Το ευρώ κι ο γρύλος σου!

Ευρωσκεπτικιστή δεν θα μ΄ έλεγες! Με σπουδές στην «μητρόπολη» της Ε.Ε., το Στρασβούργο, με γαλλικά και πιάνο (που λέει ο λόγος) και με το οικογενειακό βλέμμα προς Ιταλία και Γαλλία, πάντα ονειρευόμουν μια Ενωμένη Ευρώπη του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας, να μην σου πως και από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια.

Παίρνεις το αεροπλάνο την Πέμπτη, πετάς Παρίσι ή Βερολίνο, δεν αλλάζεις καν χρήματα, κάνεις τις βόλτες σου και γυρίζεις Δευτέρα. Γεμίζεις τις μπαταρίες αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια μεγάλη Οικογένεια με Αρχαία Ελλάδα, Αναγέννηση και Μπαρόκ, Παρθενώνα, Tour Eiffel και Sagrada Familia.

Να ‘χεις εξοβελίσει τους πολέμους από την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, να προάγεις τη Δημοκρατία, τα Γράμματα και τον Πολιτισμό, να χεις δουλειά για όλους…

Κοινή Οικονομική πολιτική, κοινή Εξωτερική Πολιτική, κοινή Άμυνα, κοινή πολιτική για το Περιβάλλον…

Όχι πια πόλεμοι, όχι πια φασίστες και ναζιστές….

Ωραία λόγια, όμορφοι στόχοι, ωραία ειπωμένοι!

Εδώ, μας συγχωρείτε, θα περάσουμε σε διαφημιστικό διάλειμμα!

(Επιστρέψαμε μετά από διαφημίσεις τραπεζών, πολυεθνικών, γερμανικών και γαλλικών αυτοκινήτων)

Πρέπει πλέον να είσαι πολύ αφελής, βλαξ ή καιροσκόπος για να μην βλέπεις πως το πλοίο έχει αλλάξει ρώτα και πάει κατευθείαν στα βράχια…

Η Μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια κατοικεί σε έναν Πύργο όπου στα μεγάλα διαμερίσματα τρώνε, πίνουνε και τραγουδάμε ενώ στα υπόγεια συνωστίζεται το υπηρετικό προσωπικό με ανοικτές τις τηλεοράσεις για να καλύπτονται οι κραυγές απόγνωσης, ο πόνος και η δυστυχία!

Το πρόγραμμα το ορίζουν οι αποπάνω… που επιλέγουν και τους επιστάτες…

Τίποτα απ’ ό,τι υπήρξε ως ευρωπαϊκό όραμα δεν έχει επιτευχθεί!

Μια τρομακτική ευρωπαϊκή γραφειοκρατία με παράσιτα εταιρειών και λόμπι που ετοιμάζουν οδηγίες και αποφάσεις… για όλους τους τομείς που υπαγορεύονται από τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα.

Ένα νόμισμα κοινό που εξυπηρετεί μόνον ορισμένες χώρες και χρεώνει τις υπόλοιπες… Ένα νόμισμα που δεν μας ανήκει αλλά που το «δανειζόμαστε» με αντάλλαγμα!

Ένας συνεχής πλουτισμός της Γερμανίας και λίγων ακόμα χωρών που έχουν συγκεντρώσει την βιομηχανική παραγωγή και κάνουν συνεχώς «Banca»!

Μια καιροσκοπική πολιτική με βάση την οποία στηρίζουμε όποιον μας βολεύει, εμάς, όχι τους πολίτες…

Συγκέντρωση πλούτου, τρομακτικές ταξικές και εθνικές αδικίες, υποκρισία στην ηθική, το δάχτυλο που κουνιέται σαν του φύλακα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης…

Αστικές Τάξεις που έχουν ισοπεδωθεί από διεθνικό πλούτο και τεράστιες επιχειρήσεις.

Μεσαίες τάξεις που έχουν κατέβει δεκάδες σκαλοπάτια και κάνουν ουρές για φαγητό, υγεία, παιδεία…

Στρατιές ανέργων, δεκάδων εκατομμυρίων που έχουν μόνον ένα μέλλον: τον αργό θάνατο!

Στρατιές νέων με σκοτωμένα όνειρα…

Στρατιές συνταξιούχων, ανήμπορων να αντιδράσουν που φοβούνται ότι θα χάσουν και το ένα πιάτο φαγητό…

Στη «σύγχρονη» Ευρώπη επικρατούν οι ρουφιάνοι, οι οσφυοκάμπτες, οι μιζαδόροι, οι προπαγανδιστές, οι τραπεζίτες, οι πλούσιοι και φοροδιαφεύγοντες άρπαγες!

Όλα τα τσιράκια τους έχουν πιάσει δουλειά, ρίχνοντας λάσπη σε κάθε διαφορετική φωνή!

