Το Ισλαμικό Κράτος χτύπησε Παρασκευή και 13, 11ο μήνα, στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού

Α. Ο Δρ. Kevin Barrett, Ph.D. Αραβολόγος – Ισλαμολόγος, ένας από τους πιο γνωστούς στις ΗΠΑ επικριτές της αμερικανικής πολιτικής του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», παρατηρεί ότι η τραγωδία των Παρισίων, συνέβη Παρασκευή και 13, όπως η σφαγή των Ναϊτών, που άρχισε την αυγή της Παρασκευής στις 13 Οκτωβρίου του 1307 (ημερομηνία συνδεδεμένη με την προέλευση της σχετικής πρόληψης περί «Παρασκευής και 13»), τον 11ο μήνα και στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού.

Ο κεντρικός στόχος των τζιχαντιστών, ο πολυχώρος Μπατακλάν στο Παρίσι, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865 και τα τελευταία 40 χρόνια ανήκε σε δύο αδέλφια, τους Εβραίους Pascal και Joel Laloux, οι οποίοι κατά σύμπτωση τον πούλησαν σε νέο ιδιοκτήτη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015.

Εκ πρώτης όψεως, η επίθεση φαίνεται σαν άλλη μια τζιχαντιστική ενέργεια.

Αυτό όμως, δεν μας στερεί το δικαίωμα να συνδέσουμε συνειρμικά την σημειολογία της επίθεσης με άλλες ανάλογες επιθέσεις ανά τον κόσμο, όπως για παράδειγμα με τους δίδυμους πύργους στη Ν. Υόρκη, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης, το μετρό στο Λονδίνο ή με χτυπήματα που ίσως (απευχόμαστε) να προκύψουν στη Ρώμη ή στη Βιέννη.

«Το βασικό ερώτημα, όμως», λέει ο Kevin Barrett, «είναι πάντα: ποιος επωφελείται; Και η απάντηση είναι προφανής: οι αυταρχικοί θύλακες του συστήματος, οι Μιλιταριστές, οι εκφραστές του “νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού”, όσοι πρεσβεύουν την δια του χάους επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης».

Αλλά, υπάρχει κάτι πιο συγκλονιστικό που έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο μέχρι σήμερα και στο οποίο αναφέρεται ο Barrett.

Πρόκειται για το εξώφυλλο του περιοδικού Economist, του Ιανουαρίου 2015, στο οποίο «προφητεύεται» με παραστατικό τρόπο η τραγωδία στο Παρίσι.

Η συγκεκριμένη ειδική έκδοση του περιοδικού είχε τον τίτλο «Ο Κόσμος το 2015».

Στο εξώφυλλό του παρατηρούμε περίεργες εικόνες: ένα σύννεφο – μανιτάρι, την ομοσπονδιακή αμερικανική τράπεζα Fed σε ένα παιχνίδι που αποκαλείται «Πανικός» και πολλά άλλα ακατανόητα, αρχικά, σύμβολα.

Το Economist είναι ένα περιοδικό που συνδέεται άμεσα με την παγκόσμια ελίτ, και ένας εκ των ιδιοκτητών του είναι η οικογένεια τραπεζιτών Ρότσιλντ της Αγγλίας και εκδότης του είναι ο John Micklethwait που είναι μέλος της λέσχης Bilderberg.

Τις σχετικές παρατηρήσεις και αποκρυπτογραφήσεις του εξωφύλλου του Economist ανάρτησε η ιστοσελίδα thevigilantcitizen.com, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες αμερικανικούς ιστότοπους στην «αποκρυπτογράφηση» της σημειολογίας των media και του Χόλιγουντ.

Β. Οι Γάλλοι χτύπησαν στις 15 Νοεμβρίου με αεροπορικά πυρά, στόχους του ISIS, πιθανόν ως αντίποινα για το χτύπημα στο Παρίσι.

Ακατανόητες, χωρίς προμελέτη και ειρμό κινήσεις ενός αυτοπαγιδευόμενου και τραγικά εγκλωβισμένου γίγαντα που προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.

Διότι, μέχρι πρότινος συνέδραμε ποικιλοτρόπως τους τζιχαντιστές.

Έπειτα, σημαντικό τμήμα του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας έχει χρηματιστεί από τη Σ. Αραβία.

Επίσης, σημαντικά κεφάλαια (δισ.) έχουν επενδυθεί από Σαουδάραβες και Καταριανούς στην γαλλική βιομηχανία.

Η διαπλοκή, η διαφθορά και η εξαγορά πολιτικών συνειδήσεων έχουν αμβλύνει τις αντιστάσεις και τους τρόπους αμύνης της Γαλλίας.

Θα είχαν νόημα οι γαλλικές αεροπορικές επιδρομές αν χτυπούσαν π.χ. πετρελαιοπηγές, από τις οποίες εξοικονομούν περί το 1.000.000 δολάρια ημερησίως οι τζιχαντιστές πουλώντας το στην Τουρκία.

(Οι μαχητές του ISIS απάντησαν περιπαικτικά ότι η γαλλική αεροπορία βομβαρδίζει άδειες αποθήκες).

Επί πλέον,

– Ουδεμία φωνή εκατέρωθεν του Ατλαντικού προσπάθησε να συνετίσει τους Τούρκους ώστε να μην αγοράζουν πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές.

– Κανένας φραγμός υπήρξε στην εξαγωγή και αγορά από τους δυτικούς των αρχαιοτήτων που πουλούν οι τζιχαντιστές.

– Ούτε μια οδηγία ή έστω νότα διαμαρτυρίας ώστε οι βασικοί και κύριοι υποστηρικτές των τζιχαντιστών, δηλαδή η Σ. Αραβία και το Κατάρ να συμμαζευτούν.

– Δεν πρέπει φυσικά να αγνοούμε ότι Σ. Αραβία και Κατάρ (σύμφωνα με πλήθος μαρτυριών) χρηματοδοτούν αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη, πέραν της υποστήριξης των τζιχαντιστών.

Όλα τα προηγούμενα αποτελούν σαφέστατες ενδείξεις αν όχι αποδείξεις για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια.

Ενός θεάτρου που θα έχει πολλά ακόμα θύματα και δυστυχώς το παρακολουθούμε, συμμετέχουμε ως κομπάρσοι, στρέφεται εναντίον μας ποικιλοτρόπως, αγνοούμε παντελώς τον χρόνο που θα πέσει η αυλαία, απλά υποψιαζόμαστε και παραπαίουμε ανάμεσα στα γεγονότα και τις υποψίες μας.

Ας ελπίσουμε πως όταν πέσει η αυλαία θα υπάρχουμε ακόμη ως οντότητα και δεν θα χαθούμε στην αχλύ της ιστορίας.