Ανάμεσα στις «κόκκινες» γραμμές υπάρχει ελεύθερος χώρος για τα «αυτονόητα»

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην επίτευξη της πολυπόθητης ενδιάμεσης συμφωνίας με τους εταίρους και πιστωτές και μάλιστα χωρίς να υπερβεί τις «κόκκινες» γραμμές της . Αυτό είναι καλό, αλλά όχι αρκετό. Ανάμεσα στις «κόκκινες» γραμμές υπάρχει πολύς ελεύθερος χώρος για να πράξει τα «αυτονόητα», που δεκαετίες, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, μετέθεσαν στις ελληνικές καλένδες.

Αποτελεί ευχή και επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να επιτευχθεί η ενδιάμεση συμφωνία, και να δοθεί από τους εταίρους και πιστωτές στην χώρα μας η αναγκαία ρευστότητα, ώστε να μην υπάρξει πιστωτικό γεγονός.

Από εκεί και πέρα, όμως, τι γίνεται; Γιατί το πρόβλημα δεν επιλύεται με μια ευρωπαϊκή ένεση ρευστότητας. Η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Μετά την ενδιάμεση συμφωνία θα πρέπει να επιτευχθεί και μια νέα συμφωνία μακράς πνοής, με τους εταίρους να πιέζουν ασφυκτικά για να περάσουν τα ίδια σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας με αυτά που θέλουν να επιβάλλουν και τώρα.

Και όμως, υπάρχουν παρεμβάσεις – και δεν χρησιμοποιώ τη λέξη μεταρρυθμίσεις που πλέον στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με την φτώχεια, τις απολύσεις, την ανεργία και τον αφανισμό των κοινωνικών παροχών- που θα έπρεπε να ισχύουν από δεκαετίες στο πλαίσιο του «αυτονόητου».

Με πρώτη και κυριότερη την εμπέδωση φορολογικής συνείδησης στους πολίτες , που για να κυριαρχήσει στην κοινωνία, απαιτεί την ύπαρξη ενός απλού και κυρίως δίκαιου φορολογικού συστήματος.

Η φοροδιαφυγή όσο και αν ακούγεται τετριμμένο και χιλιοειπωμένο αποτελεί για την χώρα το μεγαλύτερο έγκλημα. Και όμως , καμία μα απολύτως καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έπραξε το «αυτονόητο» δεν την περιόρισε. Όχι γιατί είναι τόσο δύσκολο, αλλά προφανώς γιατί δεν υπήρχε η πολιτική βούληση, γιατί οι κυβερνήσεις δεν ήθελαν να σπάσουν αυγά, γιατί προφανώς διαπλέκονταν με τους μεγάλους φοροφυγάδες.
Ούτε καν την φοροδιαφυγή των «μικρών ψαριών» δεν κατάφεραν να ελέγξουν γιατί πάντα αναζητούσαν τις εύκολες λύσεις , με βασική αυτή του φορτώματος των φορολογικών βαρών στα συνήθη υποζύγια, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα.

Με απλές κινήσεις, όμως, θα μπορούσαν να έχουν περιορίσει το πρόβλημα. Η χρήση πιστωτικών καρτών και όχι μετρητών για αγορές αποτελεί όπλο για την είσπραξη του ΦΠΑ, όπως όπλο αποτελεί και η «αναγνώριση» των αποδείξεων για φοροελαφρύνσεις. Το δεύτερο έγινε κάποιες φορές, αλλά ποτέ συστηματικά και με ορθό τρόπο, ενώ το πρώτο, η χρήση πιστωτικών καρτών, δεν επιχειρήθηκε ποτέ.

Όπως ποτέ καμία κυβέρνηση δεν φρόντισε να εξυγιάνει στην αρχή και να ενισχύσει στη συνέχεια το φοροελεγκτικό και εισπρακτικό μηχανισμό. Παρά το γεγονός ότι οι Εφορίες σε όλες τις μελέτες και τις έρευνες για την διαφθορά βρίσκονται στην κορυφή της μαύρης λίστας, οι παρεμβάσεις ήταν μηδενικές.

Απλά και «αυτονόητα» πράγματα που έστω και τώρα μπορούν να γίνουν άμεσα. Και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν εμπίπτουν στις «κόκκινες» γραμμές της κυβέρνησης.

Και αυτές οι «αυτονόητες» παρεμβάσεις μπορούν να αποτελέσουν και μεγάλο διαπραγματευτικό όπλο για τη σημερινή κυβέρνηση στις συζητήσεις της με τους εταίρους και δανειστές. Πρέπει όμως να γίνουν και να τονιστούν στην διαπραγμάτευση.

Η κυβέρνηση δεν αρκεί να διεκδικεί μόνο , πρέπει και να πράττει τα σωστά και τα «αυτονόητα» για να έχει ελπίδες επιτυχίας στην διαπραγμάτευση και την σημερινή και αυτήνπου θα ακολουθήσει.

Και δεν είναι μόνο το φορολογικό πεδίο που πρέπει να δράσει, υπάρχουν πολλά ακόμη.

Η χώρα εδώ και πολλούς μήνες δεν έχει αναπτυξιακό νόμο. Δεν έχει γίνει καμία συζήτηση ουσίας για το ποιους τομείς πρέπει να στηρίξει η Πολιτεία ώστε να αναπτυχθούν και να προσφέρουν στην αύξηση του ΑΕΠ. Δεν έχει υπάρξει ακόμη ξεκάθαρο τοπίο για το πώς θα πολιτευθεί η κυβέρνηση σε μείζονος σημασίας τομείς, στην παιδεία , στον πολιτισμό, στην υγεία. Ούτε έχει γίνει ξεκάθαρο, αν αυτή η κυβέρνηση θέλει να στηρίξει τις υγιείς δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας για να δώσουν την μάχη της ανάπτυξης.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν λοιπόν και δεν γίνονται, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονται εκτός των «κόκκινων γραμμών». Ας ξεκινήσει η υλοποίηση τους…