Το πιο ύποπτο αυτογκόλ του Μιχαλολιάκου

Η κυνική ομολογία του υπόδικου Μιχαλολιάκου δεν έριξε κανέναν από τα σύννεφα.

Δεν περίμενε κανείς το φασιστοειδές για να διαπιστώσει δύο χρόνια μετά ότι ο ίδιος και η ρητορική μίσους που υφαίνει επί δεκαετίες είναι ο ιθύνων νους πίσω από την πολιτική δολοφονία.

Αυτό που όμως μπορεί να το κάνει, είναι οι λόγοι που προχώρησε ο επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης στην ομολογία αυτή ανήμερα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και τρεις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Ο Μιχαλολιάκος βγαίνει στον Νίκο Χατζηνικολάου και κάνει προεκλογικό αγώνα διεκδικώντας την πατρότητα μίας πολιτικής δολοφονίας.

Με την κίνηση αυτή ο γγ του νεοναζιστικού μορφώματος που έχει αποδείξει πολλάκις μέσα από την υπερψήφιση νόμων για τις τράπεζες και υπέρ των συμφερόντων του εφοπλισμού πόσο συστημικό είναι, γνωρίζει ότι η δήλωσή του θα «κοσμίσει» πρωτοσέλιδα και θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.

Διαφημίζει λοιπόν μία δολοφονία προς άγραν ψήφων, ενώ και ο τελευταίος προφυλακισμένος Χρυσαυγίτης απολαμβάνει πλέον τον αέρα της ελευθερίας μακριά από τον Κορυδαλλό και ετοιμάζεται να επανεκλεγεί βουλευτής;

Θα μπορούσε, αν και η απογοήτευση και το μένος για το πολιτικό σύστημα μερίδας των ψηφοφόρων που στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή, δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για τη συνομολόγηση μίας στυγνής δολοφονίας μετά από τρεις ημέρες πίσω από το παραβάν και ο Μιχαλολιάκος το γνωρίζει.

Εάν λοιπόν πρόκειται για ένα μακάβριο προεκλογικό πυροτέχνημα, τότε είναι μία κίνηση που μπορεί να χαρακτηριστεί υψηλού πολιτικού ρίσκου από την πλευρά Μιχαλολιάκου, την ώρα που η δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και τρεις ημέρες πριν τις εκλογές.

Ωστόσο, ο βίος και η πολιτεία του Νίκου Μιχαλολιάκου ακόμα και πριν από την ίδρυση της Χρυσής Αυγής έχουν δείξει ότι πρόκειται για έναν πραγματικό χαμαιλέοντα που ξέρει να ελίσσεται βαθιά στον υπόνομο του παρακράτους, αλλά να επιβιώνει στις παρυφές της νομιμότητας.

Κάπως έτσι «περίεργα» γλίτωσε εξάλλου το κακούργημα το 1978 για τις αιματηρές επιθέσεις με βόμβες σε κινηματογράφους της Αθήνας που έπαιζαν σοβιετικές ταινίες.

Ενώ οι αρχικές κατηγορίες με τις οποίες παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι στον ανακριτή εντάσσονται στον νόμο «περί καταστολής της τρομοκρατίας» και είναι σε βαθμό κακουργήματος, ο Μιχαλολιάκος και άλλοι δύο από την ομάδα καταλήγουν να παραπεμφθούν στο πενταμελές εφετείο και να τιμωρηθούν για παράβαση του νόμου «περί όπλων και εκρηκτικών υλών», δηλαδή για μια κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα ήταν να επιβληθεί ποινή 13 μηνών που στο Εφετείο έγινε 11 μήνες.

Χρόνια αργότερα, μπορεί ο Περίανδρος, κατά κόσμον Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, να μην έχει ανοίξει το στόμα του για τους πραγματικούς υπαίτιους της παρολίγον δολοφονίας του φοιτητή το 1998 Δημήτρη Κουσουρή, ωστόσο δεν είναι λίγα τα όσα έχει αφήσει να εννοηθούν για τον πρώην αρχηγό του.

«Δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα… Με τρέμουν… Εάν ανοίξω το στόμα μου για τα επεισόδια του ’98 στέλνω φυλακή τον Παναγιώταρο για φυσικό αυτουργό και τον Μιχαλολιάκο για ηθικό αυτουργό…».

Πρόκειται για απόσπασμα από έναν διάλογο που πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ενώ ήδη η έρευνα για τα στελέχη και τα μέλη της ΧΑ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Ωστόσο, ως δια μαγείας ο Μιχαλολιάκος τη γλιτώνει και από την υπόθεση Κουσουρή, στέλνοντας τον Ανδρουτσόπουλο να σαπίσει στη φυλακή και φορτώνοντάς του εμμέσως πλην σαφώς την πλήρη ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση.

Μέλη της Χρυσής Αυγής εμφανίστηκαν κατ’ εντολή του αρχηγού στη δίκη του Περίανδρου με συνθήματα μισαλλοδοξίας και αλληλεγγύης για τον «σύντροφό» τους, την ώρα που ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος ήταν άφαντος.

Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί τέτοιο κλίμα στην έδρα του δικαστηρίου, που το μόνο που κατάφερε με τους εξαγριωμένους χρυσαυγίτες ο Μιχαλολιάκος ήταν να μπει ακόμα πιο βαθιά στη φυλακή ο Ανδρουτσόπουλος.

Ο ίδιος ο Περίανδρος χρόνια αργότερα έχει αφήσει να εννοηθεί ότι αυτός ήταν και ο σκοπός της δυναμικής παρουσίας των χρυσαυγιτών στη δίκη, να διασφαλιστεί δηλαδή η σκληρή καταδίκη του.

Έτσι, ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι ακόμα και όταν σχοινοβατεί και στριμώχνεται, το σύστημα δεν καταφέρνει να τον «φάει». Ποιος ξέρει, ίσως γιατί εμφανίζει πρωτοφανούς ισχύος αντισώματα στο σύνδρομο του Κρόνου.

Επιστρέφοντας ωστόσο στο σήμερα, ο Νίκος Μιχαλολιάκος με φόντο τις κάλπες και ενώ η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται με αυξημένα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, με την ομολογία της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία Φύσσα βάζει ένα ανεπανάληπτο αυτογκόλ.

Τόσο ανεπανάληπτο, που οι αρμόδιες Αρχές θα έπρεπε να χαρακτηρίσουν το ματς ύποπτο και να ρίξουν μία ματιά στα πονταρίσματα… Δεν χρειάζεται πολύ ψάξιμο.

Αρκεί να αναλογιστούν ποιος βγαίνει ωφελημένος από το αυτογκόλ και σε ποιον μπορεί να στραφούν οι απογοητευμένοι – πλην όχι συνομολογητές μίας δολοφονίας – ψηφοφόροι την ώρα που οι δημοσκοπήσεις κάνουν λόγο για εκλογικό θρίλερ.

Και φυσικά μένει να εξακριβωθεί και που έχει «ποντάρει» με αυτό το αυτογκόλ…