Μνημόνια, δημοψηφίσματα και διαπραγματεύσεις στη σκιά γεωπολιτικών εξελίξεων

Ολάκερος ο πλανήτης αυτή τη στιγμή ασχολείται με τα τεκταινόμενα περί το «ελληνικόν ζήτημα», το οποίο ειδησεογραφικά τουλάχιστον, είναι το πρωταρχικό ζήτημα!!! Ουάου!!!

Κατά κανόνα όσα λέγονται ή γράφονται είναι ενορχηστρωμένως προπαγανδιστικά. Ακόμα περισσότερα θα μπορούσαν να γραφτούν σχετικά με ψιθύρους, ιδιαίτερα ψιθύρους που κυκλοφορούν ως προς την ουσία των διαπραγματεύσεων.

Θα αποφύγουμε όμως να εισέλθουμε σ’ αυτή την ατραπό διότι θεωρούμε πως την πραγματικότητα των διαπραγματεύσεων γνωρίζουν ελάχιστα άτομα από την ελληνική κυβέρνηση, όσοι δηλαδή, έχουν χειριστεί ενεργώς το ζήτημα.

Και την πραγματικότητα αυτή θα την μάθουμε όταν και αν αποφασίσουν κάποια στιγμή να μιλήσουν.

Ο έμπειρος αναγνώστης μπορεί να εξάγει ασφαλή συμπεράσματα, από το ύφος και τον τόνο των φερέφωνων ΜΜΕ (εγχώριων και μη) του διεθνούς συστήματος.

Η μεγάλη είδηση των ημερών, η εκκωφαντική είδηση θα είναι η προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές συχνότητες – εδώ θα γελάσει κάθε πικραμένος (όχι ο γερμανοτραφής Πικραμένος, ο και κληθείς στη Λέσχη Μπιλντεμπεργκ).

Να μην ξεχνάμε ότι η κατάσταση έφτασε στο σημείο που είμαστε σήμερα, λόγω της ατολμίας της ελληνικής κυβέρνησης, λόγω της απουσίας στρατηγικής και τακτικής και, φυσικά, λόγω του γεγονότος ότι δεν τήρησε τις προγραμματικές της εξαγγελίες περί διαγραφής του χρέους από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων της.

Αντιθέτως, ενώ χαριεντιζόταν για μήνες, στο τέλος, με υπογραφή του αριστερού πρωθυπουργού προτάθηκε στην τρόικα το γνωστό 47σέλιδο μέτρων κοστολογημένα στα 8 δισ. Οποίος συμβιβασμός! Οποίος ευτελισμός! Τώρα ωρύεται αλλά εις μάτην.

Τώρα ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας είναι στριμωγμένος στη γωνία χωρίς διέξοδο διαφυγής.

Άφησε έδαφος για παιχνίδι στην τρόικα. Τους επέτρεψε να τον ψυχολογήσουν. Και τώρα «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…».

Οι εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής «αριστερής» κυβέρνησης, σοσιαλδημοκρατίας για την ακρίβεια, είναι δεδομένες και συγγνωστές.

Όμως, αυτή την εκδοχή διακυβέρνησης δεν μπορούν να την ανεχτούν οι λατρεμένοι μας Ευρωπαίοι εταίροι (!). Η σοσιαλδημοκρατία στις μέρες μας είναι ανεπιθύμητη σε όλη την Ευρώπη, ας μη μιλήσουμε για τις ΗΠΑ. Θεωρείται ύποπτη για συμπράξεις με την καθαυτό αριστερά, γεγονός ασυγχώρητο από την σύγχρονη ευρωπαϊκή συστημική δεξιά.

Όσον αφορά στην Ελλάδα, χώρα – προτεκτοράτο εκ της συστάσεώς της, έχει εγκαθιδρυθεί μια παρασιτική αστική τάξη, το «Κολωνάκι» θα λέγαμε συνοπτικά, για να μπορούν να κρατούν υπό τον άμεσο έλεγχό τους τη χώρα.

Η ντόπια αστική τάξη υπήρξε βαθύτατα συνδεδεμένη και ελεγχόμενη από το ευρωπαϊκό κατεστημένο από τα προεπαναστατικά χρόνια.

