Το μεγάλο “ελληνικό” παιχνίδι στην τελική ευθεία και μυρίζει… υδρογονάνθρακες

«…Νομίζω ότι αναγνωρίζει η Γερμανία και άλλοι ότι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, από το να βρεθεί έξω από αυτή. Είναι μία κατάσταση που στις Αγορές δεν αρέσει». (Μπ. Ομπάμα 2.2.2015).

«…Η εμπλοκή μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία», δήλωσε ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών Τζ. Όζμπορν (2.2.2015).

Η δεύτερη ανάγνωση αυτών των φράσεων υπονοεί ότι άρχισαν τα όργανα.

Το μεγάλο παιχνίδι μπαίνει στην τελική ευθεία. Η Ελλάδα, ή θα πάρει μια μεγάλη ανάσα ή θα γονατίσει τελεσίδικα προς παραδειγματισμό και των υπολοίπων.

Σ’ όποια πλευρά της υδρογείου κι αν βρίσκεται κανείς η κατάσταση είναι ρευστή, τεταμένη και επικίνδυνη όσο ποτέ άλλοτε.

Οι ισορροπίες ιδιαιτέρως εύθραυστες. Τα συμφέροντα, συμπλεκόμενα, διαπλεκόμενα, αντιμαχόμενα και συγκρουόμενα.

Το κουβάρι είναι μπλεγμένο. Μέσα από την Ελλάδα διασταυρώνονται πολλαπλές διαδρομές και επιδιώξεις.

Οι ώμοι του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος ξεκίνησε να παίζει επιθετικά από το πρώτο λεπτό του αγώνα, υπό δοκιμή.

Σε δέκα ημέρες συνέβησαν τόσα πολλά και ενδιαφέροντα στο πολιτικό σκηνικό που από κάθε άποψη έχουν κεντρίσει το θυμικό και την φαντασία Ελλήνων και ξένων.

Ο πρωθυπουργός, σαν έτοιμος από καιρό, κινήθηκε με εκπληκτική ταχύτητα από το βράδυ των εκλογών.

Ξεκίνησε να κυβερνάει πριν ακόμα ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων.

Η κυβέρνηση έδειξε μια ετοιμότητα πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα. (Ακόμη αγνοούμε το όνομα του μαέστρου που οργάνωσε τόσο αριστοτεχνικά τις κινήσεις του πρώτου δεκαημέρου της νέας κυβέρνησης).

Σε κάθε περίπτωση η ηγετική ομάδα της νέας κυβέρνησης δείχνει ότι θέλει να παίξει σοβαρά, κι αυτό το γεγονός ενθουσίασε το ελληνικό κοινό και όχι μόνον.

Ενθουσίασε και το καταδυναστευόμενο από τη λιτότητα κοινό, όλων των ευρωπαϊκών χωρών, δημιουργώντας ένα φιλικό ρεύμα που είναι χρησιμότατο γιατί υποστηρίζει τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα.

Πέρα φυσικά από την «ύποπτη» αγγλοσαξωνική υποβοήθηση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού που χτυπάει μια στο καρφί και μια στο πέταλο, πάντοτε κατά το δοκούν.

Άρχισαν τα όργανα και μάλιστα παίζουν σκληρό ροκ.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση κερδίζοντας από το πρώτο λεπτό το επικοινωνιακό παιχνίδι έχει όλο τον ελληνικό λαό με το μέρος της και δεν μπορεί να κάνει πίσω.

Οι Γερμανοί πολύ δύσκολα θα πεισθούν σε υποχώρηση. Οι Αμερικανοί έχουν κάθε λόγο να παίξουν το ρόλο του διαιτητή, επιθυμώντας την Ε.Ε. υπό γερμανική επικυριαρχία και τη Γερμανία υπό αμερικανική κυριαρχία, σύμφωνα με το δόγμα Ομπάμα που διατυπώθηκε στη δεύτερη θητεία του (2012).

Όλοι οι δυτικοί πάντως, επιθυμούν να επικυριαρχούν στην Ελλάδα.

Η Ρωσία θέλει να μετακομίσει ο αγωγός φυσικού αερίου που περνά μέσω Ουκρανίας και να περάσει από την Ελλάδα.

Οι Αμερικανοί δεν δείχνουν να επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη ενώ οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να ελέγξουν μια τέτοια εξέλιξη.

Τα υπερατλαντικά συμφέροντα (απ’ όποιους κι αν εκπροσωπούνται) επιθυμούν αποκλειστικότητα στους ελληνικούς υδρογονάνθρακες (Ελλάδος και Κύπρου) και στον γεωλογικό πλούτο (σπάνιες γαίες).

Η Γερμανία (η μόνη χώρα της ΕΕ που δεν έχει επικυρώσει τις διεθνείς συμβάσεις Περί Διαφθοράς) ελέγχει το Ελληνικό Δημόσιο, τις ελληνικές αγορές και τις τράπεζες) επιθυμεί να επεκτείνει την επικυριαρχία της, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Η Ρωσία, επιθυμεί με κάθε δυνατό τρόπο να αποκτήσει προσβάσεις στον ελλαδικό χώρο και η Κίνα να σταθεροποιήσει και να επεκτείνει τις εμπορικές της συμφωνίες για καλύτερη πρόσβαση στην Ευρώπη.

Με λίγα λόγια, λίγο απέχουμε από το να καταλήξουμε «τσιριγώτικο μερτικό».

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό ο νέος και φέρελπις πρωθυπουργός προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων δι’ εμβολίζοντας πρόσωπα και πράγματα, ξεκαθαρίζοντας δια-θέσεις και προθέσεις, έχοντας στο πλευρό του την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (τον οποίο δεν μπορεί να τον ταΐζει φρούδες ελπίδες) την συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κοινωνικών ομάδων που είναι κατά της λιτότητας και των μνημονίων και, νομοτελειακά απέναντί του, το κατεστημένο των μνημονιακών δυνάμεων. (Η σύγκρουση είναι σαφέστατη).

Συνυπολογίζοντας την γεωοικονομία και την γεωπολιτική δυναμική του ελλαδικού χώρου, έχει ολοκάθαρα το ειδικό βάρος της πατρίδας μας την δεδομένη χρονική στιγμή.

Εκτός από αυτά που αναφέραμε, έχει στα χέρια του αρκετά ακόμα όπλα, που μπορεί να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Οι τακτικές που θα χρησιμοποιήσει, η ευελιξία του ανάμεσα στα παγκοσμίως αντιμαχόμενα συμφέροντα, τα οποία ορίζουν και τη δυναμική του νέου πρωθυπουργού και η ικανότητα διαπραγμάτευσης, θα δώσουν το μέτρο της επιτυχίας ή αποτυχίας, στη δεύτερη αυτή μεγάλη μάχη που έχει να δώσει.

Την πρώτη μάχη (της επικοινωνίας) την κέρδισε με μεγάλη επιτυχία. Τ’ αχείλι των Ελλήνων ξαναγέλασε και όλοι παρακολουθούν με μεγάλη αγωνία το ντέρμπι.

Το παιχνίδι όσο πάει και δυναμώνει. Όλα δείχνουν ότι το τελευταίο ημίχρονο θα παιχθεί στην Ουάσιγκτον και θα μυρίζει υδρογονάνθρακες … Σε κάθε περίπτωση αδέλφια δεν θα πλήξουμε!

Υ.Γ.

Η σιωπή του Βασ. Μαρκεζίνη, περί τα τεκταινόμενα, είναι ανησυχητική!