Τιμώντας τον «ανεκτίμητο» κύριο Σημίτη

Το «ΔΙΚΤΥΟ» της κυρίας Διαμαντοπούλου διοργανώνει εκδήλωση προς τιμήν του κυρίου Σημίτη. Με δεδομένο τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν τα διάφορα «Δίκτυα» δεν θα μπορούσε να υπάρξει διοργανωτής οργανισμός με καταλληλότερο όνομα γι’ αυτήν την εκδήλωση.

Αφού η ένταξη στην ΟΝΕ θεωρείται ένα «κατορθώμα» του τιμώμενου ας διατυπώσω κάποιες «βέβηλες» ενστάσεις.

Είναι προφανές και αυτονόητο ότι προϋπόθεση της ένταξης στην ΟΝΕ ήταν η ένταξη στην ΕΟΚ (Ε.Ε.) η οποία υπογράφηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (28/5/79) παρά την σκληρή αντίδραση του ΠΑΣΟΚ του οποίου στέλεχος ήταν ο κύριος Σημίτης.

Η αφίσα, «Όχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών», για την οποία τιμωρήθηκε αδιαμαρτύρητα από τον Αντρέα είναι αστείο άλλοθι.

Ο Σημίτης και σύμπαν το «κίνημα» πολέμησε λυσσαλέα την ένταξη στην ΕΟΚ και μόνο η αποφασιστικότητα και η δύναμη του Καραμανλή οδήγησαν σε αίσιο τέλος.

Τελικά βολεύτηκαν αλλά δεν είχαν τα ανάστημα να αρθρώσουν ένα MEA CULPA.

Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο κύριος Σημίτης και κατά την «χαμένη δεκαετία» όταν υπονομεύθηκε η πορεία της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη.

Η αποβιομηχάνιση, η υπερχρέωση του κράτους, η διόγκωση των ανελαστικών δαπανών με τις εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς, η διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης με την κατάργηση της μόνιμης ιεραρχίας και την υπαγωγή της στους κομματικούς μηχανισμούς είναι μερικά μόνο από τα «προοδευτικά κατορθώματα» της περιόδου.

Ο κύριος Σημίτης ήταν παρών αλλά βουβός και μοιραίος «περίμενε ίσως κάποιο θάμα».

Η προσπάθειά του την περίοδο 85-87 με την «επαναστατική τομή» του ετεροχρονισμού της ΑΤΑ προφανώς ήταν αστεία μπροστά στα προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί και εξακολουθούσαν να συσσωρεύονται οδηγώντας την χώρα στο περιθώριο (Ζακ Ντελόρ κ.α.) και μοιραία προς την χρεωκοπία.

Ο κύριος Σημίτης ανέλαβε τα ηνία της χώρας σε μια ευνοϊκή οικονομική συγκυρία, διαδεχόμενος τον Ανδρέα. Τα κονδύλια των ΕΣΠΑ και το ήρεμο οικονομικό διεθνές περιβάλλον ευνοούσε την ανάπτυξη.

Όμως σε αυτήν την ευνοϊκή συγκυρία και ενώ άλλες Ευρωπαϊκές χώρες μείωσαν το χρέος τους – Βέλγιο 31,8%, Ιταλία 16,9%, Ιρλανδία 49,1%, Ολλανδία 24,1%, Ισπανία 14,9%, Φινλανδία 12,1%- το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε (λεπτομέρειες στο, Ανεπίδεκτος μαθήσεως ο κύριος Σημίτης.).

Παρά την «δημιουργική λογιστική» και τα διάφορα swaps της Goldman Sacs που πληρώσαμε χρυσά με δεκάδες δισ. η οικονομία της χώρας παρέμενε ναρκοθετημένη.

Μπορεί τα «σκουπίδια» να κρύφτηκαν κάτω από το χαλί της διαφθοράς και της διαπλοκής αλλά η χρεοκοπία καιροφυλακτούσε.

Η «μεγάλη ληστεία» Χρηματιστηρίου, την ώρα που η κυβέρνηση Σημίτη «είχε ανάψει και κρατούσε φανάρι» κατέστρεψε όποιες προοπτικές προσέφερε το Χρηματιστήριο στην ανάπτυξη.

Ενδεικτικές είναι οι αβανταδόρικες δηλώσεις Σημίτη: «Ο τζίρος του Χρηματιστηρίου θα είναι υψη¬λός και θα αποδώσει αυτά τα οποία έχουμε σχεδιάσει» (Κ. Σημίτης,5/9/1999, συνέντευξη Τύπου σιη ΔΕΘ).

«Εμείς νοιαζόμαστε για τους επενδυ¬τές του Χρηματιστηρίου.

»Θέλουμε να βλέπουμε τους επενδυτές που τοποθετούν το περίσσευμά τους στο Χρηματιστήριο να αμείβονται».

Η «αμοιβή» που έλαβαν οι «επενδυτές» τους έμεινε αλησμόνητη.

Τέλος, στην μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ετράπη πανικόβλητος σε φυγή εμπρός στην κομματική του νομενκλατούρα.

Τα «Δίκτυα», τα μέλη και οι φίλοι τους τιμούν τον Σημίτη, οι πολίτες όχι.