Η αριστερή εναλλακτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε ξαφνικά. Ο πυρήνας του είναι περίπου 3% του εκλογικού σώματος.

Το 34% που πήρε στις πρόσφατες εκλογές δεν έχει ομοιογενοποιηθεί. Δεν έχουν γίνει κόμμα. Δεν πρόλαβαν να προετοιμαστούν ψυχολογικά, πολιτικά, οργανωτικά. Και πήγαν στην κυριολεξία «ξεβράκωτοι» να διαπραγματευτούν με την τρόικα.

Χωρίς να εκμεταλλευτούν τον «άσο» του αιφνιδιασμού, χωρίς να έχουν οργανώσει κάποια σοβαρή μπλόφα (π.χ. να τυπώσουν 20 δισ. δραχμές), χωρίς να διαθέτουν εναλλακτικό σενάριο σε περίπτωση αποτυχίας των συνομιλιών.

Αντιθέτως, διατράνωναν πανταχόθεν ότι δεν έχουν λαϊκή εντολή για ρήξη με την τρόικα αλλά για έντιμο συμβιβασμό.

Μεγαλύτερη ανοησία στο χώρο της διπλωματίας δεν έχει ειπωθεί.

Πήγαν να διαπραγματευθούν ανοίγοντας επάνω στο τραπέζι όλα τους τα χαρτιά. Αν είναι δυνατόν.

Η συμπεριφορά τους ήδη αποτελεί μάθημα απευκταίας πρακτικής στις σχολές διπλωματίας.

Και φυσικά η αντιμετώπιση που είχαν ήταν εμφανής εμπαιγμός και καζούρα. Σε τέτοιο σημείο εμπαιγμός που δεν το πίστευαν κι έβαζαν τον Βαρουφάκη να μαγνητοφωνεί τις συνομιλίες για να πειστούν για τα τεκταινόμενα.

Δεν τους φταίει κανείς. Μόνοι τους κάψαν τα χαρτιά τους. Το κακό είναι ότι το λογαριασμό από τις ανεκδιήγητες ανοησίες τους θα τον πληρώσει ο ελληνικός λαός, ο «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

Μας ζάλισαν τον έρωτα λέγοντας ότι δεν έχουν λαϊκή εντολή για ρήξη και έξοδο από το ευρώ.

Γιατί; πήραν εντολή για νέο μνημόνιο;

Μάλιστα, τις προηγούμενες ημέρες πραγματοποιήθηκαν στο κέντρο των Αθηνών οι πιο ανούσιες συγκεντρώσεις του αιώνα μας για την παραμονή μας στο ευρώ και στην Ευρώπη. Είμαστε ανεκδιήγητοι. Ώρες ώρες στον τράχηλό μας μόνο καπίστρι του αξίζει. Ψευτορωμαίικο που έλεγε και ο πατροκοσμάς. Ψευτορωμαίικο.

Να το πάρουμε αλλιώς όμως γιατί αυτοί εδώ θα μας τρελάνουν. Λένε ότι ο Αλέξης δεν πήρε εντολή για ρήξη και έξοδο από το ευρώ. Δηλαδή τι ακριβώς εννοούν;

Ότι ο Σημίτης πήρε λαϊκή εντολή να μας βάλλει στο ευρώ; ή μήπως πήρε λαϊκή εντολή ο Καραμανλής να μας βάλλει στην ΕΟΚ;

Τι σόι πλαστά διλήμματα είναι αυτά; Τι σόι πολιτικά ατοπήματα είναι αυτά. Τι σόι πολιτικές αρλούμπες είναι αυτές;

Και να μην μιλήσουμε για την απύθμενη ελαφρότητα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που άδειασε τα ταμεία του κράτους και των οργανισμών μη τολμώντας να κηρύξει στάση πληρωμών έναντι των δανειστών όταν έπρεπε και τώρα, μετά από ατέλειωτα σφάλματα, έρχεται να ζητήσει μέσω δημοψηφίσματος την ενδυνάμωσή της, χωρίς όμως να υπάρχει ένα πρόγραμμα που θα ακολουθήσει μετά το αποτέλεσμα, το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Το μόνο που κατάφερε είναι να ενεργοποιήσει τους Γαλλογερμανούς οι οποίοι κούρδισαν τον μουγκό της Ραφήνας και μας απηύθυνε παροτρύνσεις και συμβουλές -και αυτές με άρωμα τρομοκρατίας.

