Χαμάς και Χεζμπολάχ εμποδίζουν τους αμάχους να φύγουν από τις ζώνες πυρός

Ο πόλεμος είναι μια τραγωδία που αφαιρεί ζωές από όλες τις πλευρές.

Γι’ αυτό, συχνά ακούμε ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές ή ηττημένοι.

Όμως, οι ισορροπίες είναι λεπτές.

Για κάποιον που παρακολουθεί τον πόλεμο από μακριά, η πραγματικότητα φαντάζει διαφορετική από εκείνους που βιώνουν την ωμή καταστροφή του.

Η Χαμάς, ρίχνοντας ρουκέτες από σπίτια αμάχων στη Γάζα, μετατρέπει τα σπίτια αυτά σε στρατιωτικούς στόχους.

Δεν χρησιμοποιούν στρατιωτικές βάσεις – και γιατί να το κάνουν;

Στόχος τους είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ, και η αποστροφή της διεθνούς κοινής γνώμης προς το κράτος αυτό αποτελεί για αυτούς κέρδος.

Κάθε διαμαρτυρία ενάντια στο Ισραήλ, κάθε πίεση που ασκείται από τις κυβερνήσεις του κόσμου να το απομονώσουν, είναι μέρος της στρατηγικής τους.

Υπό αυτό το πρίσμα φαίνεται πως κερδίζουν.

Από την άλλη, το Ισραήλ προειδοποιεί τους αμάχους πριν επιτεθεί.

Πόσοι άλλοι στρατοί το κάνουν αυτό;

Δε γίνεται λοιπόν ένας στρατός που έχει αφαιρέσει το στοιχείο της έκπληξης του εχθρού ώστε να δώσει χρόνο στους αμάχους να απομακρυνθούν ταυτόχρονα να τους σημαδεύει.

Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις, η Χαμάς εμποδίζει τους αμάχους να φύγουν από τις ζώνες πυρός.

Κάθε νεκρός Παλαιστίνιος, για τη Χαμάς, δεν είναι απώλεια, αλλά ένα ακόμη εργαλείο προπαγάνδας.

Γιατί όμως να θέλει κανείς τον θάνατο αμάχων;

Το κέρδος τόσο της Χαμάς όσο και της Χεζμπολάχ, οι οποίες χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους, δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές νίκες, αλλά και η δαιμονοποίηση του Ισραήλ, οδηγώντας σε απομόνωσή του από τους συμμάχους του.

Θυμάστε τον Απρίλιο του 2024, όταν το Ιράν επιτέθηκε στο Ισραήλ με 200 πυραύλους;

Η διεθνής κοινότητα περιορίστηκε σε ένα «μην το κάνετε», το οποίο, φυσικά, οι μουλάδες δεν άκουσαν ποτέ.

Ήταν πολύ μακριά από τις συνέπειες.

Ναι, επιβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις στο Ιράν, αλλά το Ιράν διαθέτει πετρέλαιο – άρα πόσο σοβαρά επηρεάζεται;

Όταν το Ισραήλ αποφάσισε να απαντήσει, η διεθνής κοινότητα «έπιασε από το γιακά» τον πρωθυπουργό του και του επέβαλε περιορισμούς: ποιοι θα είναι οι στόχοι, πόσοι πύραυλοι θα χρησιμοποιηθούν.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά, που ίσχυσαν και τον Απρίλιο.

Αυτή η «ελεγχόμενη» απάντηση εκλήφθηκε ως αδυναμία από το Ιράν και τους συμμάχους του.

Έτσι, ακολούθησε η επίθεση του Οκτωβρίου 2024 με άλλους 200 πυραύλους, που απείλησαν όλο το Ισραήλ, από βορρά έως νότο.

Όλη η χώρα βρέθηκε σε καταφύγια.

Και πάλι, η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας ήταν χλιαρή.

Οι πύραυλοι έφτασαν στον προορισμό τους, σκότωσαν έναν Παλαιστίνιο – τι ειρωνεία!

Και τώρα το Ισραήλ καλείται να απαντήσει, όπως οφείλει κάθε κράτος που δέχεται επίθεση.

Η διεθνής κοινότητα για δεύτερη φορά απειλεί το Ισραήλ: αν δεν χτυπήσει συγκεκριμένους στόχους με συγκεκριμένα όπλα, θα σταματήσει να το προμηθεύει με τα όπλα που χρειάζεται για την επιβίωσή του.

Πρόκειται για την πιο ύπουλη απειλή.

Το Ισραήλ γνωρίζει ότι μια ακόμη «χλιαρή» απάντηση θα δώσει ξανά λάθος μήνυμα στους μουλάδες – ότι το Ισραήλ έχει χάσει τη δύναμή του.

Και γνωρίζουμε ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.