Η χώρα έρμαιο οσφυοκαμπτών, εξυπηρετητών και παρατρεχάμενων

Ε λοιπόν αυτό ήταν όλο;

Έξι μήνες διαπραγμάτευση για να αποδειχτεί ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε και έπρεπε να παραδοθούμε άνευ όρων;

Και ο λαός που δεν αντέχει άλλα μνημόνια;

Στείλαμε ολόκληρη αντιπροσωπεία να παραδώσει το μήνυμα του Λαού, το μεγάλο ΟΧΙ και είδαμε να εξαργυρώνεται με ένα μεγαλύτερο μνημόνιο, το χειρότερο από όλα και την αντιπροσωπεία μας σε διάλυση.

Τα τόσα γιατί που βγαίνουν από όσα λίγα ανακοινώθηκαν και τα πολλά που κρύβονται, ποιος θα τα απαντήσει;

Ξέρουμε ότι η χώρα μας και η κοινωνία υποφέρει από στρεβλώσεις και παραμορφώσεις τόσες και τέτοιες που αν δεν τις θεραπεύσουμε, οδεύουμε σε ολική καταστροφή.

Έχουμε μια γραφειοκρατία που στραγγαλίζει κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία για παραγωγική δράση και ανάπτυξη.

Έχουμε μια Δημόσια Διοίκηση ξεχαρβαλωμένη από πολιτικές παρεμβάσεις και φαβοριτισμούς που λειτουργεί χωρίς στόχους, αξιοκρατία και έλεγχο λειτουργίας και αποτελεσμάτων.

Έχουμε μια αχαλίνωτη κυβερνητική εξουσία που έχει δέσει χειροπόδαρα Βουλή και Δικαιοσύνη.

Έχουμε πολιτικό σύστημα βασισμένο σε αρχηγικά ολιγαρχικά κόμματα, που αποδιώχνει κάθε αξιόλογο πολίτη που θα ήθελε να ασχοληθεί με τα κοινά και να προσφέρει με τις γνώσεις του, την πείρα και την τιμότητά του, μαζεύει όμως τους Οσφυοκάμπτες, Εξυπηρετητές, Γλύφτες και Παρατρεχάμενους που δεν διστάζουν να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να βολεύονται.

Το κακό είναι ότι όλοι αυτοί, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις είναι αυτοί που θα πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε μέρα.

Έχουμε ένα άδικο, ληστρικό και ανεξέλεγκτο φορολογικό σύστημα που η μόνη σωτηρία των φορολογούμενων είναι να μην βρεθούν σε τροχιά συνάντησης μαζί του, πόσο μάλλον σύγκρουσης.

Το φορολογικό μας σύστημα μπορείς να το πεις σταθερό, αφού σταθερά στηρίζεται σε φοροεπιδρομές για να γεμίσει τα κρατικά ταμεία και σταθερά κάθε χρόνο γεννάει νέους φόρους με ευφάνταστες ονοματολογίες.

Έχουμε και ένα εκλογικό σύστημα που φροντίζει τουλάχιστον στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες να μην γνωρίζει ο κάθε Βουλευτής ποιούς εκπροσωπεί και να μας κυβερνούν κόμματα μειοψηφίας με 50 Βουλευτές “Μπόνους” και Βουλευτές “επικρατείας”.

Για να μην μακρυγορήσω έχουμε καταφέρει να χτίσουμε μια “Δημοκρατία” Σοβιετικού τύπου που, αγνοώντας τις ανάγκες των πολλών, παίρνει από τους πολλούς για να δίνει στους λίγους.

Αυτοί με την σειρά τους, δεν έχουν κανένα λόγο να επιτρέψουν ανταγωνιστικές συνθήκες και ελεύθερη οικονομία και φροντίζουν να στραγγαλίζουν καθε πρωτοβουλία με μέσα διαπλοκής και διαφθοράς.

