Τους είπε κανείς πως πρέπει να έχουν πάντα άποψη;

Έχω ένα μικρό “πρόβλημα” όταν διαβάζω άρθρα δημοσιογράφων που περιλαμβάνουν θέσεις από το πολιτειακό έως τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πλυσίματος των πιάτων…

Μερικοί βέβαια με το τελευταίο δεν έχουν καμία σχέση, έχουν όμως με το ξέπλυμα!

Οι δημοσιογράφοι από «λειτουργοί» της ενημέρωσης μετατράπηκαν σταδιακά σε «λειτουργούς» της εξουσίας.

Και δεν μιλάω βέβαια για τις εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άνεργους δημοσιογράφους… αλλά για αυτούς που «διακοσμούν» καθημερινά με την ονομαστική παρουσία τους, την ενημέρωσή μας…

Ίσως μερικοί να μην ανήκουν σε αυτό το κύκλωμα της «διαπλοκής», αλλά πώς αλλιώς να εξηγήσω την συνεχή τους παρουσία σε πάνελ, σε συνεντεύξεις, σε εκπομπές, σε site, όπου μπλέκεις τον δημοσιογράφο με την φιλοξενούμενη «προσωπικότητα» και δεν ξέρεις ποιος ρωτάει ποιον;

Στο όνομα ενός «συντονισμού» μιας συζήτησης, ο δημοσιογράφος μιλάει περισσότερο, διακόπτει συνεχώς και λέει πάντα την άποψή του… Επίσης πάντα δεν έχει πολύ χρόνο για την αντίθετη άποψη! Καθόλου περίεργο!

Ένας καλεσμένος, 2-3-4-5 δημοσιογράφοι, παράθυρα και φύγαμε! Δεν αρκεί όμως αυτό!

Στο όνομα μιας «ελευθερίας» της άποψης, ο δημοσιογράφος ρωτάει ταυτιζόμενος με συμφέροντα και κόμματα…

Το να έχεις μια θέση ή μια ιδεολογία, είναι άλλο από το να προσπαθείς να βγάλεις από τη συζήτηση τα προαποφασισμένα συμπεράσματα…
Θα πω μάλιστα πως τα ίδια τα ρεπορτάζ και οι «έρευνες» είναι και αυτές στην ίδια κατεύθυνση!

Εξάλλου, μην ξεχνάμε, πως η ίδια η δημοσιογραφική δεοντολογία, αρκεί να είναι ιδεολογία από μόνη της… Απλά, την ξεχάσαμε ή την ερμηνεύσαμε με την παρουσία του φασισμού… στα πάνελ ως «πολύπλευρη» ενημέρωση…

Να, χθες μάθαμε από τον αρμόδιο υπουργό, πρώην στέλεχος μεγάλου ΜΜΕ που έχει πάρει δάνεια και πολλαπλά ευεργετήματα, ότι δεν υπάρχει διαπλοκή τραπεζών και ΜΜΕ… Προφανώς δεν υπάρχει και διαπλοκή μεταξύ ΜΜΕ και επιχειρηματιών…

Ο ίδιος διαχειρίστηκε το χρόνο του σαν να απευθυνόταν στο λαό της Μπανανίας… Ποιον κοροϊδεύει;

Μπορείς να παίρνεις χρήματα και στις σελίδες σου να γράφεις εναντίον;

Η γνώση μου από τα «μαγαζιά» που πέρασα λέει «όχι»!

Δεν είναι τυχαίο που επιχειρήσεις σε σκάνδαλο τρέχουν να δώσουν διαφημίσεις…

Ή και ΜΜΕ που βγάζουν σκάνδαλα για να πάρουν διαφημίσεις…

Επίσης στο όνομα μιας υποτιθέμενης δημοκρατικής εκπροσώπησης, καλούμε όλες τις πλευρές (υποτίθεται)…

Αν δηλαδή αύριο υπάρχουν οκτώ κόμματα στο χώρο του ευρύτερου «κέντρου», θα καλέσουμε και τα οκτώ…

Αν ο υπουργός είναι φασίστας, στο όνομα της Δημοκρατίας (επίσης) θα τον καλέσουμε…

Στο κάτω-κάτω, γιατί να χαλάσουμε τα «κονέ» με την Εξουσία;

Κάτι δεν μου πάει καλά…

Έγραψα κάποια στιγμή πως η πολυδιαφημισμένη «ιδιωτικοποίηση» ή «απελευθέρωση» του τομέα της ενημέρωσης(ραδιόφωνο -τηλεόραση), δεν ήταν τελικά παρά μια παράδοση της εξουσίας της ενημέρωσης στις τράπεζες, τους επιχειρηματίες και στους εφοπλιστές…

Είναι απλό: Τους παραχωρήθηκε το δικαίωμα του εκβιασμού της Εξουσίας αλλά και της χειραγώγησης της Κοινής Γνώμης.

