Βιασμοί, παρενόχληση και «μπανιστίρι» – 17χρονη που άρπαξαν οι τζιχαντιστές εξιστορεί τη φρίκη

Μόλις η Άγκαμ Γκολνστάιν-Άλμογκ (17 ετών) απήχθη από τζιχαντιστές από το κιμπούτζ Κφαρ Άζα στις 7 Οκτωβρίου 2023 και μεταφέρθηκε όμηρος στη Γάζα, αναγκάστηκε να φορέσει μαντίλα και μακρύ φόρεμα, την πρόσταξαν να κοιτάζει το έδαφος, αναγκάστηκε να απαγγείλει την ισλαμική προσευχή και οι τζιχαντιστές απαγωγείς τής έδωσαν ένα μουσουλμανικό όνομα από το Κοράνι, Σαλσαμπίλ την είπαν, έγραψε τη Δευτέρα 15/1 η Washington Post.

Σε συνέντευξή της σε διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, η Άγκαμ περιέγραψε τη φρίκη που βίωσε για σχεδόν δύο μήνες ως όμηρος στη Γάζα.

Μίλησε στην αμερικανική εφημερίδα από ένα κιμπούτς στο κεντρικό Ισραήλ, που είναι προσωρινό καταφύγιο για εκτοπισμένους Ισραηλινούς αμάχους.

Στη συνέντευξη, η Άγκαμ απευθύνθηκε σε γυναίκες ομήρους που βρίσκονται ακόμη στη Γάζα.

Ρώτησε: «Έφαγες αρκετά σήμερα; Είστε μαζί ή σας χώρισαν; Σου έκανε ξανά κακό;

»Σε έχει ξαναρώτησε αν είσαι παντρεμένη, αν θα μπορούσε να σε τακτοποιήσει με κάποιον από τη Γάζα;

»Έχει ξαναμπεί στο ντους σου, σε έχει γδύσει από τις πιτζάμες που σου έδωσε, έχει αγγίξει την πληγή από τη σφαίρα που σε πυροβόλησε, που πραγματικά σε πλήγωσε; Αλλά ο έλεγχος του πονάει περισσότερο».

Η Άγκαμ μεταφέρθηκε στις σήραγγες της Χαμάς κάτω από τη Γάζα, σε διαμερίσματα και σε ένα σχολείο που ήταν επίσης χώρος εκτόξευσης πυραύλων.

Οι απαγωγείς της επέτρεψαν να κάνει ντους πέντε φορές στις 51 ημέρες που βρισκόταν στη Γάζα, ανέφερε η Washington Post.

Στο κιμπούτζ Κφαρ Άζα, ο πατέρας και η μεγαλύτερη αδερφή της πυροβολήθηκαν από τρομοκράτες της Χαμάς στο σπίτι της οικογένειάς τους.

Την πήραν με τις «μικροσκοπικές πιτζάμες» της, ενώ κοιμόταν με τη μητέρα της.

Πήραν και τα μικρότερα αγόρια αδέρφια της εννέα και έντεκα χρονών.

Φρουρούμενοι από τρομοκράτες ανά πάσα στιγμή υπό την απειλή όπλου, η μητέρα και τα τρία αδέρφια δεν επιτρεπόταν να κλάψουν, να κάνουν θόρυβο ή να θρηνήσουν για το θάνατο των μελών της οικογένειάς τους με οποιονδήποτε εμφανή τρόπο.

Μερικές φορές, οι φρουροί φώναζαν στην Άγκαμ, άλλες φορές, προσπαθούσαν να κερδίσουν τη συμπάθεια της Άγκαμ δίνοντάς της κρέμες και αρώματα που πήραν λάφυρα από ισραηλινά σπίτια, είπε η Άγκαμ.

Ψυχολογικά βασανιστήρια που υπέστη η οικογένεια

Αυτή, η μητέρα της και τα αδέρφια της βασανίστηκαν ψυχολογικά ενώ βρίσκονταν στα χέρια των τρομοκρατών.

Θυμάται ότι της είπαν ότι αν το Ισραήλ μάθαινε πού κρύβονταν, ο στρατός θα τους σκότωνε.

Της είπαν επίσης ότι είχε εγκαταλειφθεί από το Ισραήλ και ότι θα παρέμενε στη Γάζα για χρόνια και θα παντρευόταν έναν ντόπιο άνδρα, ανέφερε η Washington Post.

Η Άγκαμ είπε ότι οι απαγωγείς της της είπαν επανειλημμένα ότι η επίθεση ήταν δικαιολογημένη και ότι ήταν απλώς «ένα εναρκτήριο χτύπημα».

«Μας φώναζαν ότι αυτή η χώρα είναι δική τους», είπε η Άγκαμ στην Washington Post.

