Το δημοψήφισμα και το… ντόμινο των Χρηματιστηρίων

Γράψε κάτι βρε να γίνει viral. Καιρό έχεις να γράψεις, με προέτρεψε ο Στέφανος. Έλα όμως που το έχουμε χόμπι και όχι επάγγελμα.

Τα έβαλα κάτω και είπα να γράψω κάτι με τίτλο «Δημοκρατία του Δειμοκράτη». Αμ δε όμως. Σου έχει συμβεί ποτέ να θες να πεις τόσα πολλά μα να μην μπορείς να τα εκφράσεις;

Έτσι λοιπόν με το Office ανοικτό όλη τη μέρα η μέρα πέρασε τελικά και στην οθόνη δεν υπήρχαν παρά κάποιες αράδες σκόρπιες που περισσότερο έμοιαζαν με επικεφαλίδες και κεντρικές ιδέες παρά με προτάσεις ολοκληρωμένες και πλήρεις νοήματος.

Η τηλεόραση από τη μία και το διαδίκτυο από την άλλη προσέφεραν τέτοια υπερπληροφόρηση που πραγματικά αδυνατούσα να τα βάλω όλα σε τάξη.

Είδα τη Βουλή μέχρι το τέλος και τότε πραγματικά ξεκαθάρισαν όλα! Και δεν ήταν το τι ειπώθηκε αλλά τα βλέμματα φίλοι μου…

Προτού έρθω λοιπόν στα βλέμματα ας αναφερθώ στις σκόρπιες φράσεις και εικόνες που τριγύριζαν στο νου όλη τη μέρα.

Σε λίγες ώρες στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου ανοίγει το χρηματιστήριο του Τόκυο.

Το αν στην τηλεόραση δεις εικόνες από την Πρωτοχρονιά με πυροτεχνήματα αντί του Nikkei να κατρακυλάει και κάθε ώρα «που θα αλλάζει ο χρόνος» στην Σαγκάη στην Κουάλλαλουπούρ κλπ μην παραξενευτείς. Θα είναι εικόνες αρχείου όπως εκείνες οι χειμωνιάτικες στα ΑΤΜ.

Για να μην παρεξηγηθώ είχε ουρές στα ΑΤΜ τα οποία πράγματι άδειασαν και ξαναγέμισαν. Απλά οι φωτογραφίες συνταξιούχων που περιμένουν το δώρο των Χριστουγέννων είχαν περισσότερο κόσμο…

Μας λένε πως το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα κρίνει την παραμονή της Ελλάδας ή όχι στο ευρώ.

Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είχε και ούτε έχει τη δυνατότητα να τυπώσει η ίδια ευρώ δε στέκει το επιχείρημα.

Πάλι με ευρώ θα γίνονται οι συναλλαγές. Έτσι και αλλιώς οι πρεσβύτεροι θα θυμούνται πως στην μεταπολεμική Ελλάδα με λίρες Αγγλίας γίνονταν οι συναλλαγές.

Η αλήθεια είναι πως η «άρνηση» στο τελεσίγραφο των Θεσμών νομοτελειακά σχεδόν μπορεί να οδηγήσει σε «έξοδο».

Το ερώτημα όμως είναι «μήπως μπήκαμε με Δημοψήφισμα στο ευρώ και δεν το θυμόμαστε;». Διότι –διορθώστε με- η είσοδος στο Ευρώ συνοδεύτηκε και με το Δουβλίνο ΙΙ αν δεν απατώμαι και όλοι γνωρίζετε πλέον τις επιπτώσεις του…

Προσωπικά δεν είμαι βέβαιος ότι το «ΟΧΙ» θα υπερισχύσει στο Δημοψήφισμα. Θέλει κότσια η Δημοκρατία και Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία σε ένα λαό που τον γαλούχισαν να κρίνει εκ του ασφαλούς και στόλισε τις αλυσίδες του με γιρλάντες.

Κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο μια δημοσκόπηση (πότε πρόλαβε ρε σεις!!!). Αν στις μυστικές δημοσκοπήσεις δουν πως το «ΟΧΙ» είναι μπροστά θα απαξιώσουν τη διαδικασία με αποχή ελπίζοντας αυτή να ξεπεράσει το 50%.

