Η τραγωδία του ελληνικού κλέους με πλεόνασμα κοροϊδίας…

Κάποτε η ανημποριά ασκεί δημιουργική υποβολή που οιστρηλατεί τη συνείδηση. Αυτή η έντονη σχέση με τη μητέρα πατρίδα, ενισχυμένη και από την απουσία της ελπίδας, εγείρει την ανάγκη του μεγαλείου, του εθνικού μεγαλείου.

Την Επανάσταση του 1821 γιορτάζουμε αύριο. Με την κυβέρνηση να αποφασίζει με τρόπο πρωτόγνωρα αυταρχικό να υπάρχουν “προσκλήσεις” για την παρακολούθηση της παρέλασης, εκτός των δρακόντειων μέτρων φύλαξης των της… ανυπέρβλητης μεγαλοσύνης κυβερνητικών επισήμων. Και με τον πρωθυπουργό να προβαίνει σε μια ακόμη ανερμάτιστη δήλωση περί “πιο ισχυρής, ευημερούσας, ανταγωνιστικής και σταθερής Ελλάδας σε λίγα χρόνια…”.

Την Επανάσταση του 1821 γιορτάζουμε αύριο. Και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα απέχει πολύ από το Εικοσιένα. Και οι σημερινοί στιχουργοί και αοιδοί των λαϊκών σουξέ του ενός μήνα, που μερακλώνουν τον νεοέλληνα και τα δίνει όλα στην πίστα, αντιγραφείς ως επί το πλείστον των πακιστανοτουρκικής προέλευσης ασμάτων, κάνουν τα κόκκαλα του Διονύσιου Σολωμού και του Ανδρέα Κάλβου να τρίζουν…

Ας αφήσω για λίγο το ‘ 21. Θα επανέλθω όμως γιατί είναι ανάγκη αναπόδραστη, με την ευκαιρία του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, να αναφερθούμε στα υλικά που πλαστούργησε “εκείνος” ο λαός την Επανάσταση του 1821. Ας προσγειωθούμε στο αμείλικτο σήμερα. “Αυτός” ο λαός του σήμερα έχει περιπέσει σ’ ένα είδος υστερικής αδιαφορίας ή ακόμη και ευφορίας, για κάποιες τουλάχιστον κοινωνικές ομάδες, χωρίς να διαισθάνεται τις “μυστικές βοές” των πλησιαζόντων γεγονότων. Ενας λαός που έχει εγκλωβιστεί στα παχυλά λόγια, που βγαίνουν από τα απύλωτα στόματα κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων, πολλών μεγαλόσχημων και μικρόσχημων. Ενας λαός που έχει παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς, τους αποστολείς όλων των βλακειών, τους παραλήπτες των πλεοναζόντων παρασήμων που πωλούνται στα παλιατζίδικα της χώρας.

Όλους αυτούς τους ευτυχισμένους γεωμετριστές του έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, ενταφιάζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες και ελπίδες σε ελληνικά μαυσωλεία. Και όσους ακρωτηριάζουν βάρβαρα τους Ρωμιούς και τα παιδόγγονά τους με μηδενιστικές νεοπλασίες. Και φαρμακώνουν τη Ρωμιοσύνη με υψηλόκαρδους ιπποτισμούς. Ενας λαός που συμπιέζεται από σεληνιαζόμενους πολιτικούς, τους πρόθυμους δημοσιογράφους να υπηρετήσουν απαρέγκλιτα επιχειρηματικά συμφέροντα, τους υπνοβατούντες διανοούμενους και από υποκειμενικούς πλεονασμούς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας προσωπλαστών.

Ένας λαός στην ελεημοσύνη, που κουρνιάζει στη γωνία από φόβο και ανασφάλεια ή δέχεται με ευπιστία δηλώσεις και κυβερνητικές ανακοινώσεις. Με ελληνόπουλα να μην χαίρονται το δικαίωμα στην πρόοδο της ζωής, με τους ανέργους που προσμετρούν με αγωνία τους μήνες της οικονομικής τους καχεξίας, με μισθοσυντήρητους να προσβλέπουν στις υποσχέσεις του “τίποτα” και με συνταξιούχους να διαθέτουν την πενιχρή τους σύνταξη, για να καλύψουν αδήριτες καθημερινές ανάγκες των ενήλικων παιδιών τους.

