Όταν στο ζητιάνο δίνεις χάλκινο σε βρίζει

Όταν στον ζητιάνο δίνεις «χάλκινο», σε βρίζει.

Την πραγματικότητα αυτή που απορρέει από την ίδια ζωή, είναι προφανές ότι την αγνοεί η κυβέρνηση, που υπόσχεται προεκλογικά να μοιράσει μερικά ευρώ στους κατεστραμμένους Έλληνες, ευελπιστώντας ότι θα μπορέσει να αναστρέψει το τεράστιο κύμα δυσαρέσκειας που επικρατεί στον ελληνικό λαό, για την εφαρμοζόμενη πολιτική της.

Η άλλη μεγάλη αλήθεια που αγνοεί η κυβέρνηση είναι ότι η καλή ψυχολογία -αν αυτή υπάρξει με την διανομή λίγων ευρώ στους αδύναμους οικονομικά- δεν γεμίζει το στομάχι των πεινασμένων, ούτε πληρώνει τα χρέη τους, ούτε σώζει τις περιουσίες τους από τους πλειστηριασμούς.

Όπως επίσης η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί ότι δεν είναι παροχή προς τους επιχειρηματίες να τους δώσει και μάλιστα κουτσουρεμένα τα χρήματα που τους χρωστάει εδώ και χρόνια.

Και είναι πολλά αυτά που θέλει να αγνοεί η κυβέρνηση και αγωνιωδώς επιχειρεί να τα παρουσιάσει όπως τη βολεύει.

Για παράδειγμα η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να φέρει αντίστοιχη αύξηση των αμοιβών των εργαζομένων, ούτε να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.

Οι επιχειρήσεις και ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες χαροπαλεύουν και τις μικρές αυτές μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών θα τις χρησιμοποιήσουν για να κλείσουν κάποιες τρύπες τους και όχι για να αναπτυχθούν ή να προσλάβουν προσωπικό.

Το μόνο λοιπόν που ίσως καταφέρει η κυβέρνηση με τη νέα συμφωνία που έκανε με την τρόικα είναι να πάρει η ίδια μια ανάσα ζωής.

Να αποφύγει το ατύχημα της ανταρσίας δεκάδων βουλευτών και των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης που δήλωναν ότι προτιμούν να ρίξουν την κυβέρνηση τους, παρά να ψηφίσουν μέτρα όπως η απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, νέες απολύσεις στο δημόσιο και βέβαια τις καταστροφικές προτάσεις του ΟΟΣΑ για το γάλα, τα φάρμακα, το ψωμί.

Μεταθέτοντας την εφαρμογή αυτών των μέτρων για αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση αποφεύγει την πτώση της μεν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ενισχύει τη δυναμική της.

Παραμένει υπόλογη στους Έλληνες για τη δεινή κατάσταση στην οποία τους έχει φέρει με τις πολιτικές της.

Γιατί η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι σε μια χώρα με 1,5 εκατ. ανέργους και με τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού –πλην μικρών εξαιρέσεων- να ανήκει πλέον στη κατηγορία των νεόπτωχων, η διανομή ελεημοσύνης από ένα πλεόνασμα το οποίο έχει προέλθει από την κοινωνική εξαθλίωση της χώρας, μάλλον εξοργίζει περισσότερο παρά κατευνάζει την οργή των πολιτών.

Υ.Γ. Αν ενθυμούμε καλώς η κυβέρνηση υποσχόταν την διανομή του 70% του πλεονάσματος. Μάλλον αγνοεί και τα απλά μαθηματικά.