Η αποδόμηση της νέας κυβέρνησης δεν θα προκύψει με μαζική υστερία

Οφείλω να σας εξομολογηθώ κάτι:

Από την προηγούμενη εβδομάδα αισθάνομαι μια ανακούφιση, κάτι σαν απελευθέρωση, μα συνάμα και μια θλίψη.

Νιώθω μειονεκτικά.

“Μα γιατί όλα αυτά;” κάποιοι θα αναρωτιέστε

Αισθάνομαι ανακούφιση γιατί επιτέλους συνειδητοποίησα πόσοι αριστεροί, δηλαδή πραγματικοί αριστεροί υπάρχουν σε τούτο τον τόπο.

Ούτε που το είχα φανταστεί μα την αλήθεια!

Τόσες αναλύσεις για το τι είναι και τι δεν είναι η Αριστερά!

Πόσο αισιόδοξο που η αριστερή ιντελιγκέντσια ζωντανή ξεπροβάλλει σε εφημερίδες, τηλεοράσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Από την άλλη, αισθάνομαι μειονεκτικά γιατί εγω γνωρίζω τελικά πολύ λίγα πράγματα.

Ξεκίνησα να διαβάζω όμως.

Ό,τι έχω πρόχειρο στο σπίτι.

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Πουλαντζά, Καστοριάδη. Ζαν Ζορές, το φιλοσοφικό λεξικο Ιλίτσεφ-Φεντοσέγεφ, Πολ Λαφάργκ, Αλτουσέρ, Αραγκόν, Γκράμσι, Μπρετόν, Κάουτσκι, Μπερνστάιν, Τσόμσκι, Ζίζεκ, Ντεμπόρ, Ζαχαριάδη, Μαλατέστα, Χάμπερμας κ.λπ κ.λπ.

Έχω κενά. πολλά κενά αλλά με προσπάθεια ευελπιστώ να τα καλύψω.

Εκτός βέβαια από τους αριστερούς, με έκπληξη ανακάλυψα τους υστερικούς δεξιούς που εδώ και δέκα μερες περίπου ως σύγχρονοι Νοστράδαμοι προφητεύουν τη συντέλεια του κόσμου που έρχεται οσονούπω.

Μέσα σε όλ’ αυτά υπάρχει και μα τρίτη φυλή, αυτών που ανήκουν στην λεγόμενη κεντροαριστερά (έναν όρο που σιχαίνομαι γιατί είναι απολίτικος, ο σωστός όρος είναι σοσιαλισμός, σοσιαλδημοκρατία αλλά εν πάση περιπτώσει τον χρησιμοποιώ κατ’ οικονομία).

Παρατηρώ λοιπόν από πλευράς τους επίσης μια λυσσασμένη μανία και υστερία Μαινάδας εναντίον της νέας κυβέρνησης.

Για όλα.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως ούτε κι εμένα μου αρέσει η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους εθνικιστές Ανεξάρτητους Έλληνες.

Θεωρώ ότι είναι μοιραίο λάθος που θα τους στοιχίσει.

Έχω κάθε δικαίωμα να διατυπώνω δημοσίως την απόλυτη διαφωνία μου για αυτή τη συνεργασία γιατί στο παρελθόν είχα διατυπώσει πολλές φορές τις ενστάσεις μου και για τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ του Βορίδη του Άδωνι και του Μπαλτάκου, αλλά και παλαιότερα με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη.

Νομιζω ότι ήταν ένα από τα σφάλματα που οδήγησαν τα ΠΑΣΟΚ στην ανυποληψία και ως εκ τούτου στην πανωλεθρία των εκλογών παρά τα όποια σωστά και είναι πολλά που έπραξε για να μη βουλιάξει ο τόπος και βρεθούμε χρεοκοπημένοι.

Θεωρώ επίσης ότι οι πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης στο οικονομικό επίπεδο αλλά και η στάση της στο ζήτημα της Ρωσίας λειτουργούν σαν βάλσαμο στα αυτιά των περισσότερων πολιτών που τόσα χρόνια μαστίζονται από σκληρή λιτότητα, ανεργία και φτώχεια.