Η ίδια συνταγή στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα… στην Ουκρανία!

Προς το παρόν, γιατί ο κατάλογος των χωρών θα αυξηθεί…

Εξάλλου δεν μας ενδιαφέρουν οι χώρες, αφού ο πλούτος είναι «διεθνικός»!

Η Ευρώπη του Πολιτισμού είναι πλέον μια «πλατφόρμα» όπου κάθε πολυεθνικό αρπακτικό προωθεί διατάξεις για τον πλουτισμό του…

Ένα νόμισμα απρόσωπο που δεν έχει καμία ψυχή πάνω του. Που είναι η Ευρωπαϊκή Ιστορία; Είδατε τις Μυκήνες απάνω; Είδατε τον Παρθενώνα; Είδατε τον Μινωϊκό Πολιτισμό;

Είδατε τα επιτεύγματα της Επιστήμης, της Σκέψης, της Φιλοσοφίας όλης της Ηπείρου; Είδατε τη Γαλλική Επανάσταση;

Άχρωμο, άοσμο και άγευστο νόμισμα…

Μην μιλήσουμε για την Ευρώπη της Άμυνας και της Εξωτερικής Πολιτικής…

Είναι αυτή που ταυτίζεται με την Γερμανική πλουτοκρατία, συνεπής συνεχιστής της ιστορίας της χώρας με «άλλο πρόσωπο» και «άλλα μέσα».

Ποιος θα φανταζόταν, η Ευρώπη και το όραμα του Ντε Γκολ να καταντήσει στήριξη στους ναζιστές της Ουκρανίας;

Ποιος θα φανταζόταν οι «ίσες ευκαιρίες για όλους τους πολίτες» να καταντήσει σε μισθούς 400 ευρώ, όταν το επίδομα ανεργίας στις περισσότερες χώρες είναι πάνω από 1000!

Ποιος θα φανταζόταν πως «η ελευθερία μετακίνησης», θα ισοδυναμούσε με μετανάστευση;

Ποιος θα φανταζόταν το προσδόκιμο όριο ζωής να κατεβαίνει για να κερδίσουν κάποιοι Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικανοί, αλλά και ορισμένα εθνικά παράσιτα, μερικά συμβόλαια δισεκατομμυρίων για όπλα, προϊόντα, έργα και υπηρεσίες μετά από διαφθορά;

Ποιος θα φανταζόταν να μας μιλάνε για χρέη όταν έχουν πνίξει την Υδρόγειο στο αίμα και όταν δεν έχουν πληρώσει τις αποζημιώσεις ή και τα δάνεια που πήραν κλέβοντας μια χώρα;

Μια Ευρώπη έρμαιο των πολυεθνικών και των τραπεζών δεν ήταν το όνειρο κανενός!

Μια Ευρώπη με αχυρανθρώπους, στυλ Μπαρόζο, Ρομπάι, Παπαδήμο, Ρέντσι, Στουρνάρα, Σαμαρά, Βενιζέλο και πάει λέγοντας…

Ποια Ευρώπη;

Η Ευρώπη της Κομισιόν που δεν έχει σχέση με γνήσια εκπροσώπηση;

Που είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Μια Ευρώπη στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γερμανίας δεν ήταν το επιδιωκόμενο!

Μια Ευρώπη όπου ο Πολιτισμός και ο Ανθρωπισμό θα είχε σύμβολο το Ευρώ, δεν την ήθελε κανείς…

Κανείς;

Σχεδόν κανείς!

Μόνον όσοι κερδίζουν από αυτό το κάτεργο την ήθελαν και την ονειρεύονται…

Και όσοι ανόητοι τρώνε από το πιάτο τους… και περνάνε τους νόμους τους…

Συγγνώμη, αλλά τέτοια Ευρώπη, ούτε την ήθελα, ούτε την θέλω.

Και ο βρεγμένος, το νερό δεν το φοβάται!

Ελπίζω τουλάχιστον πως δεν θα φοβηθούμε να ρισκάρουμε το «ΤΙΠΟΤΑ»!

Υ.Γ. Ως δημοσιογράφος θα έπρεπε ίσως να μιλήσω για «προσπάθειες της Ευρώπης να βρει τη φωνή της μέσα από τις προκλήσεις των καιρών». Ως πολίτης ωστόσο έχω καθήκον να αντιδράσω!

Υ.Γ.2 Παρακολούθησα (χθες – 17/03/2013) τη συζήτηση για την «κεντροαριστερά» ή καλύτερη την προσπάθεια ορισμένων αποτυχημένων να επιζήσουν… Είναι αυτοί που σήμερα υπερψηφίζουν απελευθέρωση απολύσεων και νέα μείωση των μισθών; Είναι αυτοί που απλά προσπαθούν να επιζήσουν και να μην περάσουν στην ανεργία; Εγώ πάντως είδα έναν συρφετό αποτυχημένων…