Ήρθε η ώρα ο Αλέξης Τσίπρας να την βγει “από δεξιά” στους πιστωτές

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, το τελευταίο τετράμηνο προσπάθησαν πραγματικά να διαπραγματευτούν και μάλιστα σκληρά με τους πιστωτές της χώρας, προκειμένου να διασφαλίσουν μια κοινά επωφελή λύση.

Μέχρι τώρα, όμως, ουσιαστικό αποτέλεσμα στην διαπραγμάτευση δεν υπήρξε, με τον ελληνικό λαό καθημερινά σχεδόν να υποβάλλεται σε «σκωτσέζικο ντους», την μια διαβάζοντας και ακούγοντας ότι πλησιάζει η πολυπόθητη συμφωνία και την άλλη ότι πλησιάζει ένα Grexit.

Οι διαπραγματεύσεις πραγματικά έχουν φτάσει στο «κόκκινο» και πλέον για να τελειώσει αυτό το μαρτύριο της σταγόνας, χρειάζεται πολιτική βούληση και ενδεχομένως αλλαγή τακτικής από μέρους του πρωθυπουργού.

Με απλά λόγια ήρθε η ώρα ο Αλέξης Τσίπρας να «την βγει από δεξιά» στους πιστωτές .

Να κάνει δηλαδή αντεπίθεση με προτάσεις και θέσεις που δεν θα μπορούν να αντικρούσουν οι κεντροδεξιοί Ευρωπαίοι, όχι γιατί θα προβλέπουν σκληρά μέτρα σε βάρος της κοινωνίας, αλλά γιατί θα προωθούν μέτρα εκσυγχρονισμού του κράτους και δημιουργίας επενδύσεων και νέων θέσεων εργασίας, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των κοινωνικών παροχών.

Αυτό τον συνδυασμό, άλλωστε , τουλάχιστον στα λόγια επιζητούν και οι Ευρωπαίοι εταίροι, αλλά βρίσκουν δικαιολογίες όταν τους τον προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση και τον αρνούνται, απλά επειδή δεν τον «σερβίρουμε» όπως θέλουν.

Ας ζητήσει λοιπόν ο πρωθυπουργός στήριξη προβάλλοντας την περαιτέρω ενδυνάμωση του τραπεζικού συστσήματος, την δημιουργία επενδύσεων, την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον περιορισμό της διαφθοράς και της διαπλοκής μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Αυτά δεν μπορούν να του τα αρνηθούν οι εταίροι και οι πιστωτές. Άλλωστε αυτά λένε, έστω και για να θολώσουν τα νερά. Αν, όμως, η κυβέρνηση πάρει αυτά από τους δανειστές, τότε θα αποκτήσει δύναμη και όπλα για να προχωρήσει και στην στήριξη των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων και στην ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους.

Θέμα πολιτικής τακτικής και διπλωματικών ελιγμών είναι. Όταν για παράδειγμα οι πιστωτές μας φέρνουν ως παράδειγμα προς μίμηση την Ιρλανδία, θα πρέπει να τους επισημαίνουμε και να ζητάμε να έχουμε και εμείς το όπλο που είχε η Ιρλανδία και δεν ήταν άλλο από την χαμηλή φορολογία των επιχειρήσεων, που αποτελεί κίνητρο για την δημιουργία επενδύσεων.

Για να μπορούμε όμως να ζητήσουμε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, ως κίνητρο για να προσελκύσουμε επενδύσεις, θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε -με ίδιες δυνάμεις -περιορίσει την εκτεταμένη φοροδιαφυγή που υπάρχει. Και αυτό δεν το έχουμε πράξει . Ούτε με την σημερινή κυβέρνηση, ούτε με τις προηγούμενες.

Καιρός λοιπόν να αλλάξουμε διαπραγματευτική τακτική και τότε θα δημιουργήσουμε ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για μια επιτυχή συμφωνία. Αν και αν πραγματικά κάνουμε τις σωστές κινήσεις, ίσως και να μην χρειαζόμαστε καν συμφωνία.

Υ.Γ. Ο Αλέξης Τσίπρας, και ιδεολογικά πρέπει να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, γιατί χωρίς δυνατές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν και εργαζόμενοι, που είναι και η βασική εκλογική του πελατεία.