Μάτι-Τέμπη, «βδέλλες» και «ύαινες» – Ισοζύγιο της ντροπής

Αποδεικνύοντας την «έκπτωση» των πολιτικών ηθών οι «εκπρόσωποι» μας αντάλλαξαν «φιλοφρονήσεις» σκορπίζοντας ρίγη ενθουσιασμού στους «κλακαδόρους» τους.

Το γεγονός ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στην άκρως ελλειμματική «δημοκρατία», με την αποχή να πλησιάζει το 50%, δεν τους απασχολεί.

Το πολιτικό «φτύσιμο» το απολαμβάνουν, ως βροχούλα προς χάριν της, όποιας, εξουσίας.

«Έγκλειστοι» στην ασφυκτική αγκαλιά των αυλικών, του περιβάλλοντος που δημιουργεί το αλισβερίσι του πελατειακού κράτους, αδυνατούν να δουν τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και τις αγωνίες των πολιτών.

Αρκεί να κόψουν πρώτοι το νήμα, αρκεί να είναι πρώτοι. Όμως μεταξύ ποιών πρώτοι; Σε ποια χώρα και σε ποια κοινωνία ηγέτες; «Βδέλλες» και «ύαινες» λοιπόν.

Αλλά για την χώρα και την κοινωνία αυτό που έχει σημασία δεν είναι να χρεωθεί, εκάστοτε, σε κάποιον ο πολιτικός «μουτζούρης».

Ασφαλώς και πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Αλλά οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» δεν λύνουν το πρόβλημα.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε τις βαθύτερες αιτίες θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για νέες καταστροφές.

Την στιγμή που θα συμβεί το κακό, η φωτιά, η πλημμύρα, το δυστύχημα κάποιος θα είναι «παρών».

Πρωθυπουργός, Υπουργός, Διοικητής, Περιφερειάρχης, Σταθμάρχης. Ενδεχομένως έχουν και αυτοί τις ευθύνες τους που πρέπει να τους καταλογιστούν.

Τα αίτια όμως συνήθως είναι βαθύτερα και ορατά σε σημείο που να δικαιολογείται η φράση: «το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής».

Η καταστροφή που έρχεται σε μια στιγμή από μια καταιγίδα, μια φωτιά, ένα ανθρώπινο λάθος προετοιμάζεται χρόνια, δεκαετίες.

Ο οικιστικός «λαβύρινθος» με τα στενά, τις τεθλασμένες και τα αδιέξοδα στο Μάτι –και στο μεγαλύτερο μέρος της παραλιακής Αττικής- δημιουργήθηκε στο πέρασμα πολλών δεκαετιών.

Η κομματική οικειοποίηση του κράτους, με καταλυτικό αποτέλεσμα τον εκφυλισμό και την αναποτελεσματική λειτουργία του, αποτελεί παράδοση η οποία επιτάθηκε μετά τον 1981.

Η Τ.Α. «αριστεύει» εξαντλούμενη στις δημόσιες σχέσεις, στην διοργάνωση επετειακών και πανηγυρικών εκδηλώσεων αλλά καθεύδει μπροστά στα μεγάλα προβλήματα.

Αποχέτευση, πυροπροστασία, αντιπλημμυρικά, ρυμοτομία, αυθαίρετα κ.λπ. παραπέμπονται στο μέλλον και στους »άλλους».

Οι πολίτες διαπαιδαγωγούνται να θεωρούν χαφιεδισμό την καταγγελία του γείτονα που κατακαλόκαιρο «καίει τα ξερά» ή «βιάζει» τους όρους δόμησης σε βάρος συμπολιτών, της «πόλης», του περιβάλλοντος.

Με αφορμή την πρόταση μομφής, θα δοθεί μια νέα παράσταση «σκιών».

Το πρόβλημα είναι η ποιότητα του Κοινοβουλίου. Αυτή καθορίζει την ποιότητα του πολιτεύματος και την ποιότητα του κράτους.

Αποτελεί δείκτη πορείας για τους πολίτες.

Η κυβέρνηση καταγγέλλει συμπόρευση της αντιπολίτευσης με οικονομικά συμφέροντα.

Ήδη έλαβε μια απάντηση του είδους «κλαίνε οι χήρες κλαιν και οι παντρεμένες».

Το 2005 επιχειρήθηκε ο περιορισμός της εξουσίας της «διαπλοκής».

Πριν από 62 χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιχειρούσε την βαθιά τομή στο Σύνταγμα για να ενισχυθεί η δημοκρατία.

Η αντιπολίτευση αντί να συνδράμει τον υπονόμευσε. Σήμερα επείγουν οι μεταρρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν το κύρος της πολιτείας, περιορίζοντας τους «νταβατζήδες», εσωτερικού και εξωτερικού, ξεδοντιάζοντας τους «βαρόνους» των ΜΜΕ.

Απαιτείται σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συνεννόηση. Δεν φαίνεται να τις διαθέτουν οι «εκπρόσωποι του λαού» που, όπως τραγουδούσε ο Σαββόπουλος, «έρημοι κι απρόσωποι» αγωνίζονται για την «καρέκλα».