Διαβάστε το συγκλονιστικό άρθρο της Κούρδισας στρατηγού στους New York Times

Η Κούρδισα επικεφαλής των μαχητών του YPG, Meysa Ebdo έγραψε το κεντρικό άρθρο των New York Times την Τρίτη, με τίτλο «Μία πόλη δεν θα έπρεπε να πολεμά μόνη της το Ισλαμικό Κράτος».

Πρόκειται για μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, καθώς μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η μεγαλύτερη αμερικανική εφημερίδα φιλοξενεί στο κεντρικό της άρθρο τις απόψεις της Meysa Ebdo, γνωστή και με το αντάρτικο Ναλίν Αφρίν, που για τους Τούρκους αποτελεί… αρχιτρομοκράτη.

Το κεντρικό άρθρο των New York Times έρχεται σε συνέχεια της ανοιχτής παραδοχής του Πενταγώνου ότι συνομιλεί και συνεργάζεται με τους Κούρδους της Κομπάνι για τις αεροπορικές επιδρομές ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, γεγονός που επισημοποίησε τη διεθνή διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας.

Η αμερικανική εφημερίδα όχι μόνο φιλοξενεί το άρθρο της, αλλά όπως θα διαβάσετε, αφιερώνει ουκ ολίγα στον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ απευθύνει έκκληση στη διεθνή κοινότητα για βοήθεια σε όλα τα επίπεδα, ώστε ο δίκαιος αγώνας των Κούρδων της Κομπάνι που πολεμάνε τη βαρβαρότητα και το σκοταδισμό να έχει αίσιο τέλος.

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαδώσουμε και να κοινοποιήσουμε παντού το μήνυμα της Meysa Ebdo (Μέισα Έμπντο).

Διαβάστε το άρθρο της Maysa Ebdo στους New York Times

«Από τις 15 Σεπτεμβρίου, εμείς, οι πολίτες της συριακής πόλης της Κομπάνι, πολεμάμε ουσιαστικά χωρίς όπλα το υπεράριθμο Ισλαμικό Κράτος, γνωστό ως ISIS.

Μέχρι σήμερα, οι επιχειρήσεις που έχουν λάβει χώρα, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ΗΠΑ, ενάντια στα τανκς και τα τεθωρακισμένα οχήματα του Ισλαμικού Κράτους, δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν ουσιαστικά τις δυνάμεις των τζιχαντιστών.

Υπερασπιζόμαστε τις αξίες μίας δημοκρατικής κοινωνίας Κούρδων, Αράβων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών, που όλοι μαζί αντιμετωπίζουμε την απειλή της γενοκτονίας από το Ισλαμικό Κράτος.

Η αντίσταση στην Κομπάνι έχει κινητοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία μας, άνδρες και γυναίκες, μεταξύ αυτών και εγώ. Όσες από εμάς είμαστε στην πρώτη γραμμή του πυρός, γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η αντιμετώπιση των γυναικών από το Ισλαμικό Κράτος. Για αυτό το λόγο προσμένουμε τη συμπαράσταση και τη βοήθεια γυναικών από όλο τον κόσμο, γιατί μαχόμαστε για τα δικαιώματα των γυναικών σε ολόκληρη την υφήλιο.

Δεν περιμένουμε φυσικά να έρθουν και να πολεμήσουν στο πλευρό μας στο πεδίο της μάχης (αν και θα ήμασταν εξαιρετικά υπερήφανες αν το έπρατταν). Αυτό που ζητάμε είναι να διαδώσουν το μήνυμά μας και να κοινοποιήσουν σε όλον τον κόσμο την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εδώ στην Κομπάνι, τις αξίες για τις οποίες μαχόμαστε. Έτσι θα μπορέσουν να πιέσουν τις κυβερνήσεις των χωρών τους να κάνουν κάτι για να συνδράμουν στον δίκαιο αγώνα μας.

Είμαστε ευγνώμονες στη συμμαχία για τις αεροπορικές επιθέσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και τις θέσεις των τζιχαντιστών, οι οποίες έχουν βοηθήσει στην αποδιοργάνωση της γραμμής κρούσης του βαρέως πυροβολικού τους.

Ωστόσο, πολεμάμε εδώ και 43 ημέρες αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, με εξαίρεση τις ρίψεις πολεμοφοδίων και προμηθειών που έγιναν στις 20 Σεπτεμβρίου. Οι ρίψεις αυτές υπήρξαν σημαντικές αλλά πρέπει να συνεχιστούν, ώστε να μην ξεμείνουμε από πυρομαχικά και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να πολεμάμε το Ισλαμικό Κράτος.

Διότι η πραγματικότητα είναι μία και αυτή είναι ότι όσο γενναία και να πολεμάμε τα όπλα μας δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά που έχει το Ισλαμικό Κράτος.

