Ο Νίκος Φίλης και η συγκολλητική ουσία της ακροδεξιάς

Να σε δέρνουν φασιστοειδή έξω από τη Βουλή, μπροστά στις κάμερες, να κατονομάζεις τους υπόδικους της Χρυσής Αυγής ως υπεύθυνους εντός της Βουλής και να καταλήγεις ότι ο Νίκος Φίλης είναι ο ηθικός αυτουργός της άθλιας επίθεσης μίας αγέλης χρυσαυγιτών.

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα ένα πράγμα.

Έφτασε να «κράξει» τη Νέα Δημοκρατία και ο Στέφανος Μάνος για τα περί «ηθικής αυτουργίας».

Στο χωριό μου το λένε και μικροπολιτική επιπέδου αποτυχημένου πολιτευτή κάποιας Άνω Ραχούλας.

Την ίδια ρετσινιά θα μπορούσε να κολλήσει κάποιος κακεντρεχής και στην κίνηση του Γιώργου Κουμουτσάκου να μπει ματωμένος και με σκισμένο σακάκι στη Βουλή για να καταγγείλει τους φασίστες τσουβαλιάζοντάς τους με έναν άνθρωπο με ένσημα δεκαετιών στους κοινωνικούς αγώνες της Αριστεράς.

Δύο ημέρες καλλιεργούνταν το κλίμα. Όσο να το πεις, δεν ήθελε και πολύ να σκάσει η ιστορία, τα σπίρτα είχαν φροντίσει από την Νέα Δημοκρατία να τα αφήσουν δίπλα στο μπαρούτι.

Η δήλωση του Νίκου Φίλη ήταν 100% λάθος.

Όχι αναγκαστικά μόνο για την ουσία της υπόθεσης, αλλά διότι ένας υπουργός, δη δημοσιογράφος που γνωρίζει τι θα ακολουθήσει, δεν μπορεί να ομιλεί περί προσωπικών απόψεων, ειδικά για εθνικά θέματα που η προβοκάτσια βρωμάει από χιλιόμετρο.

Οι δηλώσεις του στο πρωτοσέλιδο της τουρκικής Σαμπάχ αρκούν για να επιβεβαιώσουν ότι μιλά πάντα ως υπουργός και εκπρόσωπος της Πολιτείας.

Ο Νίκος Φίλης έχοντας γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα στο «κοντέρ» θα μπορούσε να αποφύγει καλύτερα την παγίδα του Νίκου Χατζηνικολάου.

Την Πέμπτη στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας, τον οποίο είχε νωρίτερα αδειάσει το Μαξίμου ξεκαθάρισε χωρίς περιστροφές: Αναφερόμενος στις απόψεις του περί «εθνοκάθαρσης των Ποντίων», τόνισε ότι «δεν είμαι “καραγκιόζης πολιτικάντης” να κάνω ότι δεν είχα πει τίποτα. Καθεστώς αναστολής προσωπικής άποψης δεν υπάρχει στην δημοκρατία. Σέβομαι τον πατριωτισμό των συμπολιτών μου και τον Ποντίων, σέβομαι την επίσημη θέση της ελληνικής πολιτείας».

Η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας ωστόσο αντί να πέσουν τα πνεύματα για ένα ζήτημα που δεν χρήζει διάσπασης των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας, αλλά συστράτευσης ενάντια στο φίδι του φασισμού που έχει σπάσει το αυγό εδώ και χρόνια και κόβει βόλτες δαγκώνοντας όποιον βρεθεί στο πέρασμά του, ήταν στην ακριβώς αντίθετη λογική.

Και να οι καταδίκες, και δώστου οι ηθικές αυτουργίες και οι σκέψεις για προτάσεις μομφής και να τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα της Νέας Δημοκρατίας για τον άνθρωπο που «πυροδότησε» το μένος των εξαγριωμένων χρυσαυγιτών και χτύπησαν τον Γιώργο Κουμουτσάκο.

Και ξαφνικά να σου και από την πίσω πόρτα η προσπάθεια επαναφοράς της ανιστόρητης και ηλίθιας θεωρίας των δύο άκρων που «σκάει» μύτη δειλά δειλά…

Η Νέα Δημοκρατία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για τη δήλωση Φίλη που εξόργισε τους χρυσαυγίτες.

Αλήθεια, πότε δεν είναι οργισμένα αυτά τα φασιστοειδή;

Ποιον Φίλη χρειάζονται για να «τσαντιστούν» και να γίνουν επικίνδυνοι για τον πολίτη, τον πολιτικό και το πολίτευμα;

Εξίσου εξοργισμένα δεν ήταν και όταν μαχαίρωναν τον Παύλο Φύσσα; Όταν έσφαζαν τον Σαχτζάτ Λουκμάν;

Ξεχνούν ή δεν ξέρουν στη Συγγρού ότι η Χρυσή Αυγή δεν περιμένει κάτι για να εξοργιστεί, αλλά καλλιεργεί, παράγει και εμπορεύεται κατ’ επάγγελμα τον καρπό της οργής και την αγανάκτηση για να ψαρεύει στα θολά νερά;

Η ανάληψη της αρχηγίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη είχε σημάνει για πολλούς νεοδημοκράτες τον απογαλακτισμό από τον ακροδεξιό συρφετό και τις πρακτικές του προκατόχου του στο τιμόνι του κόμματος.

Οι εξώφθαλμες ενδείξεις διάσπασης ωστόσο εξαιτίας του τεκτονικού πολέμου στο εσωτερικό της ΝΔ για την ηγεσία του κόμματος, επανέφεραν στην επιφάνεια τα σημάδια από τις πρόσφατες ασθένειες της συντηρητικής παράταξης.

Η Νέα Δημοκρατία επιλέγει να παίξει για μία ακόμη φορά με την ακροδεξιά φωτιά για μικροπολιτικούς σκοπούς, όπως έκανε σε όλη την περίοδο Σαμαρά.

Τότε που ξεχνούσε 32 δικογραφίες και τις θυμόταν όταν έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι του Ρουπακιά ο Παύλος Φύσσας.

Τότε που ο Μπαλτάκος χαριεντιζόταν με τον Κασιδιάρη.

Με τον ίδιο τρόπο σήμερα επιλέγει να εμφανιστεί συμπαγής απεναντι στην κυβέρνηση, να καλύψει τα εσωτερικά της προβλήματα και την παντελή ανυπαρξία της από τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ρίχνοντας ανοιχτά νερό στο μύλο της Χρυσής Αυγής.

Υ.Γ. Θα περίμενε κανείς από έναν μετριοπαθή και σοβαρό πολιτικό με τις περγαμηνές του κ. Κουμουτσάκου να μην υποπέσει στο ίδιο λάθος δεύτερη φορά. Την πρώτη πριν από έξι μήνες δεν καταδίκασε τον προπηλακισμό του Βαρουφάκη στα Εξάρχεια, αλλά αρκέστηκε σε ένα πικρόχολο σχόλιο. «Ποιος εμπιστεύεται έναν υπουργό Οικονομικών που αποφασίζει να πάει για «δείπνο» στα Εξάρχεια αυτή την εποχή και γλιτώνει στο «παρά τρίχα» είχε διερωτηθεί τότε, για να πέσει σήμερα θύμα άνανδρης και άθλιας επίθεσης από τα φασιστοειδή και να κατηγορήσει ως ηθικό αυτουργό τον Νίκο Φίλη.