Και δεν είναι ότι ζητάει την αρνητική ψήφο των πολιτών στο δημοψήφισμα, έχει εγκλωβίσει τον λαό στην υποχρεωτική ψήφιση του όχι.

Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω. Δεν θεωρούμε ότι πρέπει να αρχίσουμε να ρίχνουμε το ανάθεμα, τουλάχιστον την δεδομένη στιγμή, όμως ορισμένα πράγματα πρέπει να τα πούμε για να μην θεωρούν ότι τρώμε κουτόχορτο.

Ας ελπίσουμε ότι η ντρίμπλα με το δημοψήφισμα θα μας βγει σε καλό, αν και όπως πάνε τα πράγματα αν δεν βάλουν το χεράκι τους οι Αμερικανοί δεν φαίνεται να ηρεμούν τα πνεύματα του κακού.

Πάντως απ’ ό,τι μαθαίνω οι Αμερικανοί μαλακώνουν λίγο τον Νοέμβρη μήνα, τότε που γιορτάζουν την Ημέρα των Ευχαριστιών.

Η οικονομική κατοχή αυτή τη στιγμή είναι περισσότερο από δεδομένη.

Το πλιάτσικο που γίνεται εις βάρος της πατρίδας θα έχει και συνέχεια όπως φαίνεται.

Εκνευριζόμαστε με το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη, προτείνοντας νέο μνημόνιο.

Ποια ανάπτυξη; Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο και δρομολογημένο από τα μέσα τις δεκαετίας του 1960 με ομολογίες ξεκάθαρες από Ευρωπαίους και Έλληνες.

Ουδεμία ανάπτυξη πλην της τουριστικής μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα. Τελεία και παύλα. Χτυπήστε τα οπίσθιά σας επί δαπέδου σαγρέ. Δεν μας επιτρέπεται να αναπτύξουμε παρά μόνον την τέχνη του γκαρσονιού.

Από τον Μάϊο μέχρι τον Σεπτέμβριο θα είμαστε η επίσημη γκαρσονιέρα της Ευρώπης. Και όταν θα γιγαντωθεί ο τουρισμός στην Ελλάδα θα εξαγοραστούν αντί πινακίου φακής οι μεγαλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες και σε μας θα αφήσουν τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες τύπου «rooms to let» ή «rooms for rent».

Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Το ιδιαιτέρως ανησυχητικό των ημερών είναι το γεγονός ότι τα παιχνίδια της κυβέρνησης με τη Ρωσία έχουν περισσότερο συναισθηματισμό απ’ ό,τι ρεαλισμό και προοπτική. Ας μη βαυκαλιζόμαστε.

Ο αγωγός ή οι αγωγοί που επιθυμούν οι Ρώσοι δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ.

Οι Τούρκοι έχουν ορισμένες πιθανότητες να προμηθευτούν ρωσικό αέριο, μόνον αν τους το επιτρέψουν οι Αμερικανοί (γεγονός για το οποίο υπάρχουν πολλές αμφιβολίες).

Στη χειρότερη περίπτωση οι Τούρκοι θα ζητήσουν και θα πάρουν ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς.

Εμείς δεν έχουμε αξιόπιστη και σοβαρή διπλωματία να απαιτήσουμε ανταλλάγματα.

Το μόνο που μπορεί να καταφέρουμε είναι να πουλήσουμε τους υδρογονάνθρακές μας στους Αμερικανούς με αντάλλαγμα τη διαγραφή μέρους του χρέους μας, ενώ οι Τούρκοι να μετέχουν ως συνεκμεταλλευτές των κοιτασμάτων μας σε αντάλλαγμα των εδαφών που θα χάσουν για τη δημιουργία του μεγάλου Κουρδιστάν.