O Ζουράρις, η ελληνική γλώσσα και το πρόβλημα της ταυτότητας

Αίσθηση στο πανελλήνιο προκάλεσε η ομιλία του βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Κώστα Ζουράρι, από το Βήμα του Κοινοβουλίου.

Το βίντεο της παρθενικής τοποθέτησής του από τα έδρανα του ναού της Δημοκρατίας, έχει ήδη καταστεί κάτι περισσότερο από δημοφιλές (“viral εις την βαρβαρικήν”, όπως ίσως ο ίδιος θα έλεγε), με χιλιάδες συμπολίτες μας να το αναπαράγουν τις τελευταίες ώρες στα κοινωνικά δίκτυα.

Άλλοι αντιμετωπίζουν την τετράλεπτη ομιλία του κ. Ζουράρι με μία περιπαικτική διάθεση, προφανώς εξαιτίας των δυσνόητων όρων που, έτσι κι αλλιώς, συνηθίζει να χρησιμοποιεί στον δημόσιο λόγο του, ενώ άλλοι τον εξαίρουν, είτε για τα… βαθιά νοήματα της τοποθέτησής του, είτε για την απόφασή του να απαγγείλει αρχαίους ελληνικούς στίχους που τονώνουν το εθνικό φρόνημα.

Παρ’ όλα αυτά, μέσα από μία περισσότερο ψύχραιμη ματιά, ο θεατής θα διακρίνει πως η ομιλία του κ. Ζουράρι αναδεικνύει, άθελά της ίσως, και το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της ιδιοσυγκρασίας του νεοέλληνα, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και εξής: Το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας και των αντιφατικών εκείνων αξιών, εικόνων και ιδεολογημάτων, που συνθέτουν μέχρι και τις μέρες μας το προφίλ του σύγχρονου Έλληνα.

Για τον Ζουράρι, οι αρχαίες κροκοσυλλέκτριες της Θήρας τοποθετούνται δίπλα δίπλα με τις μυροφόρες που φέρουν την αντανάκλαση των αγγέλων.

Το έπος της Ιλιάδας του Ομήρου, με την έννοια της Ρωμιοσύνης. Το ακροθίνιο του Ολύμπου με το “Τη υπερμάχω στρατηγώ”. Όλα τα προηγούμενα, δεν αποτελούν παρά χαρακτηριστικά παραδείγματα των σημαντικότερων “αντινομιών” της ελληνικής ψυχοσύνθεσης -όπως τις χαρακτήριζε ο μεγαλύτερος Έλληνας στοχαστής του 20ου αιώνα, Κορνήλιος Καστοριάδης.

Της ταυτόχρονης, δηλαδή, “επίκλησης της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και της χριστιανοβυζαντινής παράδοσης, που είναι τελείως ασυμβίβαστες μεταξύ τους”, ως δομικά υλικά της νεοελληνικής ταυτότητας.

Συμπερασματικά, παρά τους πομπώδεις και εύηχους όρους που χρησιμοποίησε προχθές ο δημοφιλής πολιτειολόγος, η ομιλία του αποκρυστάλλωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ορισμένα από τα σημαντικότερα (ίσως πολύ πιο σημαντικά από όσο θεωρεί ο μέσος Έλληνας) αίτια της πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνουμε ως χώρα και ως κοινωνία σήμερα.