Δεν θα παραδώσουμε ποτέ την πόλη. Αλλά χρειαζόμαστε περισσότερα από όπλα, χειροβομβίδες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στο χρέος μας απέναντι στις ορδές των τζιχαντιστών. Μέχρι στιγμής, ακόμα και οι προσπάθειες από άλλες κουρδικές περιοχές να μας προμηθεύσουν με ορισμένα τεθωρακισμένα οχήματα και αντιαρματικές ρουκέτες έχουν πέσει στο κενό, εξαιτίας της στάσης που τηρεί η Τουρκία, κρατώντας κλειστά τα σύνορα.

Η Τουρκία, μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε κανονικά να είναι σύμμαχός μας σε αυτόν τον πόλεμο. Θα μπορούσε να μας είχε βοηθήσει πολύ εύκολα, εάν απλά επέτρεπε σε άλλες κουρδικές δυνάμεις να μας προμηθεύσουν με πολεμοφόδια και προμήθειες και να έρθουν να πολεμήσουν στο πλευρό μας. Αντ’ αυτού τα πολεμοφόδιά μας βρίσκονται κολλημένα στα τουρκικά σύνορα.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επανειλημμένα εξισώσει τους πολίτες μας που μάχονται για την επιβίωση μίας δημοκρατικής κοινωνίας με τους δολοφόνους τρομοκράτες από το Ισλαμικό Κράτος.

Την τελευταία εβδομάδα τόσο εγχώρια όσο και διεθνής σκληρή κριτική στον Ερντογάν οδήγησαν στο να ανακοινωθεί ότι θα επιτραπεί η διέλευση μίας μικρής ομάδας Κούρδων Πεσμεργκά από το Ιράκ και σε ορισμένες δυνάμεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) να φτάσουν στην Κομπάνι. Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει, καθώς παρά τις σχετικές δεσμεύσεις η Τουρκία αρνήθηκε τη διέλευση.

Αποτέλεσμα είναι το Ισλαμικό Κράτος να έχει επανεφοδιαστεί με τεράστιες ποσότητες πολεμοφοδίων και έμψυχο υλικό. Μέχρι στιγμής καταφέρνουμε να κρατάμε τις αντιστάσεις μας. Αλλά είμαστε αποκλεισμένοι από όλες τις πλευρές της Κομπάνι. Από τις τρεις από το Ισλαμικό Κράτος που μας έχει περικυκλώσει και από την τέταρτη από τα τουρκικά τανκς.

Έχουμε αποδείξεις ότι η Τουρκία επέτρεψε στο Ισλαμικό Κράτος να ανεφοδιαστεί μέσα από τα εδάφη της, καθώς άνοιξε τα σύνορά της στους τζιχαντιστές. Δεν κάνει όμως το ίδιο για να περάσουν οι δικές μας προμήθειες και οι δυνάμεις των Πεσμεργκά και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.

Η τουρκική κυβέρνηση ακολουθεί μία πασίδηλη αντικουρδική πολιτική με μοναδική προτεραιότητα να καταπιέσει το κίνημα για κουρδική ανεξαρτησία. Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΟΜΠΑΝΙ.

Δεν έχουμε υπάρξει ποτέ εχθρικοί απέναντι στην Τουρκία. Θέλουμε να τη βλέπουμε ως συνομιλητή και όχι ως εχθρό. Πιστεύουμε ότι είναι στο συμφέρον της τουρκικής κυβέρνησης να έχει στα σύνορά της ένα δημοκρατικό κράτος του Δυτικού Κουρδιστάν παρά το Ισλαμικό Κράτος.

Οι δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να κλιμακώσουν τις πιέσεις τους στην Τουρκία, ώστε να ανοίξουν έναν διάδρομο για να περάσει βαρύς οπλισμός και τεθωρακισμένα στην Κομπάνι. Πιστεύουμε ότι μία τέτοια δίοδος και όχι μόνο η διέλευση των μαχητών χωρίς τα βαρέα οχήματα θα πρέπει να γίνει υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών.

Έχουμε αποδείξει σε όλον τον κόσμο ότι είμαστε η μοναδική αποτελεσματική δύναμη που μπορούμε να πολεμήσουμε το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία. Όποτε πολεμάμε επί ίσοις όροις, πάντα καταλήγουν νεκροί.

Αν είχαμε περισσότερα όπλα και μπορούσαμε να ενισχυθούμε και με μαχητές από άλλες κουρδικές περιοχές αλλά και της Συρίας θα είμαστε σε θέση να εξαφανίσουμε το Ισλαμικό Κράτος από ολόκληρη την περιοχή και εν συνεχεία να το σβήσουμε από το χάρτη της Μέσης Ανατολής.

Οι άνθρωποι της Κομπάνι, οι μαχητές της, χρειάζονται δύο πράγματα. Την προσοχή του κόσμου και τη βοήθειά του».