Οι νέες ασφυκτικές πιέσεις που ασκεί το τελευταίο διάστημα η τρόικα για όλο και περισσότερα και σκληρότερα μέτρα λιτότητας και δήθεν διαρθρωτικές αλλαγές, που επί της ουσίας στρέφονται εναντίον των πολιτών αλλά και δυναμικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας, έχουν προκαλέσει νέους τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό.
Για πολλοστή φορά από τότε που επιβλήθηκαν στην χώρα μας τα μνημόνια, μεγάλος αριθμός βουλευτών,- και αυτή τη περίοδο-, δηλώνει την αντίθεση του στις απαιτήσεις της τρόικας, με την επισήμανση μάλιστα ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει στη Βουλή των Ελλήνων μια σειρά από προτάσεις των δανειστών που αφορούν κυρίως τις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ.
Και δικαίως βέβαια, αφού οι προτάσεις για την νόθευση του παρθένου ελαιολάδου με σπορέλαια, οι αλλαγές στην διάρκεια του γάλακτος για να θεωρείται φρέσκο, η πώληση μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων εκτός φαρμακείων, είναι απαιτήσεις της τρόικας που σε καμία περίπτωση δεν θα ωφελήσουν τους Έλληνες καταναλωτές, ούτε βέβαια και τις εγχώριες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
Το θετικό στη σημερινή συγκυρία είναι ότι ακόμη και οι αρμόδιοι υπουργοί για τα προαναφερόμενα ζητήματα –και όχι μόνο οι βουλευτές των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού- αντιστέκονται στις απαιτήσεις αυτές των δανειστών.
Και θα πρέπει να υπερθεματίσουμε τη δήλωση του υφυπουργού Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλου που με απλά λόγια χαρακτήρισε τη τρόικα ντίλερ ξένων συμφερόντων, αναφερόμενος στις απαιτήσεις της τρόικας για την απελευθέρωση των μεταφορών. Ωστόσο στο άμεσο μέλλον θα φανεί αν οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού πιστεύουν αυτά που δηλώνουν και τα υλοποιούν.
Γιατί και στο παρελθόν υπήρξαν παρόμοιες αντιδράσεις από μέρους των εκπροσώπων μας, αλλά τελικά κάμφθηκαν μπροστά στις απειλές των εταίρων και δανειστών μας για πάγωμα της χρηματοδότησης της χώρας μας.
Αυτή τη φορά, όμως, οι πολιτικοί μας θα πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και να εμμείνουν στις εθνικές μας θέσεις.
Γιατί έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι μέχρι σήμερα στην πλειοψηφία τους τα μέτρα που επέβαλε στην χώρα μας η τρόικα για την δήθεν εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν και τα πλέον κατάλληλα. Με απλά λόγια δεν ταίριαζαν στην ελληνική πραγματικότητα, που χωρίς αμφιβολία πάντως είναι πράγματι είναι ιδιόρρυθμη.
Η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που οφείλει να πείσει τους ελεγκτές της τρόικας ότι υπάρχουν ιδιαιτερότητες που πρέπει να συνυπολογιστούν στην χάραξη και εφαρμογή του μίγματος της πολιτικής που θα οδηγήσει τη χώρα μας στην έξοδο από την κρίση.
Και πρέπει η κυβέρνηση να εστιάσει στο μείζον πρόβλημα της χώρας, που είναι αυτό της ανεργίας. Και δυστυχώς κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με αυτό.
Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Η πλειοψηφία των μέτρων και των πολιτικών που προωθούνται αυτή την δύσκολη περίοδο, οδηγούν σε αύξηση της ανεργίας. Η τρόικα ζητά απολύσεις από το δημόσιο τομέα και μέτρα διευκόλυνσης των απολύσεων από τον ιδιωτικό τομέα και η κυβέρνηση αναζητά τρόπους να ικανοποιήσει και αυτό το αίτημα των δανειστών μας. Σε μια κοινωνία ανέργων, όμως, ακόμη και αν εξυγιανθούν τα δημοσιονομικά, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική συνοχή και πρόοδος.
Κάνεις δεν αμφιβάλει για την αναποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα. Ωστόσο αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με απολύσεις. Και αν βέβαια αυτές δεν μπορούν να αποφευχθούν, τότε θα πρέπει πριν απολυθούν με οποιονδήποτε τρόπο δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να υπάρξουν πολιτικές για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα που μπορεί να δημιουργήσει βιώσιμες θέσεις απασχόλησης. Και προς αυτή την κατεύθυνση και πάλι τίποτε δεν γίνεται. Οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζονται αρνητικά και δέχονται πανταχόθεν επιθέσεις. Φορολογούνται βαριά, δεν έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση, δεν μπορούν λόγω κυβερνητικών καθυστερήσεων να ενταχθούν σε κοινοτικά και εθνικά προγράμματα, αντιμετωπίζονται μόνιμα ως ένοχες για την κερδοφορία τους.
Εν κατακλείδι ο ελληνικός λαός, σε καμιά περίπτωση δεν είναι αντίθετος, σε μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Είναι πλέον ώριμος για αλλαγές. Αλλά αλλαγές που θα οδηγήσουν μπροστά τη χώρα και δεν θα την βυθίσουν βαθύτερα στην ύφεση.