Οι εκλογές του Μαΐου εντολέας διεργασιών για την πολιτική κατεύθυνση της χώρας

Σκηνικό “ειδήσεων”, “αντιφατικών φοβικών πληροφοριών”, επιχειρείται να διαμορφωθεί με φόντο το εκλογικό περιβάλλον του Μαΐου!

Κάπως έτσι -πέρα από τις «ενημερώσεις»- θα μπορούσε να ερμηνευτεί ο βομβαρδισμός “δεδομένων” που δέχεται η ελληνική κοινωνία, πριν αποφασίσει δια της ψήφου, την δική της επιλογή για τον συσχετισμό δύναμης που θα κατευθύνει τις εξελίξεις…

Ένα είναι όμως βέβαιο, ότι αυτός ο ορυμαγδός «πληροφοριών και περιστατικών» με τον τρόπο που “δίνεται” στοχεύει να φορτίζει και εν τέλει, να «θολώνει» το κριτήριο της αξιολόγησης και της κρίσης που καλείται ο πολίτης να εκπέμψει στις εκλογές, ως δημοκρατικό δικαίωμα αλλά και ευθύνη ταυτόχρονα!

Σε αυτό λοιπόν το «περίεργο» τοπίο υποκρύπτεται η αναμέτρηση δυο διαφορετικών πολίτικων επιδιώξεων, για το ζητούμενο των εκλογών!

Η μια είναι η συντηρητική, και επιδιώκει την πολιτική συνέχεια, μέσα από τη «διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος».

Είναι αυτή που επιμένει ότι:

– η συνταγή «εξόδου» από την κρίση είναι.. ορθή ,
– επίκειται η «έξοδος» εφόσον τηρηθούν οι… υποχρεώσεις
– απόδειξη είναι , τα δημοσιονομικά στοιχεία ,

και ότι,

οι αστοχίες που έχουν ως επίπτωση τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, της εργασίας, του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα αντιμετωπισθούν με τη ανάπτυξη που θα… ακολουθήσει!

Αυτές είναι οι παραδοχές “του αναγκαίου” μονόδρομου της εξόδου, που οδηγούν στην ανάγκη, όσων πολιτικών δυνάμεων συντάσσονται, να αντιμετωπίζουν τις εκλογές του Μαΐου, όχι ως ευκαιρία για διαμόρφωση νέων συσχετισμών δύναμης για διορθώσεις και αλλαγές, αλλά ως πρόβλημα διαχείρισης του μηνύματος του εκλογικού αποτελέσματος προκειμένου να διασφαλιστεί η… πολιτική συνέχεια!

Γι αυτό:

Η συζήτηση για τη μετάθεση του χρόνου των ευρωεκλογών, με αυτή των αυτοδιοικητικών
Η επίκληση, ή και η παρουσίαση φοβικών για την κοινωνία και την οικονομία διλημμάτων
Η μεταφορά της πολιτικής αντιπαράθεσης από τα κοινωνικά, οικονομικά και θεσμικά ζητούμενα σε προσωπικού χαρακτήρα συγκρούσεις, και
O “ηγεμονικά πλέον μονομερής ρόλος ερμηνειών των γεγονότων” που παρουσιάζει η “φοβική επικοινωνιακή δημοκρατία” φωτογραφίζουν, πως το ζητούμενο του συντηρητισμού δεν είναι η αντιστοίχηση και ο μετασχηματισμός του εκλογικού μηνύματος σε άλλες πολιτικές και κυβερνητικές δράσεις, αλλά η ικανότητα των δυνάμεων που τον υπηρετούν να αποδίδουν ερμηνείες συνέχειας της ιδίας πολιτικής!

Το περιβάλλον που επιχειρούν θέλουν να ευνοεί ώστε το εκλογικό αποτέλεσμα να «ερμηνεύεται» πως:
-δεν θα αφορά τις ασκούμενες πολιτικές και το κυβερνητικό έργο,
-η “συμμετοχή” στην κάλπη δεν τεκμηριώνει μήνυμα,
-ο χαρακτήρας των εκλογών όσων ψηφίσαν, αφορά αλλά ζητούμενα, κτλ

Η άλλη είναι, η προοδευτική προσέγγιση, που επιδιώκει την ανάδειξη του εκλογικού μηνύματος, ως κοινωνική απάντηση, αίτημα αλλαγών!

Είναι αυτή που αντιμετωπίζει “τα γεγονότα, τις πληροφορίες” άρα και την εκλογική αναμέτρηση ως ευκαιρία διαμόρφωσης νέων συσχετισμών και συμμαχιών που θα αθροίσουν δυνάμεις για
-τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της Ευρώπης,
-της παραγωγικής βάσης και των λαών της!

Και ό,τι αυτό προϋποθέτει, οι κυβερνήσεις αλλά και το ευρωκοινοβούλιο, πώς θα διεκδικήσουν να τεθούν ψηλά στην ατζέντα, θέματα που σχετίζονται όχι μόνο με την δημοσιονομική τακτοποίηση, αλλά και
-με την ανάπτυξη και την παραγωγική βάση,
-την οικονομική και φορολογική πολιτική
-την εργασία και την αντιμετώπιση της ανεργίας,
-το κοινωνικό κράτος και τη δημοκρατία ,
-τη διαφάνεια και την αλληλεγγύη!

Ενώ λοιπόν αυτό το δίπολο επιδιώξεων δείχνει να «υποκρύπτεται» πίσω από τις αντιπαραθέσεις των κόμματων, η κοινωνία καλείται να αποφασίσει, να εκφράσει τη δική της τελεσίδικη βούληση – εντολή, ξεμπλέκοντας το κουβάρι των αντιφατικών και πολλές φόρες φοβικών «ενημερώσεων», επιλέγοντας στην πράξη ποια πολιτική επιδίωξη θέλει να ενισχύσει… χωρίς παρερμηνείες!

Και επειδή η καταγραφή των νέων πολιτικών συσχετισμών θα είναι και καθαρή και νωπή εντολή, εκ των πραγμάτων αναλογικά θα είναι όχι μόνο συγκρίσιμη αλλά και διαμορφωτής εξελίξεων! Δηλαδή εντολέας διεργασιών για το προοδευτικό η συντηρητικό πρόσημο της πολιτικής κατεύθυνσης και της χώρας και της κοινωνίας!