Αυτή η “Δημοκρατία” της μεταπολίτευσης έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της, υπάρχει και ταλαιπωρεί την χώρα σαν “αυτοάνοσο νόσημα” και όφειλε προ πολλού να έχει ξεκινήσει η διαδικασία αυτοθεραπείας.

Αντί να ασχοληθούμε μόνοι μας να βρούμε θεραπείες σε όσα ταλανίζουν την οικονομία και την κοινωνία μας, επιτρέψαμε με λάθη και παραλείψεις μας, να φτάσουμε σε σημείο οικονομικής ασφυξίας.

Απευθυνθήκαμε για λύσεις στην μεγάλη οικογένεια την ΕΕ, για να διαπιστώσουμε ότι και αυτή υπέφερε από παρόμοια νοσήματα.

Έτσι δεν μας φτάνανε τα δικά μας παράσιτα, αποκτήσαμε και εισαγόμενα τσιμπούρια.

Τραγικά τα λάθη μας, όποια και αν ήταν η αιτία που μας οδήγησε σε αυτά.

-Πρώτον φερθήκαμε σαν πρωτάρηδες λες και δεν είχαμε ιστορικό πτωχεύσεων να αντλήσουμε διδάγματα. Σε κάθε προηγούμενη πτώχευση – και είχαμε τέσσερις- οι δανειστές λειτούργησαν με παρόμοια τρόπο άρα έπρεπε να περιμένουμε αυτήν την εξέλιξη.

-Δεύτερον η ΕΕ με την συνδρομή του ΔΝΤ, λειτούργησαν μόνο σαν δανειστές-προσωρινοί αντικαταστάτες των “Αγορών”, φροντίζοντας μόνον να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων τους. Εκεί στόχευαν τα μνημόνια λιτότητας, εκεί και η επιβολή του αγγλοσαξωνικού δικαίου, όπως και οι ιδιωτικοποιήσεις που επέβαλλαν.

Ότι ονόμασαν “ιδιωτικοποίηση” ήταν και είναι στην ουσία πλιάτσικο στην κρατική περιουσία και τις υποδομές.

Να θυμίσω την “ιδιωτικοποίηση” του ΟΤΕ πού πήγε στην κρατική “Ντοϊτσε Τέλεκομ”, ή τα 10 κερδοφόρα τουριστικά Αεροδρόμια που τα πήραν με το ζόρι να τα δώσουν στην την κρατική Γερμανική Εταιρία “Φραπορτ”.

Έπονται τα λιμάνια, η Τραινοσε, οι αυτοκινητόδρομοι και ότι άλλο χρειαστούν για να γεμίσει το Ταμείο που φτιάχτηκε για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, να αποπληρώσει μέρος των δανείων και να μείνει και κάτι να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη της οικονομίας.

Το πώς θα επιτύχεις ανάπτυξη χάνοντας τις υποδομές που είναι απαραίτητες γι’ αυτήν, δεν μας το εξηγεί κανείς γιατί δεν τους ενδιαφέρει. Ούτε αυτούς που το επιβάλλουν, ούτε αυτούς που το αποδέχονται.

-Τρίτο τραγικό λάθος μας ήταν που επιτρέψαμε στην Τρόικα (τώρα Κουαρτέτο) να λαμβάνει γνώση από μέσα κάθε λεπτομέρειας και αδυναμίας της δομής του κράτους και της οικονομίας μας.
Άντε μετά να κάνεις διαπραγμάτευση και να επιτύχεις έντιμο συμβιβασμό, όταν ο αντίπαλος σε γνωρίζει μέσα- έξω.

-Τέταρτο τραγικό λάθος με ευθύνη όλων όσων κυβέρνησαν την χώρα από την αρχή της κρίσης έως σήμερα είναι ότι δεν άδραξαν την ευκαιρία να προχωρήσουν σε δομικές αναδιαρθώσεις που είχε ανάγκη η χώρα, αλλά περιορίστηκαν στο ρόλο του εκτελεστή των εντολών των δανειστών.