Πόσο δημοκρατικό σας ακούγεται αυτό;

Στην ουσία το ίδιο έκαναν και προηγουμένως είχαν, απλά τότε «έκλεισε» ο κύκλος!

Θυμόσαστε αυτό που έλεγαν για κάποιον Όμιλο ότι ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις;

Τα αποτελέσματα έγιναν γρήγορα ορατά και πιο σαφή…

Επιλογή ειδήσεων, ανακύκλωση ειδήσεων, προώθηση συμφερόντων, άνοδος συγκεκριμένων δημοσιογράφων, προώθηση σε κυβερνητικές θέσεις…

Φτάσαμε και σε δημιουργία κόμματος!

Το ξεπεράσαμε όμως και αυτό, αφού τώρα κάνουμε και το αντίθετο: αποδοκιμάζουμε τη δημιουργία κομμάτων…

Θεωρούμε μάλιστα πως μας έχει δώσει αυτό το δικαίωμα ο Ύψιστος! Η αλαζονεία της Εξουσίας!

Με απλά λόγια: Ο λειτουργός, αυτός ο οποίος πρέπει να είναι το κανάλι ανάμεσα στη γνώση και την είδηση από την μία πλευρά και τον πολίτη από την άλλη, έγινε Εξουσία ή καλύτερα υπάλληλος της Εξουσίας.

Συζητά, μιλάει, έχει άποψη! Να μην έχει; Και βέβαια να έχει!

Μόνον που όλα έχουν κάποιο όριο. Το όριο του σεβασμού του λειτουργήματος και την μεταφορά των πληροφοριών στον πολίτη, έτσι ώστε ο ίδιος να επιλέξει και όχι να του καθοδηγήσουμε την άποψη…

Αν είναι να μιλήσω εγώ για πυρηνική φυσική, επειδή διάβασα ένα άρθρο, τότε προτιμώ να δώσω τον λόγο στον πυρηνικό επιστήμονα…

Αν είναι να μιλήσω για την οργάνωση της κοινωνίας, τότε μάλλον πρέπει να δώσω -τουλάχιστον πρώτα- το λόγο στον πολιτικό επιστήμονα… (Και να τον αφήσω να μιλήσει!)
Το ίδιο θα συμβεί και με τον οικονομολόγο…

Όχι όμως στον πολιτικό επιστήμονα ή τον οικονομολόγο που «ανέβασαν» τα επιχειρηματικά ΜΜΕ, οι τραπεζίτες, οι επιχειρηματίες και δεν ξέρω εγώ ποιος…

Γιατί υπάρχουν και αυτοί που μέσα από κανάλια διαπλοκής και χρήματος… διαμορφώνουν θέσεις με εκείνες που έχουν οι πάτρωνές τους…

ΜΚΟ, ΕΠΣΑ, προγράμματα, έδρες, καθοδηγούν «επιστήμονες» σε θέσεις αγαστές με τον πλούτο…

Όλο το σύστημα παράγει «προσωπικότητες». Είναι αυτές που αύριο θα στηρίξουν το σύστημα που τις ανέδειξε…

Και δεν είναι μόνον τα πάνελ, οι εκπομπές, οι συνεντεύξεις των ιδίων από τους ιδίους…

Συνήθως μάλιστα, όταν ένα ΜΜΕ αλλάζει επιχειρηματικά χέρια… μεταφέρονται «πακέτο» και κάποιοι δημοσιογράφοι!!!

Ο δημοσιογράφος, αντί να ενημερώνει, διαμορφώνει… Άρθρα και πάλι άρθρα…

Πώς πρέπει να οργανωθεί ο συνδικαλισμός, πώς πρέπει να οργανωθεί η Πολιτεία, πόσους βουλευτές θα πρέπει να έχουμε, τι είναι για το καλό μας, τι είναι για το κακό μας…

Στο τέλος γίνεται μια «παπάρα»… μέσα στο λάδι όπου ο καθένας ανερμάτιστα και ακατάσχετα γράφει, γράφει, γράφει…

Τους είπε κανείς πως πρέπει να έχουν πάντα άποψη;

Ο καθένας έχει το δικαίωμα στη γνώμη του, μήπως όμως να κάνουμε λίγο κράτει και να αφήσουμε ορισμένα για τους πραγματικούς γνώστες, για τους επαΐοντες;

Ίσως και να ωριμάσουν λίγο τα μυαλά τους, που μόλις ξεπεταχτούν από το αυγό, λύνουν τα προβλήματα των άλλων, πριν λύσουν τα δικά τους;

Δύσκολο γιατί οι ίδιοι οι πολυλογάδες δημοσιογράφοι είναι ακριβώς αυτό που θέλει το Σύστημα…

Να μιλούν, όπως θέλουμε… Τι τους έχουμε βάλει εκεί;

Θα μου πείτε, αφού υπάρχουν πολίτες που τους διαβάζουν, τους ακούν και τους βλέπουνε…