Αυτή είναι η Ελλάδα του 2014 με το πρωτογενές πλεόνασμα και τις διθυραμβικές κυβερνητικές δηλώσεις. Πρόκειται ωστόσο για πλεόνασμα κυβερνητικής θρασύτητας και πολιτικής κοροιδίας. Αυτή είναι η τραγωδία του ελληνικού κλέους!

Την Επανάσταση του 1821 γιορτάζουμε αύριο. Και καλό είναι να μην αγνοείται το μέγιστο αυτό γεγονός. Γιατί από την άβυσσο μιας πολυαίωνης δουλείας, ανέβασε ξανά την Ελλάδα επάνω στη σκηνή της ιστορίας και χάρισε στο λαό την εθνική του οντότητα. Τούτο σημαίνει ότι η 25η Μαρτίου είναι η γενέθελια ημέρα της πολιτικής μας ελευθερίας. Η ηφαιστειακή έκρηξη της “τωτινής¨ελληνικής ψυχής μετουσίωσε σε ανελέητο τιμωρό το ξίφος, τις βαριές αλυσίδες της δουλείας, για να εκπηδήσει έτσι η Ελλάδα από τους μυστικούς κόλπους του ιστορικού γίγνεσθαι και να γίνει “δεσμώτης”, “λυομένη” και πάλι “πυρφόρος”.

Πυρφόρος ανεκτίμητων αξιών η ημέρα, φανερώνει την αγέραστη δύναμη του πνεύματος εκείνων των Ελλήνων, που αιώνες γεωργούσε τον παναθρώπινο πολιτισμό, υπηρετούσε την ελεύθερη ζωή και κοινωνούσε τον άνθρωπο με την ουράνια δρόσο της Γνώσης, της ηθικής Ιδέας και της Αρετής.

Ιδού τη γιορτάζουμε αύριο, της “σωτηρίας ημών το κεφάλαιον”.

Με ποια υλικά πλαστούργησε “εκείνος” ο λαός την επανάστασή του, είναι φανερό. Με τη συνειδητοποίηση της μακραίωνης ιστορικής του συνέχειας, με τον ακαταπάλαιστο πατριωτισμό του, με την πολεμική του αρετή, με την αντοχή του. Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν λησμονεί και γι’ αυτό μαίνεται η ανατολική και δυτική μοχθηρία. Τότε υπήρχαν ηγέτες που αγωνίστηκαν να απολακτίσουν τη δουλοπρέπεια από τις ψυχές των ραγιάδων και να τους ενοφθαλμίσουν με το προγονικό κλέος. Λιτές και ώριμες προσωπικότητες. Σήμερα υπάρχουν νανοειδείς στο ανάστημα πολιτικοί, που επίμονα προσπαθούν να ενισχύσουν τη ραγιάδικη νοοτροπία του νεοέλληνα και να του επιβάλλουν τη δουλοπρέπεια και τον πανικό, ώστε παθητικά και άβουλα να δέχεται ό,τι του σερβίρουν για τη…σωτηρία του!

Και το χειρότερo είναι ότι οι νεοέλληνες πάσχουν από αμνησία. Η μνήμη και η ευγνωμοσύνη είναι γνωρίσματα ιστορικού δυναμισμού. Και δυστυχώς τα σύμβολα που προκαλούσαν ψυχική έξαρση, έχασαν την ανένδοτη επιταγή τους στην νεοελληνική πραγματικότητα της απάθειας και της υποτέλειας. Η ελαστική συνείδηση και η αδιαφορία, η πρόσκαιρη κάλυψη αναγκών, η διατήρηση των πολλών ή και ολίγων κεκτημένων, οι συνήθειες μιας άγονης ζωής με πολλά στοιχεία γκροτλεσκο, έχουν ανοίξει το δρόμο για το θριάμβο της ανίσχυντης παρακμής.

Και λαοί αμνήμονες ιστορικά, αδιάφοροι κοινωνικά και αγνώμονες εθνικά, με έλλειψη αισθητικής γενικότερα και ειδικότερα στο επίπεδο της πολιτικής, οδηγούνται στον εκφυλισμό!…