Ποιον συμφέρει ο Ψυχρός Πόλεμος

Στις 6 Φεβρουαρίου, εμφανίστηκε στο YouTube μαγνητοφωνημένη συνομιλία (απόσπασμα) της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ με τον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο Geoffrey Pyatt (δεν διαψεύσθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση). Η κυρία υφυπουργός με λογοτεχνική γλαφυρότητα και στόμφο αυθεντικού δημοκράτη, περιχαρακώνει τα αμερικανικά δημοκρατικά όρια και επιθυμίες στην εξέλιξη της ουκρανικής κρίσης, οριοθετώντας ταυτοχρόνως την ποιότητα της σχέσης ΗΠΑ και Ε.Ε. Είπε, λοιπόν, η υφυπουργός των ΗΠΑ στον Αμερικανό πρέσβη: «fuck the EU, εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ».

Η φράση αυτή ειπώθηκε σε μια στιγμή που οι Ευρωπαίοι -με την σιωπηρή αποδοχή της Ρωσίας (που έβλεπε ότι δεν τραβάει ο Victor Yanukovich), είχαν συμφωνήσει να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές για να ξεπεράσει αυτή η χώρα την κρίση.

Κατά τη ταπεινή άποψη του γράφοντος οι μέχρι στιγμής εξελίξεις στο «ουκρανικό ζήτημα» ευνοεί με μοναδικό τρόπο τα αμερικανικά συμφέροντα και τα ρωσικά. Με την προϋπόθεση ότι δεν υπήρξε σε κάποιο στάδιο συμφωνία μεταξύ των δύο μερών που να εντάσσεται σε κάποιο γενικότερο πλαίσιο διμερούς συνεργασίας. Αν δεν υπήρξε συμφωνία (το λέμε αυτό διότι η ρωσική πλευρά λειτούργησε με τέτοια άνεση και μεθοδικότητα, σα να ήταν από καιρό έτοιμη…), τότε σίγουρα το παιχνίδι οργανώθηκε αριστοτεχνικά από την Αμερική.

Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, η Αμερική κερδίζει, η Ρωσία κερδίζει, η Ευρώπη δεν κερδίζει, η Αγγλία σφυρίζει αδιάφορα.

Η Αμερική κερδίζει διότι πολώνει τα πνεύματα έτσι ώστε η Γερμανία και η Γαλλία που αλληθώριζαν (στον οικονομικό μόνον τομέα) προς τη Ρωσία, να «μαζευτούν» και πάλι στο μαντρί, οριστικά. Η άποψη του Βέλγου Υπουργού Εξωτερικών Mark Eyskens, ο οποίος δήλωνε το 1991 ότι: «οι Ευρωπαίοι είναι οικονομικοί γίγαντες, πολιτικοί νάνοι, και στρατιωτικά σκουλήκια», εδώ πέρα ταιριάζει «γάντι».

Η Ρωσία κερδίζει, διότι επαναποκτά, την Κριμαία, ίσως, εν τέλει, και το υπόλοιπο τμήμα της Ουκρανίας βόρεια του Δνείπερου ποταμού που είναι το πιο εύφορο και δεν του λείπει η «εθνολογική βάση». Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο ευρωπαϊκός Τύπος μιλούσε για το άδικο των Ρώσων, ενώ ο αμερικανικός Τύπος κατά βάση δικαιολογούσε την ρωσική τακτική. Ο αγγλικός Τύπος σφύριζε μάλλον αδιάφορα.

Το έχουμε πει και σε προηγούμενο άρθρο: οι Αμερικανοί φίλοι μας αγαπημένοι, βιάζονται να κλείσουν τα ανοιχτά μέτωπα, ένα – ένα, διότι ο μελλοντικός στρατηγικός τους προσανατολισμός είναι προς την πλευρά του Ειρηνικού. Στην δικιά μας πλευρά απλώς θα αφήσουν τοποτηρητές τους Γερμανούς φίλους μας, να προσπαθούν να σουλουπώσουν τα οικονομικά του νότου, μέχρι εκεί φτάνει η εξουσία τους. Τους εξυπηρετεί δε, άριστα η δημιουργία ψυχροπολεμικού κλίματος, ώστε να μαντρώνονται τα πρόβατα στη «δυτική στρούγκα». Έρρωσθε!