Εξίσωση με πολλούς αγνώστους.

Πρώτη φορά Αριστερά πρώτη φορά Δημοψήφισμα. Κακά τα ψέματα στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης ο λαός δεν ρωτήθηκε ούτε μια φορά από αυτούς που «θέλουν να μείνουν στην Ευρώπη».

Το ερώτημα είναι «ποιος είπε πως δεν θέλουν οι του ΟΧΙ να μείνουν στην Ευρώπη;».

Πράγματι το ερώτημα φαίνεται πως ετέθει με τρόπο ώστε να χωράει στο «Σύνταγμα» που τόσες φορές πατσαβούριαζαν οι «Ευρωπαίοι» με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου νομολογίες κλπ. Τέλος πάντων είναι δύσκολο να παίξεις με σημαδεμένη τράπουλα. Τόσες Συνταγματικές αναθεωρήσεις αυτά τα 40 χρόνια…

Και είδαμε τη Νέα Δημοκρατία να αποχωρεί για λίγο από την αίθουσα στην ομιλία του Α. Σαμαρά σε μια κίνηση που θύμισε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακού πριν από χρόνια στον οποίο οι παίκτες της ΑΕΚ συνεννοημένοι έπαθαν όλοι μαζί κράμπα και ξάπλωσαν στο χορτάρι με τους οπαδούς του Σύριζα… λάθος, του Ολυμπιακού να τους φωνάζουν «πέστε κάτω».

Είναι σαφές πλέον πως το Δημοψήφισμα αποτελεί μέρος της διαπραγμάτευσης με τους Θεσμούς οι οποίοι δεν θέλουν τα χαλαρώσει ο χαλκάς «και το λουρί στο σβέρκο».

Δεν είναι ερώτημα «αν θα μείνουμε στην Ευρώπη ή όχι».

Το ΚΚΕ φρόντισε -ως από μηχανής Θεός- την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή ώρα 2 μετά τα μεσάνυχτα- να ξεκαθαριστεί η εικόνα όταν ξεκάθαρα έθεσε θέμα «παραμονής στην Ευρώπη και το Ευρώ» και μετ επιτάσεως ζήτησε να συμπεριληφθεί στο Δημοψήφισμα. Μόνο που το έκαμε εκπρόθεσμα.

Αυτό το «πατρικό» βλέμμα βρε παιδιά του Κουτσούμπα στον Τσίπρα κι εκείνο του Παφίλη σαν του «αγαπημένου θείου που τον πήγε για πρώτη φορά σε γυναίκα» ήταν όλα τα λεφτά. Και οι υπόλοιποι βαριοί αεικίνητα ακίνητοι σαν… Ιερά Σύνοδος.

Ο Μαρξισμός έχει χαρακτηριστικά θρησκείας. Αν οι Αριστεροί στο σύνολό τους παρά τα filioque τους ήταν οι πιστοί, τότε το ΚΚΕ αποτελεί σίγουρα τους Σεναχεντρίν του Μαρξισμού.

Λοιπόν φίλες και φίλοι το Δημοψήφισμα αυτό ας ελπίσουμε ότι θα είναι η αρχή για να γίνουν και άλλα Δημοψηφίσματα.

Όποιος δεν θέλει τη γνώμη και τη βούληση του Λαού είναι εχθρός του Λαού. Το έχει ανάγκη η πατρίδα. Η αλήθεια είναι πως επικρατεί μια ένταση αυτές τις μέρες και για εμένα είναι καλό μετά από τις καταστροφικές δεκαετίες 1990 και 2000.

Επιτέλους ας ξαναγίνουμε πολιτικοποιημένοι διότι δεν μπορώ να βλέπω και να ακούω Ρουβάδες και Ρουβίτσες και μοντέλες δευτερότριτες να εκφράζουν άποψη.

Το αποτέλεσμα όποιο και να είναι αυτό «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» θα πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους.

Σε αυτό τον τόπο γεννήθηκε η Δημοκρατία, όλος ο πλανήτης έχει στραμμένο το βλέμμα του εδώ και αυτή τη φορά κάτι μου λέει πως θα είμαστε αυτό που ήταν και οι πρόγονοί μας, πρωτοπόροι.