Το Βατερλό της Μέρκελ

Ο Μάκης Βορίδης σε τηλεοπτική εκπομπή το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου, ορίζει ως τέλος του μνημονίου, το τέλος της σκληρής επιτήρησης αλλά ταυτόχρονα, τη διατήρηση της ίδιας οικονομικής πολιτικής και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων.

Επεσήμανε επίσης, ότι για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική μας ιστορία, ένας κυβερνητικός προϋπολογισμός, δεν προϋπολογίζει ελλείμματα αλλά είναι ισοσκελισμένος.

Παρότι το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της συγκυβέρνησης τον τελευταίο έναν χρόνο, προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο προϋπολογισμός του 2014 ήταν ισοσκελισμένος και μάλιστα πλεονασματικός.

Νωρίτερα το απόγευμα, το Eurogroup, ανακοίνωσε ότι θα έβλεπε θετικά την επιμήκυνση για δύο μήνες του ελληνικού προγράμματος, σημειώνοντας ταυτόχρονα την υποχρέωση της Ελλάδας, για πλήρη εφαρμογή των ψηφισμένων μέτρων αλλά και του συνόλου των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα.

Η Άνγκελα Μέρκελ, δυο ημέρες πριν, στο περιθώριο βράβευσης του Ολλανδού πρωθυπουργού από γερμανικό ίδρυμα, ζητά να εφαρμοστούν περισσότερες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ραγδαία οικονομική επιβράδυνση που έχουν οι χώρες της Ευρωζώνης, σε μια δήλωση που απευθυνόταν -μάλλον- προς το εσωτερικό της Γερμανίας, ενώ σημείωνε επίσης, ότι η κρίση στην Ευρωζώνη έχει αποκλιμακωθεί αλλά δεν έχει ξεπεραστεί.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, Αμερικανοί οικονομικοί αναλυτές, σημειώνουν ότι η υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιταλίας από την Standards and Poors που ανακοινώθηκε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, καθώς και τα στοιχεία που αφορούν τους δείκτες λιανικής πώλησης και καταναλωτικής εμπιστοσύνης της οικονομίας των ΗΠΑ, που θα ανακοινωθούν εντός αυτής της εβδομάδας, θα αναδείξουν την δυναμική της αμερικανικής οικονομίας έναντι της ευρωπαϊκής.

Ταυτόχρονα, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Αυστρίας, Έβαλντ Νοβότνι, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε αυστριακά μέσα, επισημαίνει ότι η αναιμική ανάπτυξη της ευρωζώνης μπορεί να αναχαιτιστεί με την χαλάρωση της ποσοτικής οικονομικής πολιτικής.

Για τον Αυστριακό κεντρικό τραπεζίτη, ο οποίος είναι και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λύση θα ήταν η υιοθέτηση μιας πιο φιλόδοξης νομισματικής πολιτικής η οποία θα συμπεριλαμβάνει και τύπωμα χρήματος για την αγορά κρατικών ομολόγων των χωρών της Ευρωζώνης.

Η ελληνική συγκυβέρνηση, ήδη από το ίδιο βράδυ της ανακοίνωσης του eurogroup, άρχισε να μνημονεύει την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας υπονοώντας ότι τα αναγκαία μέτρα και προγράμματα που πρέπει να συμφωνηθούν με την τρόϊκα, δεν μπορούν να συμφωνηθούν διότι οι «εταίροι» μας δεν είναι βέβαιοι για τον επόμενο συνομιλητή.

Αυτός, φαίνεται να είναι και ο λόγος που η συγκυβέρνση αποφάσισε να επισπεύσει τις διαδικασίες της προεδρικής εκλογής.