Είμαι επιφυλακτική για το αποτέλεσμα, αλλά θα τοποθετηθώ με ψυχραιμία μετά από μερικούς μήνες όταν πραγματικά θα είμαστε σε θέση να κάνουμε το πρώτο απολογισμό ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της κυβέρνησης.

Από τους δεξιούς δεν περίμενα διαφορετική συμπεριφορά και σε τελευταία ανάλυση η ΝΔ μπορεί να έχασε τις εκλογές αλλά δεν κινδυνεύει να διαλυθεί ή να εξαφανιστεί όπως το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ.

Από το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θα περίμενα να αφήσει τις υστερίες και την εμμονή με την ειρωνία για τους ψεκασμένους διότι όπως ίσως δεν έχουν αντιληφθεί μερικοί οι «ψεκασμένοι» τα πήγαν καλύτερα από εκείνους στις εκλογές, οπότε είναι καιρός νομίζω να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει ν΄ αλλάξουν τακτική.

Αντί λοιπόν να συνεχίζουν αμετανόητοι κάποιοι αφ´υψηλού να ειρωνεύονται ας ανασκουμπωθούν και να προσπαθήσουν να πείσουν στο μέλλον ότι αποτελούν λύση χωρίς να επιτίθενται στον κόσμο χλευάζοντας τον.

Θα στεναχωρήσω ίσως πολλούς του χώρου αλλά τις προάλλες παρακολουθώντας πολιτική εκπομπή το βράδυ βρήκα εξόχως απογοητευτικό και γελοίο το θέαμα ενός εκπροσώπου από το ΠΑΣΟΚ απέναντι σε έναν εκπρόσωπο του Κινήματος.

Ο χώρος διαλύθηκε, κρατιέται στη ζωή με μηχανική υποστήριξη και μερικοί ακόμα δεν έχουν βάλει μυαλό.

Λυπάμαι, αλλά κάποιοι πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν οτι μόνο ενωμένοι, απαλλαγμένοι από σύνδρομα είτε κυβερνητισμού είτε παλαιοτέρων μεγαλείων, απαλλαγμένοι επίσης από μηχανισμούς, στρατόπεδα, κλίκες με σαφές προοδευτικό ιδεολογικό πρόσημο και απόλυτη ανανέωση ίσως υπάρχει ελπίδα αναγέννησης της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας.

Αν κάποιοι επιλέξουν να μείνουν στα ίδια απλά θα εξαφανιστούν και μοιραία αλλά σχήματα θα τους αντικαταστήσουν, γιατί καλώς ή κακώς δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να μην εκπροσωπείται η σοσιαλδημοκρατία, με όλα τα προβλήματα και τις κρίσεις που περνάει τα τελευταία χρόνια.

Μια ολόκληρη γενιά νέων στελεχών που δεν υιοθετούν καμία από τις παραπάνω άρρωστες λογικές χαντακώνεται και περιθωριοποιείται επειδή μερικοί αδυνατούν να απαλλαγούν και να απαλλάξουν την παράταξη από την αλλοτρίωση συμπεριφορών, και πολιτικού λόγου.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι πως με υστερίες θα αποδομηθεί η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και των Ανεξάρτητων Ελλήνων που εύχομαι για το καλό όλων μας να μη μας οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή, αλλά να αποτελέσει την αρχή του τέλους των δεινών για την πατρίδα μας.

Το ζήτημα είναι να ξαναβρεί την περπατησιά του και το στίγμα του ο χώρος που εκπροσωπεί τη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα.

Και, πιστέψτε με, πολιτική δεν είναι οι προσωπικές επιδιώξεις και εμμονές του καθενός.

Επαναλαμβάνω πως αν δεν μπορέσει να προβάλει μια πειστική πρόταση και να αντιληφθεί πως η συμπόρευση με τον νεοφιλελευθερισμό ήταν μια μια πράξη αυτοχειρίας τίποτε δεν θ’αλλάξει.

Οψόμεθα…