«Είπαν ότι σκοπός τους ήταν να προσευχηθούν στην Ιερουσαλήμ.

»Μας είπαν ότι όταν επιστρέψουν, θα επιστρέψουν μεγαλύτεροι και πιο δυνατοί.

»Μας είπαν ότι η Χαμάς στη Γάζα έχει περίπου 40.000 μαχητές και ότι την επόμενη φορά θα έρθουν και οι 40.000 και όχι οι 3.000».

Οι τρομοκράτες της θύμισαν επίσης τον Γκιλάντ Σκαλίτ, τον Ισραηλινό στρατιώτη που συνελήφθη αιχμάλωτος από τη Χαμάς το 2006 και κρατήθηκε για πέντε χρόνια πριν ανταλλαχθεί με περισσότερους από 1.000 Παλαιστίνιους αιχμαλώτους, συμπεριλαμβανομένου του Γιαχία Σινουάρ, ο οποίος ήταν ηγετικό μέλος της ομάδας που ενορχήστρωσε τις επιθέσεις του 7 Οκτωβρίου.

Συνάντησε άλλες ομήρους στα τούνελ

Ενώ βρισκόταν σε ένα τούνελ, μια εβδομάδα πριν την απελευθέρωσή της, η Άγκαμ συνάντησε έξι Ισραηλινές ομήρους.

Κάποιες είχαν τραυματιστεί σοβαρά, έτσι αυτή και η μητέρα της βοήθησαν τις συμπατριώτισσές τους να καλύψουν τις πληγές τους με τις λιγοστές προμήθειες που είχαν.

Μια γυναίκα είπε στην Άγκαμ ότι ανυπομονούσε να λάβει την κατάλληλη φροντίδα στο Ισραήλ. Παραμένει στη Γάζα.

Μερικές όμηροι είχαν κρατηθεί μόνες τους σε μικρά δωμάτια με τους απαγωγείς τους.

Είπαν στην Άγκαμ και στη μητέρα της «με μεγάλη δυσκολία και δάκρυα» ότι είχαν δεχτεί σεξουαλική επίθεση.

«Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που κάναμε όταν καταλάβαμε ότι ήταν μόνες: “Πώς σου φέρθηκαν;”» ρωτούσε η Άγκαμ.

«Ξαφνικά, είχαν να πουν σε μία φίλη, σε κάποιον στον οποίο μπορούσαν να αποφορτιστούν. Μαζί κλάψαμε».

Η Άγκαμ δεν είπε αν δέχθηκε σεξουαλική επίθεση.

«Ήμουν σε ένα σκοτεινό και υγρό τούνελ βαθιά κάτω από τη γη, όταν, μιλώντας σιγανά, άκουσα τις ιστορίες από τις νεαρές γυναίκες.

»Όχι τόσο ιστορίες όσο κομμάτια ζωντανών εφιαλτών.

»Ήμουν με τη μητέρα μου, την προστάτιδα μου, η οποία έκανε ό,τι μπορούσε για να με κρατήσει στη ζωή όσο ήμασταν στην αιχμαλωσία της Χαμάς.

»Μαζί με τους δύο νεαρούς αδερφούς μου, ηλικίας εννέα και έντεκα, μας είχαν πάρει τους τέσσερις από το σπίτι μας στο κιμπούτζ Κφαρ Άζα το πρωί της 7ης Οκτωβρίου, αλλά πριν οι τρομοκράτες πυροβόλησαν τον πατέρα μου, τον Ναντάβ, και μετά ακολούθησε η μεγαλύτερη αδερφή μου, η Γιαμ, μια σφαίρα έσκισε το πρόσωπό της.

»Το αίμα τους πετάχτηκε παντού.

»Περάσαμε πάνω από το ετοιμοθάνατο σώμα του πατέρα μου καθώς οι τρομοκράτες μάς ούρλιαζαν, μας έβγαλαν από το σπίτι μας και μας οδήγησαν στη Γάζα.

»Δεν πρόλαβα ποτέ να πω αντίο.

»Οποιεσδήποτε ελπίδες είχαμε ότι ήταν ακόμα ζωντανοί διαψεύστηκαν όταν ακούσαμε από το ραδιόφωνο ότι είχαν δολοφονηθεί, κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μας.

»Μεταφερθήκαμε σε μια σειρά από σπίτια, διαμερίσματα, σήραγγες, ακόμη και ένα τζαμί στη Γάζα.

»Οι απαγωγείς μας ήταν σκληροί.

»Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μας, μας είπαν ότι “θα επέστρεφαν” στο κιμπούτς μας.

»Θυμάμαι ότι είπα στη μαμά μου όταν μπήκαμε στην πόλη, “Θα με βασανίσουν. Θα με βιάσουν”.

»Ήταν στα τούνελ που γνώρισα άλλες νεαρές γυναίκες.