Τώρα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, Σοφίας Βούλτεψη, η πρώτη προσπάθεια εκλογής νέου προέδρου της δημοκρατίας θα γίνει στις 17 Δεκεμβρίου. Η δεύτερη στις 23 Δεκεμβρίου, όπου θα απαιτούνται 200 ψήφοι και η κρισιμότερη στις 29 Δεκεμβρίου όπου θα απαιτούνται 180 ψήφοι για την εκλογή νέου Προέδρου.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, και εφόσον δεν εκλεγεί νέος πρόεδρος, τότε θα πρέπει να προκηρυχθούν εκλογές οι οποίες και θα γίνουν σε έναν μήνα περίπου. Οι πιθανότερες ημερομηνίες είναι 25η Ιανουαρίου ή η 1η Φεβρουαρίου. Έναν μήνα δηλαδή, πριν από την λήξη του προγράμματος.

Το προφανές ερώτημα θα ήταν το γιατί η κυβέρνηση επιλέγει να πάει σε διαδικασία εκλογών τη στιγμή που δεν έχει «κλείσει» η διαφορά με την τρόικα όπως σημείωνε από το βήμα της βουλής ο πρωθυπουργός στην ομιλία του κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού και άρα στερείται του επιχειρήματος της εξόδου από το μνημόνιο. Τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί.

Σε ένα προφανές ερώτημα αντιστοιχεί και μία προφανής απάντηση, -παραφράζοντας την βρετανική παροιμία-. Η κυβέρνηση, δεν μπορεί να συνεχίσει το έργο της.

Η κρίση στην Ευρώπη οξύνεται, η αποσταθεροποίηση που θα προκληθεί στο εσωτερικό των μεγάλων εταίρων της ένωσης από την αποτυχία του προγράμματος σε συνδιασμό με την επαπειλούμενη ύφεση στην Ευρωζώνη, θα δυσκολέψει τη δυνατότητά τους να κυβερνούν.

Ήδη το σύνολο της Ιταλικής αντιπολίτευσης προτείνει την έξοδο από το ευρώ, η γαλλική κυβέρνηση δεν συμφωνεί απολύτως με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική εδώ και καιρό, η οικονομία της Γερμανίας βρίσκεται σε τροχιά ύφεσης λόγω των χαμηλών εξαγωγών της, ενώ η Βρετανία είναι γνωστό ότι αντιτίθεται σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας ο σχεδιασμός εκπορεύεται από το Βερολίνο.

Το όχι τόσο προφανές, αλλά πάντως λογικό ερώτημα είναι, με ποια λογική τα κυβερνητικά στελέχη επιλέγουν να αποκρύπτουνν την ευρωπαϊκή κατάσταση από την την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν πέρασαν ούτε 15 ημέρες από την συνεδρίαση της βουλής όπου ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν απάντησε σε ερωτήσεις των βουλευτών της αντιπολίτευσης για τις προτάσεις και τις συζητήσεις που έγιναν στο Παρίσι με την τρόικα.

Η λύση των εκλογών έτσι όπως προκρίνεται από την κυβέρνηση αλλά κυρίως η χρονική στιγμή που επιλέγεται να γίνει, φαίνεται -για μία ακόμη φορά- σαν προσπάθεια διάσωσης μιας στρεβλής οικονομικής πολιτικής ή των μεγάλων εταίρων της ευρωζώνης.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάποια περιφερειακή οικονομία της ευρωζώνης θα παίξει το ρόλο του αναχώματος και ταυτόχρονα του «υπαίτιου της ευρωπαϊκής μιζέριας» που θα ακολουθήσει στο επόμενο διάστημα. Η νέα Ευρώπη που έρχεται, δεν θα είναι σαν τη σημερινή και ίσως να μην είναι «Ευρώπη».

Η παρομοίωση της Μέρκελ με τον Βοναπάρτη από τον Β. Σόμπλε είναι μια πραγματικότητα που οι λαοί του νότου τη γνωρίζουν καλά. Αυτό που μένει να δούμε είναι ποιο θα είναι το σύγχρονο Βατερλώ της Γερμανίδας Καγκελαρίου.