεί αντί για μία εξυγίανση του τοπίου η εκμετάλλευση του “πειρασμού” της 4ης εξουσίας, τότε απλά η κυβέρνηση θα λουστεί τα άπλυτα 40 ετών και θα κληθεί από την κοινωνία να λογοδοτήσει για όχι μόνο για τα δικά της παραπτώματα, αλλά και για αυτά των προηγούμενων…