»Οι περισσότερες από αυτές ήταν μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερες από τα 17 μου.

»Μερικές είχαν ακόμη αιματηρές πληγές από πυροβολισμούς που είχαν αφεθεί χωρίς θεραπεία με αυτοσχέδιους επιδέσμους.

»Μία είχε ένα διαμελισμένο μέλος.

»Άκουσα από αυτές αφηγήσεις για τρομακτική και τραγική σεξουαλική κακοποίηση, συχνά υπό την απειλή όπλου.

»Μου είπαν ότι όταν ήταν λυπημένες και έκλαιγαν, οι απαγωγείς τους εκμεταλλεύονταν ακόμη περισσότερο την αδυναμία τους, χαϊδεύοντάς τες και μετά σπρώχνοντας και αρπάζοντας τα οικεία μέρη του σώματός τους.

»Η μητέρα μου, η Τσεν, τις αγκάλιασε.

»Μας είπαν ότι δεν είχαν ακούσει τη λέξη Ima (μαμά) τόσο καιρό.

»Πονούσαν για τις μητέρες τους.

»Η μαμά μου αργότερα μου είπε ότι ένιωθε πως όλες ήταν κόρες της, έχοντας μόλις χάσει η ίδια μια από τις κόρες της.

»Αυτές οι νεαρές γυναίκες φοβούνται για τη ζωή τους.

»Μας παρακάλεσαν να συναντηθούμε με τις οικογένειές τους αν αφεθούμε ελεύθεροι.

»”Πες τους ότι μας είδες”, είπαν, “αλλά μην τους τα πεις όλα. Σώστε τις ψυχές τους από τις φρικιαστικές λεπτομέρειες”, είπαν.

»Μας παρακάλεσαν να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτές.

»Για να βεβαιωθούμε ότι θα γυρίσουν σπίτι.

»”Μην αφήσετε τον κόσμο να μας ξεχάσει”, ψιθύρισαν.

»Οι γυναίκες που γνώρισα στην αιχμαλωσία είναι δυνατές. Είναι ανθεκτικές.

»Και παρά όλα όσα πέρασαν -το κακό που κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να δει ποτέ-, εξακολουθούσαν να έχουν ελπίδα.

»Αλλά όταν τις άφησα, αυτή η ελπίδα είχε αρχίσει να μειώνεται.

»Η ζωή σε αιχμαλωσία είναι αφόρητη. Ζεις τον θάνατο.

»Οι μέρες και οι νύχτες αναμειγνύονται σε ένα, με τις σκέψεις θανάτου να κροταλίζουν την ψυχή σου.

»”Θα πεθάνω γρήγορα, όπως η αδερφή μου; Ή μήπως θα είναι μια μακρά, τρελή κατάχρηση;”.

»Ατελείωτες, βασανιστικές σκέψεις πέρασαν από τον εγκέφαλό μου.

»Δεν ξέρω αν οι γυναίκες που άφησα στα τούνελ είναι ακόμα μαζί.

»Καθώς γράφω αυτές τις λέξεις, μπορώ ακόμα να δω το βλέμμα στα μάτια τους.

»Τι άλλο έχουν αντέξει; Εξακολουθούν να κακοποιούνται; Είναι ακόμα ζωντανές;

»Στις 26 Νοεμβρίου απελευθερώθηκα με τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου μετά από 51 ημέρες αιχμαλωσίας στη Γάζα.

»Αλλά έχω αλλάξει για πάντα. Στις 7 Οκτωβρίου είδα το κακό στο μεγαλείο του.

»Είδα το κακό που ποτέ δεν πίστευα ότι υπήρχε.

»Οι κακοί στις πιο ανατριχιαστικές ταινίες τρόμου δεν συγκρίνονται με τη σκληρότητα και τη βαναυσότητα αυτών των τρομοκρατών.

»Η οικογένειά μου καταστράφηκε από αυτό το κακό.

»Ένας δολοφονημένος πατέρας, μια δολοφονημένη αδερφή, 51 μέρες στα χέρια τρομοκρατών – αυτά δεν είναι πράγματα που ξέρεις πώς να τα αντιμετωπίσεις όταν είσαι 17 ετών.

»Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μπορώ να ξαναζήσω τη ζωή μου μέχρι να φέρουμε στο σπίτι τις αδερφές και τους αδελφούς, τις μητέρες και τους πατέρες, τους γιους και τις κόρες μας.

»Δεν μπορώ να αναπνεύσω ελεύθερα γνωρίζοντας ότι είναι ακόμα εκεί.

»Είμαι μόνο ένα έφηβο κορίτσι.

»Αλλά παρακαλώ τον κόσμο να ακούσει την κραυγή μου: σώστε τους. Φέρτε τα σπίτι τώρα».