Μειώσεις μισθών και συντάξεων, μειώσεις προσωπικού στο Δημόσιο, μειώσεις δαπανών και κάθε μέτρο λιτότητας εφαρμοζόμενα όλα μαζί, δημιούργησαν μια, εν είδη ντόμινο, αλυσιδωτή κατάρρευση της οικονομίας που οδήγησε στο κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων, δραματική μείωση του ΑΕΠ, αύξηση της ανεργίας, χωρίς κανένα όφελος γιατί, ταυτόχρονα, από τις απολύσεις μειώθηκαν τα φορολογικά και τα ασφαλιστικά έσοδα του κράτους, αυξήθηκαν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες από τις πρόωρες συντάξεις και αυξήθηκαν οι δαπάνες για την ανεργία και την πρόνοια.

Τέλος για να κλείσουμε την απαρίθμηση των σφαλμάτων χωρίς να τα έχουμε καλύψει όλα, τραγικά αποτελέσματα είχε η προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα για αναδιαπραγμάτευση, καθ’ όσον, όπως κρίνεται από το αποτέλεσμα, πήγαν χωρίς στρατηγικό σχέδιο και τακτική, έπεσαν στην παγίδα της χρονοβόρος διάρκειας που ήταν εις βάρος μας γιατί αδυνάτιζαν επικίνδυνα την οικονομία και τα από θέματα των τραπεζών.

Ακόμη σημαντικό είναι να σημειώσουμε ότι σταδιακά, οι Έλληνες διαπραγματευτές οδηγήθηκαν σε μια κατάσταση στην οποία ήταν υποχρεωμένοι να προτείνουν αυτοί μέτρα λιτότητας κάθε φορά, ενώ η διαπραγματευτική τους θέση ήταν εντελώς αντίθετη με την συνέχιση των μνημονίων και επεδίωκαν την απομείωση ή έστω την αναδιαμόρφωση του χρέους και αναπτυξιακά μέτρα, που, έως σήμερα, είναι ασαφές το πότε θα εμφανιστούν και υπό ποίους όρους.

Σήμερα η οικονομία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και είναι αμφίβολο αν θα αντέξει τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που πρόσφατα ψήφισε η Βουλή και το τρίτο μνημόνιο λιτότητας που ακολουθεί.

Πιο σημαντικό, κατά την άποψή μου, είναι να επανακτήσουν οι Έλληνες εμπιστοσύνη όσον αφορά τις πράξεις και τις επιδιώξεις της ΕΕ, γιατί, από την μέχρι τώρα συμπεριφορά της, εδραιώνει την άποψη ότι δεν επιδιώκει την στήριξη της χώρας να βγει από την κρίση και να μπει σε πορεία ανάπτυξης, αλλά τον κανιβαλισμό των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.

Δεδομένου ότι η ΕΕ με την σημερινή μορφή της λειτουργεί ασύμμετρα υπέρ της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται πίσω από κάθε ενέργεια, πράξη και παράλειψη, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι η Γερμανία δεν έχει εγκαταλείψει το δόγμα “Deutschland uber alles” αλλά το υπηρετεί με άλλα μέσα.

Με βάση τα παραπάνω αν θέλουμε να περισώσουμε ότι απομένει από τις μέχρι τώρα ήττες μας, πρέπει να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να επαναχαράξουμε την στρατηγική αντιμετώπιση και τις τακτικές κινήσεις που είναι απαραίτητες για να αποφύγουμε την οποιαδήποτε επόμενη ολέθρια ήττα.

Την μάχη αυτή κανείς δεν μπορεί να την κερδίσει μόνος του.

Ούτε οι μεμονωμένες ενέργειες αρκούν.

Χρειάζεται απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας, καταμέτρηση των απωλειών, εκτίμηση των δυνατών και των αδύνατων σημείων, δικών μας και της αντίπαλης πλευράς αλλά και ορθή ανάλυση των γεωπολιτικών τάσεων και δυναμικών, πριν προχωρήσουμε στις επόμενες κινήσεις μας.